Αναφορικώς με την «ταινία του Κώστα Γαβρά», Adults in the Room» (Ενήλικοι στην Αίθουσα) δεν είναι «είδηση» ότι η ταινία αυτή στηρίζεται στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη που κυκλοφόρησε με τίτλο «Adults in the Room: My Battle With Europe’s Deep Establishment» (εκδ. Random House, Λονδίνο και Νέα Υόρκη 2017). Υπ´όψιν ότι ο τίτλος της πρώτης ελληνικής έκδοσης ήταν «Ανίκητοι ηττημένοι: για μια ελληνική άνοιξη μετά από ατελείωτους μνημονιακούς χειμώνες» (εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2017).
Εκείνο όμως που είναι «είδηση» για όσους δεν παρακολουθούσαν ή ελλιπώς παρακολούθησαν τα τότε διαδραματιζόμενα γεγονότα του πρώτου εξαμήνου του 2015 είναι: αφενός τα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την προβολή της ταινίας αυτής και αφετέρου, «ο» πανικός στο «μνημονιακό σύστημα» που προκαλεί η συγκεκριμένη προβολή. Για το λόγο αυτό οι «επικοινωνιολόγοι» έλαβαν τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα , ώστε το κοινό να… επιφυλαχθεί ή ακόμη και να αρνηθεί να προσέλθει στις αίθουσες προβολής! Ο,τι πιο αντιδημοκρατικό!
Κρίμα για όσες και όσους δεν έχουν προσέλθει… Σε κάθε περίπτωση άλλωστε, άλλο ζήτημα επικοινωνίας είναι η ανάγνωση ή μελέτη ενός πολυσέλιδου βιβλίου και άλλο ζήτημα είναι η εντός δύο μόλις ωρών, με έξοδο αποφόρτισης μάλιστα, πληροφορία δεδομένων για τα οποία είτε υπήρχε άγνοια είτε εν μέρει προσέγγιση. Αλλά και για όσους είχαν αντίληψη των δεδομένων, η προβολή της ταινίας αυτής τους επιβεβαίωσε την αλήθεια. Ιδού γιατί ασκήθηκε από τη «μνημονιακή πλευρά» κριτική στην ταινία αυτή, πριν καν προβληθεί!.
Με αφορμή λοιπόν την προβολή της επίμαχης ταινίας, που αφορά αδιάψευστες μαρτυρίες και μοναδικές εμπειρίες του Γιάνη, αποδείχτηκε (δια του Κώστα Γαβρά στη μεγάλη οθόνη) ότι την περίοδο εκείνη το «μνημονιακό μπλοκ» αρχικώς πολιτεύθηκε δεόντως με βάση το «Δόγμα του Σοκ»!
Στόχος του «μνημονιακού μπλόκ» ήταν (και είναι πάντοτε ασφαλώς) η υποταγή εν γένει του πολιτικού προσωπικού, καθώς και η ανεπιφύλακτη παραδοχή των θέσεων της «τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού» ειδικώς από το πολιτικό προσωπικό που κυβερνά. Μέσω δε της υποταγής αυτής επιδιώκεται και η υποταγή της κοινωνίας.
Αυτή ήταν η «γραμμή», ώστε με την υποταγή του πολιτικού προσωπικού, και εν προκειμένω κυρίως του Γιάνη, η κοινωνία να «αντιπαρέλθει» στην κριτική της , τη μάστιγα του Μνημονίου ή εν πάση περιπτώσει, σε μεγάλο ποσοστό να «ουδετεροποιηθεί», όπως συνέβη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Το δε «Δόγμα του Σοκ» στηριζόταν σε κάποιες βασικές του αρχές, όπως:
α) στον αιφνιδιασμό,
β) στην ανασφάλεια και
γ) στην «αυθεντία» του προσωπικού που μετέρχεται το «δόγμα» αυτό.
Με βάση το «Δόγμα του Σοκ», ο Γιάνης έπρεπε να αιφνιδιαστεί και μάλιστα με απροσδόκητη ανασφάλεια (πχ κλείσιμο Τραπεζών).
Ο Γιάνης όμως αντιτάχθηκε στη «μνημονιακή αυθεντία», άρα και στο «κύρος», του μνημονιακού πολιτικού προσωπικού.
Η ακύρωση όμως αυτής της «αυθεντίας» επέβαλε άλλη τακτική από πλευράς της «ελίτ των δανειστών».
Το «Δόγμα του Σοκ», έπρεπε να αντικατασταθεί με το «Δόγμα του Χάους» και τη μεθοδολογία του.
Αυτά προκύπτουν παραστατικά, από την εξέλιξη της ταινίας του Κώστα Γαβρά και από τον τρόπο περιγραφής της τελικής, άνευ Γιάνη κατάληξης…
Ας επανέλθουμε όμως στην αντικατάσταση της «τακτικής» λόγω του στρατηγικού στόχου.
Το «Δόγμα του Χάους», σε αντίθεση με το «Δόγμα του Σοκ» έχει διαφορές. Στηρίζεται δε στις παρακάτω αρχές:
α) εγκαθιδρύει το φόβο, αντί της ανασφάλειας
β) εισάγει αντί της ανασφάλειας την απειλή και
γ) αντικαθιστά την «αυθεντία» με τον «αυταρχισμό».
Έτσι, η «μνημονιακή ελίτ» με τη διαπίστωση ότι το «σοκ» δεν αποδίδει, χρησιμοποίησε περαιτέρω μεθόδους του Μεσαίωνα, το «φόβο»!
Όμως και κατά του δόγματος αυτού αντιστάθηκε ο Γιάνης, οπότε και ζητήθηκε η αντικατάστασή του…
Τελικώς ο Γιάνης υποχρεώθηκε ανυπότακτος να υποβάλει την παραίτησή του.
Όμως ο Γιάνης επανήλθε με την ψήφο του Λαού και μέσω της συλλογικής δράσης του ΜέΡΑ 25 (ως προς την Ελλάδα) αναλαμβάνει το καθήκον «επαναπολιτικοποίησης» όχι μόνο της «αδρανούς κοινωνίας», αλλά και του συνόλου της κοινωνίας, συμβάλλοντας στη διαδικασία μιας νέας περιόδου πολιτικής αλλαγής.
Μιας αλλαγής που θα πολιτεύεται στις απαιτήσεις της μεταμοντέρνας περιόδου της ψηφιακής εποχής, με σεβασμό όμως στο περιβάλλον και στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, με πρόταγμα την αντιμετώπιση του άχθους της «χρεοδουλοπαροικίας».
Τέλος: Ως προς την ταινία του Κώστα Γαβρά, εξ’ αιτίας της οποίας και το παρόν κείμενο, ισχύει «τροποποιημένο» το: όσοι άπιστοι προσέλθετε…
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).
