Του Γ. Λακόπουλου
Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επίτροπος στην Κομισιόν, διοικητής στην Τράπεζα της Ελλάδας. Είναι τα τρία αξιώματα που ενσωματώνουν την έννοια της αυτονομίας του προσώπου που τα καταλαμβάνει. Και στα τρία οι κυβερνήσεις θέλουν <πρόσβαση>.
Η σημερινή κυβέρνηση είχε σχέδια κατάληψης τους από δικό της άνθρωπο. Ήδη από τον καιρό που ήταν στην αντιπολίτευση ο Αλέξης Τσίπρας , προειδοποιούσε ότι είχε δικαίωμα γνώμης στην κάλυψη αυτών των θέσεων. Και για τις τρεις το εκλογικό αποτέλεσμα του έδωσε και το μαχαίρι και το πεπόνι.
Για την προεδρία της Δημοκρατίας αντιστάθηκε στον πειρασμό για < αριστερό πρόεδρο> που θα έκλεινε το κύκλωμα εξουσίας, αλλά ταυτόχρονα προσπάθησε να κάνει μεγάλο παιχνίδι. Παραιτούμενος από το <δικαίωμα> να εκλέξει όποιον πρόεδρο ήθελε- βοηθούμενος από τον Σαμαρά που πρότεινε τον αντιπρόεδρο του κόμματος του- προσπάθησε να ανταλλάξει αυτή την <παραχώρηση> με το άλλο μεγάλο αξίωμα,που είχε ήδη κριθεί: τη θέση του επιτρόπου.
Με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο στην Προεδρία της Δημοκρατίας, μπορούσε να ορίσει δικό του άνθρωπο στην Κομισιόν και να παίζει με τα νεύρα των Ευρωπαίων. Την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη-για άλλους λόγους. Έτσι ο ίδιος είναι Πρωθυπουργός ,αλλά στην προεδρικό Μέγαρο και στο Μπερλεμόντ βρίσκονται πρόσωπα από άλλο πολιτικό χώρο.
Τι του μένει; Η Τράπεζα της Ελλάδος. Υπάρχει σχέδιο για να τοποθετήσει εκεί άνθρωπος του ΣΥΡΙΖΑ και πως μπορεί να γίνει αυτό ; Ο κεντρικός τραπεζίτης διορίζεται μεν από την κυβέρνηση, αλλά έχει αυτόνομη θητεία έξι ετών. Λογοδοτεί στη Βουλή, αλλά υπάγεται στον Ντράγκι.
Αν υπάρχει τέτοιο σχέδιο ο καλύτερος σύμμαχος για την επιτυχία του είναι ο ίδιος ο Γιάννης Στουρνάρας.
Ο σημερινός διοικητής έχει μια ιδιαίτερη διαδρομή που περιλαμβάνει από διοικητής κρατικής τράπεζας, που ιδιωτικοποιήθηκε και πολλά από τα λεφτά που εισέρρευσαν χάθηκαν στο χρηματιστήριο, μέχρι στέλεχος σε μεγάλη χρηματιστηριακή εταιρία. Και από πρόσωπο εμπιστοσύνης του Κ. Σημίτη και των <εκσυγχρονιστών> του , μέχρι τεχνικός σύμβουλος του <μεγάλου κεφαλαίου>, αν θεωρηθεί ότι ΙΟΒΕ συμβουλευτικός φορέας του ΣΕΒ.
Ιδιαίτερος είναι και ο τρόπος ανάδειξής του σε κεντρικό τραπεζίτη
. Στην ουσία διόρισε ο ίδιος- ως υπουργός Οικονομικών – του εαυτό του! Αλλά και την υπουργική ιδιότητα απέκτησε τυχαία, καθώς η πρώτη επιλογής της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου ήταν ο σεβαστός καθηγητής Βασίλης Ράπανος.
Η αυτό-τοποθέτησή Στουρνάρα στην Τράπεζα της Ελλάδος ήταν η επιβράβευση για την επιτυχή θητεία του στο υπουργείο –όπου κατ ουσίαν ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε το Μνημόνιο.
Ως κεντρικός τραπεζίτης ο Στουρνάρας είναι ένα μειονέκτημα: τη σύγκριση του με τον προκάτοχό του .
Ο Γιώργος Προβόπουλος έβαλε ψηλά τον πήχη και άφησε πισω του μια παράδοση επιτυχημένου τεχνοκράτη με πολιτική φιλοσοφία , αλλά και αποφασισμένου ευπατρίδη που κέρδισε μάχες υπέρ της χώρας, χωρίς να παραβιάσει –και στις δύο περιπτώσεις -τους περιορισμούς του αξιώματος του.
Είναι νωρίς για να προβλέψει κανείς αν ο Στουρνάρας μπορεί πλησιάσει το κλέος του Προβόπουλου. Ίσως γιατί μένει παντα ανοικτό το θέμα της απομάκρυνσης του από τη σημερινή κυβέρνησης. Τυπικά έχει τα χέρια της δεμένα. Πρέπει να βρει έναν πολύ ισχυρό λόγο για να τον αντικαταστήσει. Η να έχει ένα πολύ εξοντωτικό σχέδιο για να τον αναγκάσει να παραιτηθεί.
Πάντως ο ίδιος προσωπικά ήταν κόκκινο πανί για τον ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή της υπουργικής δόξας του. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κόκκινο πανί για τον Στουρνάρα. Οι επικρίσεις του υπουργού Στουρνάρα κατά της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ από το βήμα της Βουλής δεν έχουν σβήσει από σκληρό δίσκο της σημερινής κυβέρνησης-παρά τις τυπικές επαφές που έχει σήμερα ως διοικητής με τον Γιάννη Δραγασάκη και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, ο οποιος από τη Βουλη όρισε τα κριτήρια αξιολόγησης του.
Οι Συριζαίοι του καταλογίζουν ότι ως διοικητής παραβίασε πρώτος αυτός την ανεξαρτησία του και συντάχθηκε με τον Σαμαρά για την ακύρωση της προοπτικής να πάρουν την εξουσία. Κάποιοι βλέπουν και σήμερα την εμπλοκή του στη προοπτική να τη χάσουν πρόωρα.
Τις τελευταίες μέρες οι υπόνοιες έγιναν πιο έντονες, μετά την αναφορά του Πρωθυπουργού στη Βουλή ότι απαιτεί <απ’ όλους αυτούς που έχουν θέσεις ευθύνης να είναι συνεπείς στο έργο τους και να τηρούν την εθνική γραμμή>.
Σημερινοί υπουργοί του καταλογίζουν μεταξύ άλλων την πλήρη υποταγή στον Σόιμπλε που αποτυπώθηκε στο διαβόητο «forget it Yanis» ( για χρέος) και τη δυσκοίλια συνεργασία με τη σημερινή κυβέρνηση που ανέδειξαν κάποιες δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας Νίκου Πάπα. Αναφέρονται επίσης και στις παλαιότερες παρεμβάσεις για τις καταστροφικές συνέπειες που θα είναι το μπλοκάρισμα της προεδρικής εκλογής από τον ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και στην προεκλογική εμπλοκή του στη ρητορική της εκροής καταθέσεων με κυβέρνηση της Αριστεράς- ακριβώς στη γραμμή Σαμαρά εκείνη τη περίοδο.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων –όπως θα έλεγαν και οι παλαιοί φιλόλογοι – μένει να δουμε αν η κυβέρνηση θα συμβιβαστεί με την ιδέα του αρνητικού <τρία στα τρία>- να χάσει δηλαδή και τα τρία μείζονα αξιώματα- ή αν θα επιχειρήσει άμεσα να ανακτήσει το ένα και να περιμένει για το δεύτερο.
Να βρει τρόπο δηλαδή να αντικαταστήσει τον Στουρνάρα στην ΤτΕ και να περιμένει από τη …βάση της ΝΔ να επιλέξει στον Δημ. Αβραμόπουλο για διάδοχο του Σαμαρά, οπότε θα γίνει πράξη και το σενάριο για <κόκκινο επίτροπο>.
Το δεύτερο θα κριθεί από πολλούς παράγοντες. Το πρώτο όμως κρίνεται αποκλειστικά από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς . Και ίσως η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά σε μια ενδεχόμενη έφοδο της κυβέρνηση για <εκδίωξη> Στουρνάρα από το οχυρό της Πανεπιστημίου. θα είναι η θέση που θα πάρει ο Βαγγέλης Βενιζέλος-που τον έβλεπε πάντα με μισό μάτι και του το έδειχνε στην κυβέρνηση Σαμαρά. Σε κάθε περίπτωση πάντως -και στην πολιτική – τρόγώντας έρχεται η όρεξη.