Το φάντασμα της Ακροδεξιάς μπαίνει στην κυβέρνηση

Του Νίκου Γαλάτη

Ένας από τους πρώτους που συνεχάρη τον νέο καγκελάριο της Αυστρίας, τον 31 χρονο Σεμπάστιαν Κουρτς ήταν ο Μπενιαμίν Ντετανιάχου- τον οποίο ο νικητής των εκλογών έσπευσε να διαβεβαιώσει πως θα απαιτήσει δέσμευση κατά του αντισημιτισμού από τους μελλοντικούς εταίρους στον κυβερνητικό συνασπισμό που θα σχηματίσει.

Την ίδια ώρα η απομάκρυνση της Αυστρίας από τον «κορμό» της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πιθανή όπως προειδοποιεί η εφημερίδα γερμανική Die Zeit, σε περίπτωση κυβερνητικού συνασπισμού του Λαϊκού Κόμματος με τους Ελεύθερους – που εισπράττουν την νίκη ως δική τους. Η ατζέντα χάρη στην οποία κέρδισε ο Σεμπάστιαν Κουρτς είναι δική τους πολιτική- κυρίως σε ό,τι αφορά τους μετανάστες.

Ο νεαρός που κέρδισε τις εκλογές μπαίνει στο μικροσκόπιο καθώς αν σχηματίσει κυβέρνηση με την Ακροδεξιά μάλλον το κόμμα της είναι αυτό που έχει νικήσει. Ο Κουρτς φαίνεται ότι διδάχτηκε από ό,τι συνέβη στη Γερμανία – «γιατί δεν έχουμε κι εμείς έναν τέτοιον;», διερωτάται η Bild– και αντιμετώπισε την ακροδεξιά με ακροδεξιές θέσεις. Ανθέλληνας, πρωταγωνίστησε στο κλείσιμο των συνόρων, πολλοί λένε πως δεν είναι ρατσιστής, αλλά “ρατσιστάκος”.

 Αυτό είναι το πρόσωπο της νέας δεξιάς στην Ευρώπη, που ζητά να κλείσουν τα σύνορα ή να απαγορευθεί στις ανθρωπιστικές οργανώσεις να διασώζουν πρόσφυγες με δικά τους σκάφη στη Μεσόγειο. Μια πιο …ανθρωπιστική πρόταση ήταν η πρότασή του Κουρτς για τη δημιουργία στρατοπέδων κράτησης για πρόσφυγες στην Αφρική και την Ασία ή την Ελλάδα “για την αποτροπή καινούργιων προσφυγικών κυμάτων και κατά επέκταση μαζικών θανάτων».

Η βάση της νέας δεξιάς επίθεσης είναι η ισλαμοφοβία και η πρόσφατη απαγόρευση της μπούρκας.  Οι αστυνομικοί ζητούν στο δρόμο από τους περαστικούς να φαίνεται καθαρά το πρόσωπο, χωρίς κασκόλ ή ότι μπορεί να φορούσαν οι μουσικοί του δρόμου. Το Τime μιλάει για ψύχωση.

Η άνοδος της ακροδεξιάς αν συνδέεται με την οικονομική κρίση σε άλλες χώρες στην Αυστρία δεν έχει τέτοια εξήγηση και θα πρέπει να συνδεθεί με άλλες αιτίες που πρέπει να αναζητήσουν οι κοινωνιολόγοι. Για παράδειγμα πως γίνεται να είναι ηγέτης ενός ισλαμοφοβικού κινήματος μια λεσβία που συζεί με μετανάστη από την Σρι Λάνκ –όσο το κόμμα καταδικάζει φυσικά την ομοφυλοφιλία;

Mελετώντας την άνοδο του ελληνικού νεοναζιστικού μορφώματος βλέπουμε πως το μίσος για τους μετανάστες που πρέπει να πάνε πίσω στα…Ουράλια, όπως έγραφε το έντυπο της Χρυσής Αυγής προυπήρξε της μετανάστευσης. Από την άλλη πλευρά έχει διαπιστωθεί μίσος για τους Εβραίους περισσότερο σε περιοχές που δεν είχαν Εβραίους –ενώ πρέπει να παρατηρήσουμε πως η άνοδος της γερμανικής ακροδεξιάς είναι μεγαλύτερη στην ανατολική από ότι στη Δυτική Γερμανία.

Καθώς τα σύνορα ανάμεσα στη δεξιά και την ακροδεξιά ανοίγουν φαίνεται πως το πέρασμα είναι ο νεοφιλευθερισμός –μια ιδεολογία που όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί την κοινωνική ανισότητα δοσμένη από τη Φύση. Από όπου αντλούν τις ιδέες τους και πολλά εθνικιστικά κινήματα της Ευρώπης –με ροπή προς το παρελθόν, την επιστροφή στις ρίζες –εκεί όπου θα βρουν μια ένδοξη και αμόλυντη πατρίδα.

Η παράδοση, οι κέλτικοι μύθοι, ο ηρωισμός είναι η πηγή του νέου εθνικισμού μαζί με την αναζήτηση μια αυτονομίας ή μιας ξανά μεγάλης πατρίδας. Η αναζήτηση εθνικής ταυτότητας- μαζί με την ξενοφοβία- φαίνεται πως είναι πιο έντονη στα μη προνομιούχα στρώματα από ότι στην αστική τάξη.

Κόμματα όπως Όλα για την Λετονία (7,6%), Τάξη και Δικαιοσύνη –στη Λιθουανία (12,7%),  Αληθινοί Φινλανδοί (19%) ή κόμματα Ελευθέρων ή Ελευθερίας όπως στην Αυστρία (26%) ή την Ολλανδία (13%) μεγαλώνουν επικίνδυνα τελευταία με αιτήματα όπως την απαγόρευση του Κορανίου, το φόρο για τη μουσουλμανική μαντίλα, την απέλαση μουσουλμάνων ή λιγότερους Μαροκινούς στη χώρα. Με ποσοστό 23% το «Κόμμα της Προόδου» στη Νορβηγία είναι δεύτερο παρότι ανάμεσα στα μέλη του  είχε τον δολοφόνο Αντερς Μπρέιβικ.

“Όχι στο χάος του ασύλου”, ήταν ένα από τα συνθήματα του ξενοφοβικού κόμματος  “SVP” στην Ελβετία που πήρε 29,5 %. Το Λαϊκό Κόμμα της Δανίας  έφθασε στο 27%,   λέγοντας πως «έχουμε μια θρησκεία σε αυτό το βασίλειο των χιλίων ετών-τη Δανία- και πρέπει να τη διατηρήσουμε. Για αυτό είναι ζωτικής σημασίας το Ισλάμ να μην κερδίσει έδαφος στη Δανία».

Τα πιο άγρια κόμματα είναι βέβαια τα αντικομμουνιστικά ακροδεξιά κόμματα στη Βουλγαρία -το ακροδεξιό κόμμα Ataka κατά της «τσιγγανοποίησης» και της «τουρκοποίησης»- ή το Jobbik  (16%) στην Ουγγαρίας, όπως και άλλα σε πρώην “σοβιετικές δημοκρατίες”.

Με τη νίκη του Λαϊκού Κόμματος (31,6% των ψήφων) και της ανόδου του ακροδεξιού Φιλελεύθερου Κόμματος (26%) υπό τον Χάιντς Κρίστιαν Στράχε η σχεδόν ανύπαρκτη Αριστερά και οι συντετριμμένοι Πράσινοι βρίσκονται μαζί με τους ηττημένους σοσιαλδημοκράτες σε ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Η δεξιά-ακροδεξιά πλειοψηφία ξεπερνά το 60% και ετοιμάζεται να κυβερνήσει.