Του Γ. Λακόπουλου
Όταν ‘έσκασε’ η διαρροή των στελεχών του ΔΝΤ που διαμένουν στο Χίλτον συνέβησαν δυο πράγματα.
-Το πρώτο ήταν ότι η κυβέρνηση βγήκε στα κεραμίδια για να καταγγείλει συνομωσίες του ΔΝΤ εναντίον της. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, σα να ήταν προετοιμασμένος από πριν, άρχισε να τηλεφωνεί σε Ευρωπαίους ηγέτες και να ζητάει την απομάκρυνση του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα, με βάση όσα κατέγραψαν οι κοριοί και στη συνέχεια κάποιοι διοχέτευσαν προς δημοσίευση.
Δεν περίμενε καν να διακριβωθεί η αυθεντικότητα της -παράνομης- εγγραφής. Δεν διέταξε καν έρευνα για να διαπιστωθεί πως σε ένα χώρο στον οποίο η κυβέρνηση έχει την ευθύνη προστασίας και ασφάλειας των εκπροσώπων των θεσμών διεπράχθη μια εγκληματική ενέργεια και ποιοι την έκαναν. Πήρε όπως είχε τη συνομιλία Τόμσεν-Βελκουλέσκου -όπως διέρρευσε- και άρχισε να κάνει πολιτική.
-Το δεύτερο που συνέβη ήταν ότι όλοι οι συνομιλητές του Έλληνα Πρωθυπουργού δεν έκρυψαν τη δυσφορία τους γι’ αυτή την πρακτική. Και φυσικά όχι μόνο κανείς δεν έλαβε υπόψη του όσα τους έλεγε για εκδίωξη του ΔΝΤ, αλλά ο ένας μετά τον άλλον δήλωσαν ότι θα μείνει. Αλλά υπήρξε κάτι χειρότερο από αυτή την κρυάδα. Όλοι έγιναν έξαλλοι με τη διαπίστωση ότι όχι μόνο όποιος ξένος βρίσκεται στην Ελλάδα για επαφές με την κυβέρνηση μπορεί να παρακολουθείται και να καταγράφεται, αλλά και ότι μπορεί το περιεχόμενο των ιδιωτικών συνομιλιών του να χρησιμοποιηθεί εναντίον του.
Με άλλα λόγια οι πάντες θεώρησαν ότι κάποιος προσπαθεί να στους στείλει μήνυμα ότι ενδεχομένως έχει στα χέρια του όσα λένε στα τηλέφωνα ακόμη και για τις προσωπικές τους υποθέσεις. Ή αλλιώς ότι κάποιος προσπαθεί να τους θέσει υπό εκβιασμό.
Εκείνη η υπόθεση όχι μόνο δεν έκλεισε, αλλά φαίνεται ότι αποβαίνει μοιραία για την κυβέρνηση. Όσα συμβαίνουν αυτή την περίοδο εις βάρος της στον ευρωπαϊκό χώρο δεν είναι άσχετα με τους κυβερνητικούς παιάνες μετά τη διαρροή στο Χίλτον.
Οι ίδιοι παράγοντες που στηρίζουν την κυβέρνηση -για λόγους που είναι γνωστοί: είναι άκρως μνημονιακή και δέχτηκε την παραμονή προσφύγων στην Ελλάδα- βρίσκουν την ευκαιρία να της δώσουν ένα μάθημα. Η στήριξη ισχύει υπό όρους και πάντως δεν ισχύει όταν κάποιες άγνωστες δυνάμεις τους φέρνουν αντιμέτωπους με καταστάσεις σαν αυτή του Χίλτον και η ίδια όχι δεν το καταδικάζει, αλλά πάει να το εκμεταλλευτεί.
Με άλλα λόγια, αν υπάρχουν στην Ελλάδα δυνάμεις που θεωρούν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν μεθόδους υπόκοσμου για να πιέσουν την τρόικα και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οφείλει η χώρα και η κυβέρνηση να τους αποκηρύξει. Όχι να κάνει πολιτική με τη δραστηριότητά τους. Εκβιαζόμενοι δεν υπάρχουν.
Καθώς ακόμη ο Αλέξης Τσίπρας δεν εδέησε να καταγγείλει εκείνη την υποκλοπή και τη διαρροή της και να διατάξει έρευνα, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες της, δεδομένου ότι δεν ήταν καμιά επίσημη κρατική υπηρεσία, όπως διευκρινίστηκε αρμοδίως. Η υπόθεση Χίλτον στοιχειώνει και καθιστά δυσκολότερη τη θέση του.
Το αποτέλεσμα μπορεί να το δει κανείς από τώρα. Αφού υποστεί ολόκληρη την ψυχρολουσία -ήδη ολόκληρος πρωθυπουργός ζητάει σύγκληση Συνόδου Κορυφής και τον αγνοούν- θα υποχρεωθεί να υπογράψει την αξιολόγηση με δυσμενέστερους όρους. Εκτός αν προτιμήσει να παραδώσει την εξουσία. Και πάλι όμως τα φαντάσματα του Χίλτον δεν θα τον εγκαταλείψουν. Στην πραγματικότητα εκείνη η απεχθής ιστορία ήταν προβοκάτσια και όχι επιχείρημα για τις διαβουλεύσεις της κυβέρνησης με τους ξένους. Το αποτέλεσμα φαίνεται τώρα.
