(Συνέχεια από το προηγούμενο)
10. Μια επικίνδυνη γραμματέας
Βρήκε τον Μιχαηλίδη να τον περιμένει αναστατωμένος και μπήκε αμέσως στο θέμα.
«Παύλο, κλείσε την πόρτα και μη σηκώσεις τηλέφωνο για λίγο. Έχω τη λύση του μυστήριου.»
Του μετέφερε με λεπτομέρειες τη συζήτηση που είχε με τον Ευαγγελινό και κατέληξε σ’ αυτά που του είπε για τους φόβους του Καρά ότι τον υπονομεύει η Μακράκη. Ο Μιχαηλίδης έδειχνε να μην καταλαβαίνει.
«Τι βγαίνει από όλα αυτά;»
«Μα δεν καταλαβαίνεις; Ο Καράς με τον Νικολούδη δεν έχουν σχέση με τη δολοφονία. Άλλος την οργάνωσε.»
«Και όλα τα άλλα που λέγαμε;»
«Ισχύουν. Ο Καράς με τον Νικολούδη συνωμοτούσαν εναντίον του Γρηγοριάδη στις πλάτες του προέδρου. Αλλά δεν έχουν σχέση με τη δολοφονία.»
«Θα ήθελα να μου τα βάλεις όλα αυτά σε μια σειρά.»
«Πρόσεξε. Σου είπα για τα τηλεφωνήματα του Κωνσταντίνου με μια γυναίκα. Που με έδιωχνε για να της μιλήσει και ήταν πάντα αναστατωμένος. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι τώρα ξέρω ποια ήταν.»
«Ποια;»
«Ήταν η Μακράκη. Άκουγα καθαρά τη φωνή της, δεν πέφτω έξω.»
«Ο Πρωθυπουργός μιλούσε με τη γραμματέα του στο τηλέφωνο, ενώ ήταν έξω από το γραφείο του; Γιατί;»
«Δεν ξέρω. Αλλά δεν μου αλλάζεις γνώμη ότι ήταν αυτή. Άστραψε μέσα μου όταν μου είπε ο Ευαγγελινός για τον υπαινιγμό του Καρά. Ο Καράς κάτι ήξερε για τη Μακρακη.»
«Δηλαδή;»
« Μην με ρώτας, δεν έχω ιδέα. Αλλά έχουμε την ομολογία του Καρά και του Νικολούδη ότι παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα του Μαξίμου. Σύμφωνοι; Έ, λοιπόν, έπιασαν και τις συνομιλίες του Κωνσταντίνου με την Μακράκη. Και κάτι έμαθαν.»
«Τι μπορεί να είναι αυτό;»
« Όχι πάντως για τη δουλειά, ίσως κάτι προσωπικό.»
«Και λοιπόν»
«Τι λοιπόν; Έμαθαν κάτι, αλλά δεν λένε τίποτε. Ίσως δεν έχουν λόγο ακόμη. Τους ενδιαφέρει τι γίνεται με τον Γρηγοριάδη. Μαζεύουν στοιχεία για την υποτιθέμενη διαφωνία του για τα πετρέλαια για να τον εξουδετερώσουν. Πάει καλά μέχρι εδώ;»
«Συνέχισε.»
«Θέλουν λοιπόν να εκθέσουν τον Γρηγοριάδη και να οδηγήσουν τη δουλειά στους γάλλους. Εκτός από πολιτικοί σύμμαχοι είναι και συνέταιροι. Δεν ξέρουν ότι δεν υπάρχουν πετρέλαια και νομίζουν ότι όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα θα είναι οι κερδισμένοι. Θα πάρουν τη δουλειά οι φίλοι τους και θα ξεσπάσει κρίση μεταξύ Κωνσταντίνου και Γρηγοριάδη. Είναι σίγουροι ότι σε όλα τα σενάρια δεν χάνουν.»
«Παρακάτω.»
«Τότε ο Κωνσταντίνου καλεί τον Καρά και τον ρωτάει γιατί ενδιαφέρεται για τους γάλλους. Δεν θέλει να εκθέσει τον Λάζαρου και καταφεύγει σε όσα είχε πει ο Καράς στον Γρηγοριάδη. Ο Καράς αιφνιδιάζεται και το διαψεύδει.»
«Μέχρι εδώ το καταλαβαίνω.»
«Τι είπε ο Λαζάρου στον Ευαγγελινό; Ότι ο Καράς τα βάζει με τη Μακράκη. Γιατί;»
«Γιατί;»
«Γιατί μέσω της Μακράκη αμύνεται. Για την ακρίβεια εκβιάζει τον Κωνσταντίνου. Γι’ αυτό μιλάει στον Λάζαρου, που δεν κρατάει κλειστό το στόμα του. Για να φτάσει στο Μέγαρο Μαξίμου ότι ο Καράς κάτι ξέρει για τη Μακράκη.»
«Τι να φτάσει; »
«Ό,τι έμαθε από τις παρακολουθήσεις. Είμαι σίγουρος ότι ο Καράς κάπου κρατούσε τον Κωνσταντίνου και υποψιάζομαι ότι αυτό έχει σχέση με την Άννα.» »
«Και μετά;»
«Μετά έρχεται η δολοφονία του προέδρου. Ο Καράς με τον Νικολούδη μπερδεύονται, αλλά είναι αργά για να αλλάξουν τα σχέδιά τους. Επιμένουν στην εξουδετέρωση του Γρηγοριάδη – έχουν στο νου τους και τα πετρέλαια, και η συνεργασία τους συνεχίζεται. Έτσι αποφασίζουν να βάλουν εμένα στη μέση για να πάρουν τον έλεγχο της κατάστασης.»
«Παρακάτω.»
«Για τη δολοφονία δεν ξέρουν τίποτε. Ούτε έχουν σχέση οι ίδιοι. Είχε δίκιο η Αντιγόνη. Πρώτα έγινε η δολοφονία και μετά την αξιοποίησαν εναντίον του Γρηγοριάδη. Σκαρώνουν την ιστορία με την Αλεξίου για να με πείσουν, αλλά στην πραγματικότητα λένε την αλήθεια. Εννοώ ότι είναι ειλικρινείς μαζί μου, λένε αυτό που νομίζουν αλήθεια.»
«Αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρον! Συνέχισε.»
«Τι να συνεχίσω; Είναι φανερό. Έχουμε τρεις διαφορετικές υποθέσεις που δένουν μεταξύ τους, αλλά δεν δένουν με τη δολοφονία.»
«Τι εννοείς;»
«Έχουμε στην αρχή τη συνωμοσία Καρά-Νικολούδη εναντίον του Γρηγοριάδη και του Κωνσταντίνου, με τις παρακολουθήσεις και τα υπόλοιπα. Αυτή υπήρξε. Έχουμε, όπως μαθαίνουμε τώρα, την παραπλάνηση του Καρά από τον Κωνσταντίνου, για να τον τσεκάρει με τις φήμες με το Χρηματιστήριο, χωρίς να ξέρει ότι είναι στη μέση και ο Νικολούδης. Από αυτή την άποψη έπεσαν, αν θέλεις, στα δίκτυα που έστησαν οι ίδιοι. Και έχουμε, τρίτον, και την ιστορία με τα πετρέλαια και τον Γρηγοριαδη. Αυτά τα τρία είναι αληθινά, έτσι έγιναν. Αλλά δεν μας οδηγούν στο δολοφόνο.»
«Συνέχισε.»
«Δεν είναι κανένας από αυτούς ο εγκέφαλος της δολοφονίας.»
«Ποιος είναι;»
Ο Θεοδωρίδης σταμάτησε λίγο και κοίταξε το φίλο του στα μάτια. Έπειτα, χωρίς να διστάσει, είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε:
«Η Μακράκη.»
Όπως το περίμενε, ο Μιχαηλίδης ξαφνιάστηκε.
«Μα τι λες τώρα, Αντώνη. Η Άννα; Από πού κι ως πού;»
«Για να ακριβολογώ, αυτή οργάνωσε τη δολοφονία. Δεν ξέρω γιατί, και πρέπει να το μάθουμε, αλλά μόνο αυτή μπορεί να είναι.»
«Πώς το βγάζεις το συμπέρασμα;»
«Το σκέφθηκα την ώρα που μιλούσα με τον Ευαγγελινό. Όταν μου είπε για το μένος του Καρά εναντίον της. Πρόσεξε. Όλα όσα έχουμε εξετάσει μέχρι τώρα είναι σκέψεις. Απλοί συλλογισμοί. Λογικοί αν θέλεις, αλλά συλλογισμοί και τίποτε περισσότερο. Στοιχείο δεν υπάρχει κανένα για να τους τεκμηριώσει. Το μόνο στοιχείο που έχουμε και που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι ένα.»
«Τώρα είναι που δεν καταλαβαίνω.»
«Ποια είναι η μόνη μαρτυρία που έχουμε; Της Μακράκη. Αυτή μας λέει ότι τηλεφώνησε κάποιος Θεόδωρου εκ μέρους του Αναγνώστου. Κανείς άλλος δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει. Ίσως ούτε ο πρόεδρος θα μπορούσε. Του λέει ότι έρχεται κάποιος εκ μέρους του Αναγνώστου και τον πείθει να τον δεχθεί αυθημερόν. Η ίδια ξέρει για τον Αναγνώστου και μας το σερβίρει.»
«Γιατί;»
«Για να εξηγήσει γιατί ο πρόεδρος δέχθηκε έναν άγνωστο. Ίσως και να το είπε πράγματι στον πρόεδρο ότι θα δει κάποιον εκ μέρους του Αναγνώστου. Δεν έχει σημασία. Έκλεισε ένα ραντεβού ασυνήθιστα γρήγορα. Πριν προλάβει ο Κωνσταντίνου να επικοινωνήσει με τον Αναγνώστου, όπως θα μπορούσε να κάνει, αν είχε χρόνο. Ή, αν θέλεις, πριν τηλεφωνήσει από τύχη ο Αναγνώστου, ο οποίος, όπως ξέρεις, δεν είχε ιδέα.»
«Σαν να μην έχεις άδικο.»
«Βάζει λοιπόν στο Μέγαρο Μαξίμου τον δολοφόνο. Και τον βάζει τελευταίο, ώστε να μην υπάρχει άλλο ραντεβού εν αναμονή στο σαλόνι. Μόνο η ίδια ξέρει, και για να έχει άλλοθι λέει και κάτι μισολογα στον Σταύρο. Του είπε ότι τάχα της έκανε εντύπωση που τον δέχθηκε αμέσως ο πρόεδρος. Όταν έρχεται η ώρα τον μπάζει μέσα και από εκεί και πέρα μεσολαβεί ένα διάστημα στο οποίο δεν ξέρουμε τι έγινε.»
«Η ίδια λέει ότι διέκοψε και αυτά που ξέρεις.»
«Τρίχες. Το πιθανότερο είναι ότι ο δολοφόνος μπήκε και έκανε τη δουλειά του αμέσως. Τον κράτησε παραπάνω για να δικαιολογήσει την παρουσία του. Μπορεί κάποιος να τον υποπτευόταν, αν έφευγε αμέσως. Τον κρατάει λοιπόν όσο χρειάζεται για να μην κινήσει υποψίες, και τον διώχνει σαν κύριο. Αφήνει να περάσει λίγη ώρα ακόμη και μετά παίζει το θέατρο με τη λιποθυμία. Αλλά έκανε ένα λάθος.»
«Τι;»
«Σου θυμίζω ότι όταν την πήραν από την ασφάλεια για να ετοιμάσουν το αυτοκίνητο, η ίδια λέει ότι δεν μπήκε αμέσως μέσα. Δεν σου κάνει εντύπωση; Κανονικά θα έπρεπε να ρωτήσει επί τόπου τον πρόεδρο, άρα να τον βρει νεκρό νωρίτερα.»
«Γιατί κατά τη γνώμη σου;»
«Δεν το έκανε για να δώσει χρόνο στο συνεργό της να απομακρυνθεί. Έξυπνο.»
«Και το πιστόλι;»
«Το πιστόλι δεν ξέρω πώς μπήκε. Μπορώ όμως να σου πω πώς βγήκε. Το έβγαλε η ίδια, την ώρα που τη μετέφεραν, δήθεν λιπόθυμη στον Ευαγγελισμό. Όπως καταλαβαίνεις, έτσι όπως την υποβάσταζαν δεν πέρασε από το μηχάνημα. Είμαι σίγουρος ότι αν ρωτήσεις θα σ’ το επιβεβαιώσουν. Δεν σκέφτεται κανείς να περάσει ένα λιπόθυμο άνθρωπο από τη στενή πόρτα με το λέιζερ. Πόσο μάλλον τη γραμματέα του Πρωθυπουργού, μέσα σε εκείνη την αναστάτωση.»
«Και τι απέγινε το πιστόλι;»
«Πιάσ’ το αυγό και κούρευ’ το. Από την ώρα που το έβγαλε, δεν ήταν δύσκολο να το εξαφανίσει. Μπορεί να το έχει μαζί της ακόμη στον Ευαγγελισμό. Μπορεί να το έδιωξε με τα πράγματά της, όταν υποθέτω της πήγαν κάποια αλλά οι δικοί της.Τι ψάχνεις τώρα;»
«Μισό λεπτό, Αντώνη.»
Ο Μιχαηλίδης σήκωσε το τηλέφωνο και είπε στη γραμματέα:
«Συνδέστε με με τη φρουρά της Μακράκη στον Ευαγγελισμό.»
Σε λίγο μια φωνή ακούστηκε στο τηλέφωνο:
«Σπανός, διατάξτε κύριε υπουργέ.»
« Αστυνόμε, μπορώ να μιλήσω στην κύρια Μακράκη;
«Δυστυχώς έφυγε, κύριε υπουργέ. Έχει περίπου μίση ώρα.»
«Τι είπες; Έφυγε;»
«Ναι.Ζήτησε η ίδια να πάει στο σπίτι της. Ήταν καλά πάντως, μην ανησυχείτε.»
«Θα σας πάρει ο διάολος. Πώς την αφήσατε να φύγει;»
Ο Θεοφίλου του άρπαξε το ακουστικό από το χέρι.
«Παύλο, τι πας να κάνεις; Καρφώνεσαι τώρα. Δεν ήταν κρατούμενη, όποτε ήθελε έφευγε.»
«Έχεις δίκιο.»
Πήρε πάλι το τηλέφωνο.
« Καλά, αστυνόμε, αφού ήταν εντάξει, καλώς έφυγε. Ελπίζω να τη συνόδευσε κάποιος.»
«Όχι, κύριε υπουργέ, Η κύρια Μακράκη αρνήθηκε συνοδεία. Δεν μπορούσαμε να επιμείνουμε περισσότερο. Ήταν ανήσυχη.»
«Ανήσυχη;»
«Ρωτούσε συνέχεια για την τύχη του προέδρου. Ήταν πολύ στεναχωρημένη.»
«Ευχαριστώ», είπε ξεψυχισμένα ο Μιχαηλίδης. Γύρισε πάλι στον Θεοδωρίδη.
«Μου φαίνεται ότι χάσαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε αν οι σκέψεις σου είναι σωστές.»
«Δεν σου κάνει εντύπωση ότι διάλεξε να φύγει μόνη της τέτοια ώρα; Αυτή είναι, Παύλο. Τη δολοφονία του Πρωθυπουργού την οργάνωσε η γραμματέας του.»
«Μα γιατί;»
«Αυτό πρέπει να το μάθουμε.»
«Πώς;»
«Έχω αφήσει στη μέση μια κουβέντα με τον Καρά. Τώρα που έφυγε από μέσα μου η υποψία σε βάρος του, πρέπει να την ολοκληρώσουμε, αλλά χωρίς την παρουσία τρίτου.»
«Τι εννοείς;»
«Αν είναι σωστό το συμπέρασμά μου ότι ο Καράς επιχείρησε να εκβιάσει τον Κωνσταντίνου για κάτι που έχει σχέση με τη Μακράκη, πρέπει να βρούμε τι μπορεί να ήταν αυτό.»
«Και τι θα κάνεις;»
«Με αιφνιδίασε μια φορά αυτός. Τώρα θα τον αιφνιδιάσω εγώ.»
(Συνεχίζεται)