Τραύμα στη Δημοκρατία η εκδήλωση στη Μαρφίν: Κομματική υπόθεση με λαθροχειρίες – Πολιτειακή παρωδία η παρουσία της Κ. Σακελλαροπούλου -με υπαινιγμούς κατά του Αλ. Τσίπρα – Η Φώφη γύρισε τη πλάτη την ιστορία του ΠΑΣΟΚ

Του Γ. Λακόπουλου

Ήταν εμφανώς τυπική κυβερνητική εκδήλωση με φτωχούς συγγενείς το Κινάλ και το κόμμα Βελόπουλου.

Σ’ αυτό το σκηνικό η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δημιούργησε αλγεινές εντυπώσεις με την ακατανόητη παρουσία της.

Σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές, παραβίασε τις γραμμές αμεροληψίας και αποχής από τον ανταγωνισμό των πολιτικών δυνάμεων και μετείχε σε οιονεί κομματική εκδήλωση -με τη μισή Βουλή απούσα.

Κατά τους ίδιους ταυτόχρονα παραβίασε τον πολιτειακό ρόλο της  με υπαινιγμούς για την  αξιωματική αντιπολίτευση και άλλα κόμματα.

Σ’ αυτή την εκδήλωση το σύστημα «Μητσοτάκης and  Friends» τίμησε κατά τον τρόπο που έκρινε, τους νεκρούς  της Μαρφίν. Με εμφανείς κομματικές επιδιώξεις – προεκλογικού τύπου.

Ο Πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να πει ότι “θα έπρεπε να είναι παρών σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος στην τελετή“, όταν ο ίδιος φρόντισε να μην είναι: δεν ζήτησε ποτέ από την Βουλή να οργανώσει την τελετή, στην οποία ασφαλώς θα ήταν όλοι παρόντες.

Παλαιός πολιτικός διερωτήθηκε: «Από πού και ως πού η αντιπολίτευση είναι υποχρεωμένη να παρίσταται σε εκδηλώσεις που οργανώνει η κυβέρνηση;».

Ειδικά όταν ο Πρωθυπουργος διατυμπανίζει ότι πρόκειται  για προσωπικό … τάμα που είχε κάνει ο ίδιος το …2018.

Ακόμη και σε ό,τι αφορά την πλάκα με τα ονόματα των θυμάτων υπήρξε λαθροχειρία:

Τοποθετήθηκε το 2010 από τον τότε δήμαρχο Νικήτα Κακλαμάνη, μόλις μια εβδομάδα μετά τον εμπρησμό.

Ευλόγως τότε μπήκε στο διπλανό κτίριο- αφού το καμένο ήταν υπό αναστήλωση.

 Όταν αργότερα καταστράφηκε και το διπλανό ο Γιώργος Καμίνης, ως διάδοχος του Κακλαμάνη αμέλησε να τη μετακινήσει.

Αυτό ακριβώς έκανε ο σημερινός δήμαρχος: ολοκλήρωσε την απόφαση Κακλαμάνη, χωρίς καμία αναφορά σ’ αυτόν. Και πάντως δεν ήταν  κυβερνητική πράξη.

Αν για την κυβέρνηση όλα αυτά ήταν συνήθης άσκηση πολιτικής, για όσους έχουν υπόψη τους τη συνταγματική τάξη, η παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν πολιτειακή παρωδία.

Για πρώτη φορά στα χρονικά της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, αρχηγός του κράτους πήρε μέρος σε κομματική εκδήλωση με την μισή Βουλή απούσα- και κατ’ ουσίαν καταγγελλόμενη από τους διοργανωτές.

Μόνο μια φορά το 2015 ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε παραστεί σε εκδήλωση χωρίς την αντιπολίτευση.

Αλλά ήταν εκδήλωση στη Βουλή, οργανωμένη από την πρόεδρο της Βουλής,  έστω και αν ήταν η Κωνσταντοπούλου– ή μάλλον επειδή ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου – και με παρότρυνση του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ: ” Τι κάνει αυτή; Πήγαινε να στείλεις το σωστό μήνυμα”. Και αφού διασφάλισε ότι δεν θα μιλήσει ο τότε Πρωθυπουργός.

Η Σακελλαροπούλου πλην του ότι πήρε μέρος σε μια κομματική φιέστα συνέργησε και στη λαθροχειρία, αναφερομένη σε «σημερινή πρωτοβουλία της πολιτείας να τοποθετήσει πλακέτα».

 Πολιτικοί και δημοσιογράφοι παρατηρούσαν ότι δεν μπορεί να μην ήταν εν γνώσει της ότι η πρωτοβουλία δεν ήταν της Πολιτείας, αλλά της κυβέρνησης -η οποία μάλιστα προόριζε για τον Πρωθυπουργό και όχι για την ίδια την αποκάλυψη της πλάκας.

Όπως δεν μπορεί να αγνοούσε ότι η πλακέτα είχε τοποθετηθεί μια δεκαετία νωρίτερα απλώς τώρα επανατοποθετήθηκε από το Δήμο.

Το χειρότερο -για κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ- ήταν ότι αντί να μνημονεύσει, έστω κάτω από αυτές τις συνθήκες, την  εκδήλωση τιμής στα θύματα που οργάνωσε νωρίτερα η αξιωματική αντιπολίτευση, με κατάθεση στεφανιού  από τον Αλέξη Τσίπρα, εμμέσως πλην σαφώς του επιτέθηκε λέγοντας:

“Η τιμή της μνήμης πολιτών που έχουν πέσει θύματα μίσους και ιδεολογικής βίας, δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και διχασμού».

Η φράση αντιγράφει, με ελαφρότητα, την κυβερνητική ρητορεία. Και υποδηλώνει ότι τα θύματα ήταν αποτέλεσμα της διαδήλωσης και όχι έργο σκοτεινών προβοκατόρων.

Για πολλούς ήταν και προκλητική εκδήλωση αγνωμοσύνης προς το επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο οφείλει το αξιώματα της: ο Τσίπρας την έκανε πρόεδρο του ΣτΕ και την ψήφισε για Πρόεδρο.  

 Κατά τα λοιπά στην εκδήλωση περίσσευε η υποκρισία και όχι μόνο από τον Πρωθυπουργό. Όταν ο Κ. Μπακογιάννης είπε «τι ντροπή, οι δολοφόνοι να εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι» ο υπουργός και ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη- υπουργός ο ένας και αρχηγός της ΕΛΑΣ ο άλλος τότε- δεν αισθάνθηκαν να τους αφορά για να κρυφτούν.

Η παρουσία της Φώφης Γεννηματά στο σκηνικό ήταν μια λυπηρή  νότα, που αποτύπωνε το κατάντημα ενός κόμματος που τιμούσε τα θύματα  της βίας, μαζί με όσους  κατηγορούσαν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και πολλά στελέχη του για συμμετοχή στην τρομοκρατία- με τον Καμμένο μεταξύ τους τότε.

Ήταν μια μέρα τραυματική για τη Δημοκρατία. Όχι μόνο για τα πολιτικά παιχνίδια που παίζει η κυβέρνηση και οι δορυφόροι της, σε ένα θέμα που απαιτεί συσπείρωση και αποτελεσματική αντιμετώπιση.

Πρωτίστως γιατί η κυρία που κατέχει τη θέση του ρυθμιστή του πολιτεύματος και τον ρόλο που συμβολίζει την ενότητα του έθνους, -εκλεγείσα με μεγάλη πλειοψηφία-  συμπεριφέρεται αβασάνιστα ως… μέλος της κυβέρνησης και παίρνει μέρος στο πολιτικό παιχνίδι με τη μια πλευρά.

Κακό σημάδι για όσα έρχονται…