Τους λίγους βλέπουμε

Του Ιωάννη Δαμίγου

Όχι, η λογική, ακόμα, εξηγεί και αποτυπώνει την πραγματική εικόνα της σημερινής Ελληνικής κοινωνίας. Τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα είναι αυτά που καταγράφουν την αλήθεια, καθώς τα προηγούμενα του ’15 μπορεί να χαρακτηρισθούν έκπληξη. Πριν υπήρχε “κανονικότητα” και μετά επανήλθαμε σε αυτήν. Το μόνο που συνέβη ήταν να στραφεί πρόσκαιρα και παραδόξως το βλέμμα  στους λίγους, με τα πάντα μεγάλα και άλυτα ε,προβλήματά τους. Θέλεις οι νεκροί, θέλεις οι παιδοβιασμοί, θέλεις τα Τέμπη, θέλεις οι πλειστηριασμοί;

Οι πολλοί δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα και απλώς διαμαρτύρονται αορίστως και κρυφίως πάντα επειδή δεν κατόρθωσαν να αποκτήσουν την εποχή των παχιών, με λάθρα τροφή, αγελάδων περισσότερα όπως άλλοι. Πάντα υπάρχουν χρήματα για τους πολλούς, μαύρα έστω, δανεικά και αγύριστα αν θέλεις, αλλά υπάρχουν.

Οι βαθιές και σταθερές ρίζες των δυο εναλλασσόμενων πολιτικών κομμάτων στην εξουσία, έχουν την φυσική ικανότητα να τροφοδοτούν με τις απαραίτητες ουσίες τους δυο κύριους όγκους ψηφοφόρων των, ακόμα και μικρές μπολιασμένες αλλαγές πειραματισμού. Άντε να προσθέσουμε “άτυχους και αποτυχημένους” συντηρητικούς, που ελπίζοντας σε αστική αποκατάσταση , υπηρετούν οικειοθελώς τα δύο “φυσικά” αυτά κόμματα της κοινωνίας. Που μέρος αυτών, οι “προοδευτικοί” αφού διέβρωσαν όσο ήταν εφικτό την “αριστερά”, μαζί με τους περαστικούς και τους “άστεγους”, αποτελούν το απολεσθέν κομμάτι που 20% περίπου, που συσκέπτεται η αξιωματική αντιπολίτευση για να ανακαλύψει τους λόγους. Βάλε τα λάθη και τους απογοητευμένους και το νούμερο κλείνει. Παρέλειψα και τους ανόητους.

Η ελληνική κοινωνία, ως βαθιά συντηρητική, απαίδευτη και δογματική, ακολουθεί κατά πόδας την ευρωπαϊκή, σε δεξιά με εκφάνσεις ακροδεξιάς, πολιτική. Όπως άλλωστε είναι οι καταβολές της. Παρεξήγηση δημιούργησε η προβολή των λίγων και πάντα δεινοπαθούντων, που βρήκαν βήμα και έκαναν αισθητή την παρουσία τους, την αθόρυβη μέχρι πρότινος, ίσως και μη μετρήσιμη επιτηδείως.

Αυτούς βλέπουμε τους λίγους και άξια. Και αφήνουμε χωρίς σοβαρή ανάλυση τους πολλούς να μας εκπλήσσουν τάχα. Ίσως δεν είναι αδιαφορία, ίσως να είναι κρυφή κάλυψη, αφού καλά περνούν κι αν δεν περνούν τόσο καλά βολεύονται τουλάχιστον. Γι’ αυτό και δεν παραπονιούνται παρά ελάχιστα για να μην “καρφωθούν”, ψηφίζοντας ελεύθερα στο παραβάν και προβάλλοντας έκπληξη μετά απορώντας δήθεν για το αποτελέσματα.

Έχουν καταφέρει το αδιανόητο: Να ευημερούν αυτοί και όχι τα νούμερα! Όχι; 
Όσο και να βλέπει κανείς τα κανάλια, όσα και να γράφει ο τύπος, εάν δεν σιγοντάρει η τσέπη, δεν αλλάζει τίποτα, άρα;. Τόσοι νεκροί, τέτοια κατάντια και πόση υποκρισία, που αφορά όμως τους λίγους. Τους λίγους βλέπουμε, οι πολλοί έχουν κλείσει καταλύματα και εισιτήρια για διακοπές, μετά τα τριήμερα. Αδιάψευστος μάρτυρας, η ανθεκτική τσέπη. Αυτά έχω να δηλώσω και γράμματα γνωρίζω.