Του Μανώλη Ροζάκη
Εντάξει λοιπόν.
Δεν θα μιλήσουμε για οντολογία. Άλλωστε η ερμηνεία τού Καστοριάδη, για την αρχαία αθηναϊκή κοσμοεικόνα, μεταξύ χάους & ανάγκης, είναι και αποκαλυπτική και εμβριθής. Ούτε βέβαια θα αναλύσουμε την μελέτη του Ζ. Μονό, για την εξέλιξη και την σχέση τής φυσικής με την βιολογία.
Θα προσγειωσουμε, απότομα όμως, την συζήτηση στην ελληνική πολιτική.
Εντελώς τυχαία…
Όπως ακριβώς συναντά καθημερινά, η τηλεοπτική κάμερα, οπαδούς, μέλη ή στελέχη της ΝΔ και τούς παρουσιάζει ως απλούς πολίτες.
Κάπως έτσι και η ακρίβεια (η αισχροκέρδεια, για να είμαστε πιο “ακριβείς”) οφείλεται στον πόλεμο, αλλά στην Ελλάδα ειδικά έχει ξεκινήσει πολύ πριν και συνεχίζει ακάθεκτη, σε πείσμα των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, πού κατάφεραν να τιθασεύσουν το “τέρας”.
Φτάνοντας τελικά στην ενημέρωση, πού γέμισε από λίστες, λόγω πανδημίας, και κατέληξε μονοθεματική, με την αγαστή βοήθεια των πρόθυμων σαλτιμπάγκων, πού ζουν & ευδοκιμούν, παρασιτικά.
Έτσι συμβαίνει όταν η διαστροφή τής τύχης, γίνεται αναγκαιότητα.
Και αυτό δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε μία αντιλειτουργική κοινωνία, πού βασιλεύει μόνον η ανομία.
Για να επαναφέρουμε όμως την λογική στην θέση πού τής αρμόζει, τύχη είναι η συνάντηση ενός κρίσιμου πλήθους πολιτών, με εντιμότητα, ακεραιότητα και έμπνευση. Αναγκαιότητα είναι η κοινή τους συμπόρευση, για μία λειτουργική & ανθρώπινη κοινωνία.
Καλή νύχτα & καλή τύχη…