Του Αντικονφορμιστή
Όταν το αδιέξοδο της ενοχής, σε οδηγεί σε αδιέξοδα εκφραστικά λάθη.
Εκεί που νομίζεις ότι απάντησες πειστικά, εκεί δημιουργείς νέα αδιέξοδα. Είναι η μοίρα των αθεράπευτα ψευδόμενων να οδηγούνται σε αδιέξοδα.
«Ήταν ένας βοηθός μου έμπιστος και η επαφή μου με την τρόικα. Εάν ο Μανιαδάκης είναι διεφθαρμένος σημαίνει ότι, και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι διεφθαρμένοι.»
Κατάλαβε άραγε τι είπε;
Αν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι διεφθαρμένοι ή όχι, το γνωρίζει ο Ελληνικός λαός, δεν χρειάζεται τον Μανιαδάκη για να το καταλάβει. Οι Μανιαδάκηδες είναι χρήσιμοι για να αντιληφθεί η κοινή γνώμη το ποιόν αυτών που τους εμπιστεύονται και τους χρήζουν βοηθούς.
Η παραπάνω ρήση σας με αυτό το επαγωγικό συμπέρασμα κ. Γεωργιάδη, θα είχε πιθανόν βάση, αν παραδεχθείτε ότι τον κ. Μανιαδάκη σας τον επέβαλαν για βοηθό οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, ώστε να έχουν και την πατρότητα της διαφθοράς αν και όταν προκύψει. Απλώς εσείς κ. Γεωργιάδη σε αυτή την περίπτωση θα είχατε τον ρόλο της μαριονέτας.
Επειδή είναι σίγουρο ότι ο εγωισμός σας δεν θα σας άφηνε ποτέ να παραδεχθείτε ότι υπήρξατε μαριονέτα της τρόικας, τότε αναλαμβάνεται πλήρως την ευθύνη της επιλογής σας, του έμπιστου βοηθού σας.
Η κοινή γνώμη, στην συντριπτική της πλειοψηφία-και για αυτό μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία-θα οδηγηθεί με την ίδια επαγωγική λογική που χρησιμοποιήσατε να διαβάσει τον παραπάνω λόγο σας, ως εξής:
«Ήταν ένας βοηθός μου έμπιστος και η επαφή μου με την τρόικα. Εάν ο Μανιαδάκης είναι διεφθαρμένος σημαίνει ότι, και εγώ είμαι διεφθαρμένος.»
Εμμέσως, πλην σαφώς……συ είπας!
Οπότε τι μένει; Να αποδειχθεί ο Μανιαδάκης διεφθαρμένος, κάτι που δεν αποκλείεται, σύμφωνα με τα έργα και τις ημέρες του κυρίου αυτού.
Συμπερασματικά, κ. Γεωργιάδη: Οι φουρτούνες φέρνουν τρικυμίες.
Οι χειρότερες;…… οι εν κρανίω.