Του Ανδρέα Γιαννακόπουλου
Από χθες βράδυ ο Αλέξης Τσίπρας μπαίνει στην λίστα των πρωθυπουργών που διαπραγματεύτηκαν και συμφώνησαν σε ένα νέο μνημόνιο. Προφανώς αυτό δεν πρέπει να μας κάνει χαρούμενους. Η χώρα βρέθηκε μια ανάσα πριν από την κόλαση της δραχμής, στην οποία μας ώθησαν οι λανθασμένες επιλογές Τσίπρα- Βαρουφάκη και τώρα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, τρέχοντας να προλάβει προθεσμίες και στόχους. Η αξιοπρέπεια, το σύνθημα του πρωθυπουργού, όχι μόνο δεν ανακτήθηκε, αλλά τα όποια ψήγματα αυτής υπήρχαν για την χώρα εξανεμίστηκαν σε ένα εξάμηνο. Είναι τόσα τα λάθη της κυβέρνησης που μάλλον δεν αρκεί ένα άρθρο.
Σήμερα, όμως, είναι μια νέα μέρα για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Πλέον οι αυταπάτες τελειώνουν. Ο κύκλος του ψεύδους και της εξαπάτησης ενός ολόκληρου λαού, που άνοιξε ο κύριος Σαμαράς με τα Ζάππεια και συνέχισε ο κύριος Τσίπρας με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, σήμερα έκλεισε (;). Σήμερα αποδεικνύεται πως η σωτηρία της χώρας και η επιθυμητή απεμπλοκή από τα μνημόνια δεν θα έρθει με μαγικό τρόπο. Θα έρθει με τον τρόπο που ακολούθησαν η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος. Με την εφαρμογή ενός προγράμματος, που εκτός από επώδυνα δημοσιονομικά μέτρα –αποτέλεσμα κυρίως της δικής μας ανικανότητας να συμμαζέψουμε τα του οίκου μας- περιλαμβάνει τις απαραίτητες εκείνες αλλαγές, που θα καταστήσουν την οικονομία της χώρας πιο εξωστρεφή, πιο παραγωγική.
Ο δρόμος για να ανασυγκροτήσουμε το παραγωγικό μας μοντέλο είναι ανηφορικός και δύσκολος. Θα χρειαστεί χρόνος και υπομονή από όλους εμάς, που τα τελευταία πέντε χρόνια βάζουμε πλάτη για την σωτηρία της χώρας. Η αναγκαία ανακατανομή του πλούτου έχει μια προϋπόθεση, την ύπαρξη πλούτου. Αυτή πρέπει να είναι η συζήτηση που θα επικρατεί στην δημόσια σφαίρα από εδώ και πέρα. Δεν έχουμε χρόνο, ούτε για να δικαιώσουμε πολιτικούς ηγέτες, ούτε για να φτιάξουμε νέους με βατήρα τα ίδια ψέματα, τις ίδιες δήθεν εναλλακτικές. Οφείλουμε να δούμε την επόμενη μέρα, όχι για τα κόμματα που καθένας μας στηρίζει, αλλά για την χώρα.
Σε ένα πράγμα είχε δίκιο ο πρωθυπουργός. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει την αξιοπρέπεια της. Παρόλα αυτά, ο δρόμος της αξιοπρέπειας δεν είναι ο μοναχικός δρόμος του εθνικού νομίσματος, δεν είναι οι μεταμεσονύχτιες συνεδριάσεις της Βουλής για να αποφύγουμε την χρεοκοπία, δεν είναι σίγουρα η κατασπατάληση του διπλωματικού κεφαλαίου της χώρας, ώστε να πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους να μας βοηθήσουν, όταν εμείς πριν λίγους μήνες τους λέγαμε «Go back» (κατά την γνωστή, πλέον, φράση του πρωθυπουργού!).
Ο δρόμος της αξιοπρέπειας, για πολλούς από μας δεν περνάει μέσα από ανούσια νταηλίκια που φορτώνουν, την σημερινή και τις επόμενες γενιές , ζημιές δεκάδων δις, αλλά μέσα από την προσπάθεια να τεθούν οι βάσεις για την ιστορική αναδόμηση αυτής της χώρας και την ουσιαστική της μετάλλαξη από τον υπερχρεωμένο παρία της Ευρώπης σε μια οικονομικά ανθηρή περιφερειακή χώρα, μια χώρα παράδειγμα για όλη την Ευρώπη. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος της πολιτικής ελίτ και των κινημάτων αυτή την ώρα. Περνά, ακόμα, από την κινητοποίηση των δημιουργικών δυνάμεων, του κράτους και του ιδιωτικού τομέα προς μια ενιαία κατεύθυνση, αυτή της εθνικής ανασυγκρότησης. Αν δεν δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση η χώρα οδεύει με μαθηματική ακρίβεια σε αχαρτογράφητα νερά και τότε οι όποιες ευθύνες των Ευρωπαίων στην διαχείριση του ελληνικού προβλήματος θα κρυφτούν πίσω από τα δικά μας αυτοκτονικά λάθη.
* Ο Ανδρέας Γιαννακόπουλος είναι μεταπτυχιακός φοιτητής τμήματος Χημείας Πανεπιστημίου Πατρών, μέλος της επιτροπής Πρωτοβουλίας της “Δυναμικής Ελλάδας”.
