Του Νίκου Λακόπουλου
Η Ελλάδα ζει μέσα στο πένθος για το παρελθόν, το φόβο για το μέλλον, την ανασφάλεια για το παρόν. Είναι επικίνδυνο να ζεις στην Ελλάδα. Η γλώσσα της κινδυνεύει. Η θρησκεία της κινδυνεύει. Η οικογένεια, τα παιδιά, η πατρίδα κινδυνεύουν. Η Ελλάδα, όμως, δε φοβάται τους εχθρούς. «Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη Δόξα τραβά». «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;!»
Κανένας δεν ξέρει ποιος είναι, από πού έρχεται και κυρίως πού πάει. Άλλωστε στην Ψωροκώσταινα είναι πιο σημαντικό «το να έχεις» από το «να είσαι». Η εργασία δεν έχει το σεβασμό που έχει η ιδιοκτησία. Η πατρίδα ταυτίζεται με την ιδιοκτησία. Ο Νεοέλληνας έχει μια ψυχωσική λατρεία για το σπίτι, το αυτοκίνητο, τα «παϊδάκια» και το πτυχίο.
Σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις, για να τραφεί στη ζωή του ένας Έλληνας θα πρέπει να εξαφανιστούν τετρακόσια μοσχάρια, χίλια γουρούνια, 2.000 κοτόπουλα, 5.000 ψάρια και εκατό στρέμματα φυτικής παραγωγής. Περίπου ένα εκατομμύριο αρνάκια θυσιάζονται μονάχα στην
ελληνοχριστιανική γιορτή της Λαμπρής. Οι Ελληνοπούλες δεν είναι οι αποστεωμένες γυναίκες της Κατοχής και της πείνας. Οι Έλληνες αποκτούν βάρος τρώγοντας αμερικανικά χάμπουργκερ και ευρωπαϊκά πακέτα Ντελόρ, με την ίδια ταχύτητα που αυξάνονται τα Ινστιτούτα Αδυνατίσματος.
Χάρη στη συνεργασία κράτους και ορθοδοξίας οι μισές μέρες είναι γιορτές. Είναι τελετή το να αρραβωνιάζεσαι, να έχεις γενέθλια, να φοράς γραβάτα, να δένεις τα παπούτσια σου, να αγοράζεις αυτοκίνητο και –φυσικά–να παίρνεις πτυχίο. Στην Τελετή των Εξετάσεων για το Πανεπιστήμιο συμμετέχει όλη η οικογένεια. Όπως σε πολλές άγριες φυλές της Αφρικής σε παρόμοιες τελετές οι έφηβοι απομονώνονται σε καλύβες, στην Ελλάδα απομονώνονται για να διαβάσουν. Με τους γονείς τους. Μερικοί αυτοκτονούν ή πέφτουν σε κατάθλιψη. Άλλοι κάνουν, όπως οι Ινδιάνοι, τατουάζ
ή ξυρίζουν το κεφάλι τους.
Το πτυχίο δεν έχει την αξία που είχε κάποτε. Οι γάμοι ακολουθούνται από διαζύγια. Οι νέοι Νεοέλληνες κάνουν «μεταπτυχιακά πάρτι» και «πάρτι διαζυγίου». Στην Ελλάδα η νίκη γιορτάζεται. Η ήττα πανηγυρίζεται. Ύστερα από μια ήττα της Εθνικής Ελλάδας από τη Γερμανία το 2012,
ένα πολιτικό κόμμα εξέδωσε την εξής ανακοίνωση:
«Η Εθνική Ελλάδας έχει ελπιδοφόρο αύριο. Η αρχή θα γίνει με το Μουντιάλ του 2014. Οι Έλληνες μας έκαναν περήφανους κατατάσσοντας την ποδοφαιρική Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οκτάδα. Στο Γκντανσκ, στην πόλη όπου γεννήθηκε η Αλληλεγγύη του Λεχ Βαλέσα, οι παίκτες μας πολέμησαν σαν Έλληνες και έπεσαν σαν Έλληνες με το κεφάλι ψηλά».
Σαράντα χρόνια μετά τον Εμφύλιο, αριστεροί και δεξιοί δεν πάνε πια σε χωριστά καφενεία. Μαζί με τα «Πακέτα Ντελόρ» άρχισε να υποχωρεί και η μνήμη. Με την πάροδο του χρόνου οι εκφωνητές της ελληνικής τηλεόρασης δε χρειάζεται να διαθέτουν το βασανιστικό χάρισμα της ορθοφωνίας. Μερικοί είναι βραδύγλωσσοι.
Ποτέ στην Ελλάδα δε χρειάζεται να γνωρίζεις το αντικείμενο του επαγγέλματός σου. Αν ξέρεις τη δουλειά, απολύεσαι. Προκαλείς! Με τα ηλεκτρονικά μέσα δε χρειάζεται να είσαι καν εγγράμματος. Τα μαργαριτάρια των εκφωνητών της τηλεόρασης μαζί με τις εκθέσεις των μαθητών αποκαλύπτουν την αφασία της χώρας.
– Τη σημαία από την Ακρόπολη την κατέβασε ο Απόστολος Γκλέτσος.
– Ήρθαν εδώ να δώσουν το ύστατο χέρι στο νεκρό.
– Η δοξολογία έγινε χοροπηδούντος του Αρχιεπισκόπου.
Στην Ελλάδα πουλάει πολύ το «μελό». Ο Γεώργιος Β. Παπανδρέου Γ. δε θα ’παιρνε με τίποτα εκλογές. Ο λαός δάκρυσε από συγκίνηση όταν αναφέρθηκε στο ρολόι που του ’χε δώσει ο παππούς του και διαψεύδοντας τις δημοσκοπήσεις τού έδωσε 44%.
«Πιθανολογούμε», γράφει ο Παύλος Δημοτάκης στο βιβλίο του Το Χάος και η Φυλή των Ελλήνων, «ότι ο ελλαδικός χωροχρόνος έχει αποτυπώσει από πολύ παλιά στον εγκέφαλο των Ελλήνων τα χαοτικά χαρακτηριστικά του, που καταλήγουν σε μια συναισθηματική αστάθεια των παιδιών του. Σ’ αυτήν αναφέρονταν οι Αιγύπτιοι ιερείς όταν έλεγαν ότι οι Ελληνες “αεί παίδες εισί”.
Ένας ολόκληρος κόσμος αποκαλύπτεται σε λίγα χιλιόμετρα διαδρομής στην ενδοχώρα, μια απεραντοσύνη στην εναλλαγή των λεπτομερειών της ακτογραμμής, ένα συνεχές ξάφνιασμα από τις απότομες αλλαγές του καιρού και, τέλος, οι αιφνιδιαστικές δονήσεις του Εγκέλαδου. Ο μαγικός αργαλειός του Sherrigton υφαίνει τα πιο περίπλοκα σχέδια στον εγκέφαλο των Ελλήνων, απ’ όπου ξεπηδούν κατά καιρούς οι μεγαλειώδεις εξάρσεις του πνεύματος και της ανθρώπινης συμπεριφοράς, οδηγώντας πολλές φορές σε καταστάσεις αυτοκαταστροφής. Το Ησιόδειο όμως χάος των Ελλήνων, έχοντας μέσα του κάποια αρχική εντολή, γεννά το θαυμαστό κόσμο των Θεών,των Ημίθεων και των Ανθρώπων και τελικά πραγματοποιεί το “Ελληνικό Θαύμα”».
Εικόνες: Κουνέλης (1), Κανιάρης(2), Σταθόπουλος (3) Αληθεινός (4).
