Toυ Νίκου Λακόπουλου
Η αποκάλυψη της εφημερίδας Documento ότι Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών- η οποία λειτουργεί υπό την άµεση ευθύνη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη– είχε υπό παρακολούθηση τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αµυνας (ΓΕΕΘΑ) στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο και τον αρχηγό Γενικού Επιτελείου Στρατού, αντιστράτηγο Χαράλαµπο Λαλούση πέρασε απαρατήρητη από μεγάλα μέσα ενημέρωσης.
Η είδηση μπορεί να προκαλεί σοκ, αλλά ήταν ήδη γνωστό πως υπό παρακολούθηση ΄ήταν τουλάχιστο η μισή κυβέρνηση, συνεργάτες υπουργών, συγγενείς του Μητσοτάκη, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, αλλά και η ίδια… η ΕΥΠ.
Αυτή τη φορά είναι η ΕΥΠ και όχι o ιδιώτης με το Predator που κάνει παρακολουθήσεις της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας και θάπρεπε να γίνει σεισμός, αλλά η κυβέρνηση δια του κυβερνητικού εκπροσώπου -που επίσης… παρακολουθείται- μιλά για «αισώπειους μύθους» και αναπόδεικτους ισχυρισμούς και για «παρωδία».
«Η δικαιοσύνη απαιτείται να κάνει γρήγορα τη δουλειά της και η κυβέρνηση θεσμικά έρχεται να αντιμετωπίσει μια σειρά σοβαρών παθογενειών για τη λειτουργία των μυστικών υπηρεσιών και να καταστήσει την Ελλάδα πρώτη χώρα στην Ευρώπη που θα υπάρχει καθολική απαγόρευση χρήσης λογισμικών παρακολούθησης».
Η κυβέρνηση δηλαδή βλέπει παθογένειες στην λειτουργία των μυστικών υπηρεσιών και θα απαγορεύσει την χρήση ήδη απαγορευμένων λογισμικών παρακολούθησης με ένα νόμο που στόχο έχει να μην μπορούν να αποκαλυφθούν οι παρακολουθήσεις και την εξουδετέρωση της ανεξάρτητης αρχής που αποκάλυψε την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη.
Τα παιδικά ψέμματα και οι αντιφάσεις
Αυτή τη φορά δεν έχουμε την διαβεβαίωση πως δεν γίνονται παρακολουθήσεις ούτε την γκάφα του Πρωθυπουργού όταν διέψευσε μια άλλη λίστα ενώ παραδέχτηκε πως γίνονται παρακολουθήσεις -αλλά όχι από την κυβέρνηση.
«Πρόκειται περί ενός απίστευτου ψέματος κ. Χατζηνικολάου. Έχουμε ένα δημοσίευμα το οποίο παρουσιάζει μία σειρά από ονόματα τα οποία δήθεν ήταν υπό παρακολούθηση» είχε πει. Δηλαδή γνώριζε κ΄άτι που δεν θα μπορούσε να γνωρίζει αν δεν είχε γνώση της λίστας όσων παρακολουθούσαν… εν αγνοία του τουλάχιστο στην περίπτωση Ανδρουλάκη.
Προφανώς η κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε επαναφέρει τη νοµική ρύθµιση που προέβλεπε ότι ο πολίτης έχει δικαίωµα να ενηµερωθεί αν και γιατί παρακολουθείται και να λήξει το θέμα. Θα μπορούσε και να μηνύσει το Βαξεβάνη αναγκάζοντάς τον να φ΄έρει τις αποδείξεις που ζητά. Και φυσικά θα μπορούσε να επιτρέψει την εξέταση μαρτύρων από τις επιτροπές της Βουλής.
Η κατάσταση που ζει η Ελλάδα είναι τραγελαφική. Έχουμε έναν πρωθυπουργό που παίρνει υπό την εποπτεία του την ΕΥΠ γιατί δεν εμπιστεύεται την ίδια την κυβέρνηση και βάζοντας υπεύθυνο τον ανιψιό του την μετατρέπει σε οικογενειακή υπηρεσία.
Ταυτόχρονα δημιουργεί μια ΕΥΠ μέσα στην ΕΥΠ γιατί δεν εμπιστεύεται ούτε την ΕΥΠ- της οποίας τουλάχιστο δύο στελέχη παρακολουθούνται. Και τελικά παρακολουθεί την ίδια την στρατιωτική ηγεσία και όσους εμπλέκονται με εξοπλιστικά προγράμματα.
Όταν αποκαλύφθηκε η παρακολούθηση του δηµοσιογράφου Θανάση Κουκάκη και του προέδρου του ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη η ΕΥΠ αρνήθηκε τα πάντα ώσπου η ΑΔΑΕ και όχι η κυβέρνηση επισκέφτηκε την WIND -που γνώριζε πράγματα που δεν μπορούσε μια ανεξάρτητη αρχή.
Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο της φρόντισε να εξουδετερωθεί η ανεξάρτητη αρχή και ενισχύει τον νόµο που έδινε τη δυνατότητα να ενηµερωθεί ο πολίτης για πιθανή παρακολούθησή του με μια την ρύθμιση να μαθαίνει μετά από τρία χρόνια αν παρακολουθείται, αλλά όχι γιατί.
Η κατάθεση του Γρηγόρη Δημητριάδη στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφ΄άνειας της Βουλής επιβεβαίωσε όσους κατηγορούν την κυβέρνηση για το σκάνδαλο της συγκάλυψης και τον περιορισμό της Βουλής σε ό,τι αφορά τον έλεγχο της κυβέρνησης.
Ο ανιψιός ανέλαβε ευθύνες -που είχε ο πρωθυπουργός- τις οποίες έριξε στον πρώην πρόεδρο της ΕΥΠ. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο κ. Κοντολέων όταν βρεθεί μπροστά σε ποινικές ευθύνες. Όπως και τι θα καταθέσουν οι επιχειρηματίες που εμπλέκονται με το Predator όταν βρεθούν μπροστά σε μια εισαγγελική έρευνα ή μια επιτροπή της Βουλής με άλλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Τι θα συνέβαινε στις περισσότερες δυτικές δημοκρατίες
Ο κλοιός σφίγγει. Η Καθημερινή με ένα άρθρο της μιλά για “θεσμική υπευθυνότητα” και υπαινίσσεται ότι αυτά δεν συμβαίνουν στις περισσότερες δυτικές δημοκρατίες:
«Η χώρα έχει ανάγκη τη θεσμική υπευθυνότητα και την πολιτική σταθερότητα. Ένας τρόπος για να υπηρετηθούν και οι δύο ανάγκες είναι να ανακοινώσει αμέσως ο πρωθυπουργός την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, όποτε και αν επιλέξει να τις κάνει.
Στο παρελθόν, η δημόσια ζωή ταλαιπωρήθηκε από το παιχνίδι των αντικρουόμενων διαρροών περί πρόωρων εκλογών, που τελικά διαψεύδονταν, ενώ τώρα χύνεται ακόμη πολύ μελάνι για τις πιθανές ημερομηνίες που θα στηθούν οι κάλπες.
Ας ανακοινωθούν λοιπόν αμέσως, για να καθαρίσει ο ορίζοντας των επόμενων μηνών, όπως θα συνέβαινε στις περισσότερες δυτικές δημοκρατίες».
Για να αποκαλυφθεί ένα τέτοιο σκάνδαλο που συνιστά συνταγματική εκτροπή με ποινικές ευθύνες χρειάζονται ΄δύο προϋποθέσεις πέρα από μια ενεργή αντιπολίτευση που κοιμάται όρθια, αλλά με… θεσμικό τρόπο.
Τα μέσα ενημέρωσης που θα αποκαλύψουν το σκάνδαλο και η Δικαιοσύνη που θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κανένας δεν πιστεύει πως ο Πρωθυπουργός δεν ήξερε και πολλοί πιστεύουν πως αυτός είναι ο “ιδιώτης” που συνδύαζε παρακολουθήσεις με την ΕΥΠ και το Predator.
Ο ίδιος θα πει πως δίνει λόγο μόνο στον λαό που τον εξέλεξε -και θα τον ξαναεκλέξει όπως πιστεύει. Ο λαός δεν ασχολείται με τις υποκλοπές που είναι πράγματα που “συμβαίνουν”. Κι οι δημοσκοπήσεις “αθωώνουν” την κυβέρνηση -αφού ο λαός τελικά με τις εκλογές θα απονείμει Δικαιοσύνη.
Ένας πρωθυπουργός δηλαδή μπορεί να καταπατά το Σύνταγμα και να περιορίζει την Βουλή και τον έλεγχο στην κυβέρνηση αν είναι δημοφιλής.
Η Δικαιοσύνη είναι θέμα κοινοβουλευτικών συσχετισμών και μία εισαγγελέας μπορεί να παρακολουθεί ακ΄όμα και την Πρόεδρο της Δημοκρατίας -η οποία δεν αντιλαμβάνεται -ή αντιλαμβάνεται πολύ καλά- τον ρόλο της.
Ο διοικητής της ΕΥΠ περιφρονεί τη Βουλή και οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είναι απλοί χειροκροτητές του Κυβερνήτη που δεν πιστεύουν ότι τους παρακολουθεί κάποιος και μάλιστα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Ή που ξέρουν ότι αυτό είναι αλήθεια.
Οι εκλογές μετατρέπονται σε δημοψήφισμα για το καθεστώς Μητσοτάκη που στηρίζεται στην πολιτική απάθεια και την ΄έλλειψη συνεργασίας της αντιπολίτευσης. Η οποία αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων και χορεύει στον ρυθμό που βαράει ο Μητσοτάκης.
Φυσικά στο τέλος “ο λαός θα μιλήσει” -αν και έχει μείνει άφωνος με όσα συμβαίνουν. Μάλλον σκέφτεται προσεκτικά τι θα πει. Νεότερες έρευνες δείχνουν πως τον απασχολούν οι υποκλοπές και δεν τον πείθει ο Μητσοτάκης -ο οποίος μαζί με τον λόγο του μετά τις εκλογές θα πρέπει να προετοιμάζει και το τι θα πει αν τυχόν τον καλέσει κάποια στιγμή κανένας εισαγγελέας.
Έστω για σωματική βλάβη της ελληνικής Δημοκρατίας, για κατάγματα του Συντάγματος ή γιατί είναι ο ίδιος εθνική απειλή και δεν μπορεί να στέλνει άλλους να αναλάβουν τις δικές του ευθύνες.
Τα αρνιά -μαζί με τον λαό- στο τέλος θα μιλήσουν.
