Τώρα πολιτική ομαλότητα και επιστροφή στην ευρωπαϊκή τροχιά  

Φωτό: ΑΠΕ

 

 

Του Γιώργου Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣΟ καθένας  έχει  τη γνώμη του για  την κυβερνητική πολιτική, για το δημοψήφισμα, για τη σχέση της χώρας με την Ευρώπη. Αυτή η γνώμη κατατέθηκε στην κάλπη και προέκυψε το αποτέλεσμα που προέκυψε, το οποίο ασφαλώς είναι σεβαστό.

Αυτό  είναι το μεγαλείο της Δημοκρατίας άλλωστε. Έχει τον τρόπο να  αντιμετωπίζει  τα προβλήματα  μεταφέροντας την ευθύνη σε κάθε πολίτη. Και, όπως είναι γνωστό, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Μέχρι να στηθεί η επόμενη.

Η επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος πρέπει να είναι μια κανονική ημέρα για τη χώρα. Υπάρχει  νόμιμη  κυβέρνηση  με τη στήριξη της Βουλής και φέρει την πλήρη ευθύνη για τη συνέχεια. Υπάρχουν  ανοιχτά θέματα,  άλυτα προβλήματα μεγάλες εσωτερικές εκκρεμότητες και η εντολή προς την κυβέρνηση είναι να τα αντιμετωπίσει.

Μπορεί να χρησιμοποιήσει κατά την κρίση της το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στον νέο κύκλο  διαβουλεύσεων με τους εταίρους. Και μπορεί να ορίσει την πολιτική της στη διαπραγμάτευση κατά τον τρόπο που κρίνει και κρίνεται για  αυτή. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να γυρίσει την πλάτη στην καθημερινότητα- με την οποία κατ’ ουσίαν δεν έχει ασχοληθεί καν έξι μήνες από την εκλογή της.

Η κυβέρνηση, λοιπόν,  πρέπει να κυβερνήσει. Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μπορεί να λάβει υπόψη της ή να αγνοήσει τη λαϊκή ετυμηγορία της Κυριακής. Δεν τη δεσμεύει. Αυτά που τη δεσμεύουν υπάρχουν σε άλλα δύο μέτωπα.

– Το ένα είναι μέτωπο της πολιτικής ομαλότητας. Με  κανένα τρόπο και για κανένα λόγο δεν μπορεί να διαταραχτεί η πολιτική ηρεμία, λόγω του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος. Ή μάλλον λόγω της ερμηνείας που μπορεί να δώσει η κάθε πλευρά.  Με άλλα λόγια με κανένα τρόπο δεν πρέπει να συνεχιστεί η πρακτική της πολιτικής ανωμαλίας που θέλγει κάποιους ενδοκομματικούς κύκλους της  συγκυβέρνησης.

Αν η καλλιέργεια πολιτική έντασης  είναι αναμενόμενη σε μια προεκλογική περίοδο,  η επέκτασή της και στην  μετεκλογική περίοδο  αγγίζει την εκτροπή και  είναι  έγκλημα κατά της Δημοκρατίας. Για την αποτροπή μιας τέτοιας κατάστασης την ευθύνη έχει η κυβέρνηση. Η ίδια οφείλει να διασφαλίσει απρόσκοπτες πολιτικές εξελίξεις. Όποιες κι αν είναι αυτές.   Και πρωτίστως οφείλει να επιβάλει αυτή την πρακτική στις γραμμές της από όπου ακούστηκαν διχαστικά κηρύγματα το  τελευταίο διάστημα. Αλλιώς  θα είναι υπόλογοι  για υποκίνηση ή υπόθαλψη της αναταραχής.

Το δεύτερο  μέτωπο είναι η  ευρωπαϊκή παρουσία της χώρας.  Όπως και αν χειρίσθηκε προεκλογικά αυτό το θέμα η κυβέρνηση,  μετά το δημοψήφισμα οφείλει να επιστρέψει στη διαπραγμάτευση με βάση του ευρωπαϊκούς κανόνες.

 Να γίνει κανονική ευρωπαϊκή κυβέρνηση. Να αντιμετωπίσει την κατάσταση με ρεαλισμό και αίσθηση της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται χώρα, αλλά και έχει περιέλθει η ίδια με τους χειρισμούς της. Να εκπροσωπήσει την Ελλάδα με πνεύμα ισότιμου εταίρου που ζητάει συνδρομή από τις άλλες ευρωπαϊκές  χώρες.

Μόνο έτσι ο Πρωθυπουργός θα μπορεί να βγει από την απομόνωση στην οποία ο ίδιος  έφερε τον εαυτό του και να ξαναπιάσει από τη αρχή το νήμα των διαπραγματεύσεων.  Ενδεχομένως  ο ανασχηματισμός  θα είναι  χρήσιμος για την εξομάλυνση των σχέσεων που  έχουν  διαταραχτεί από την αφροσύνη κάποιων κυβερνητικών αξιωματούχων.

Αν δεν κινηθεί με αυτό το πνεύμα ο Αλέξης Τσίπρας, θα επιβεβαιωθούν οι υπόνοιες για  σχέδιο εξόδου από την Ευρωπαϊκή οικογένεια και αυτό δεν θα γίνει ανεκτό ούτε από  εκείνους που τάχθηκαν με τη δική του θέση στο δημοψήφισμα.

Οι πολίτες που συντάχθηκαν  με την κυβέρνηση  απλώς δέχθηκαν την επιχειρηματολογία για καλύτερη διαπραγμάτευση, αν μεσολαβήσει το δημοψήφισμα. Αλλά δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι η χώρα θα  απομακρυνθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αν διαπιστώσουν ότι  η κυβέρνηση εκεί το πάει πράγματι, όπως της προσάπτουν,  η αντίδραση θα είναι καθολική. Και ο πρώτος που θα χρειαστεί να απολογηθεί στο μέλλον για αυτό είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Για τη  συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών το κοινό νόμισμα και η συμμετοχή στην κοινοτική Ευρώπη είναι  αδιαπραγμάτευτες κατακτήσεις.

Η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να έχει τις απόψεις της για την πορεία της Ευρώπης συνολικά  και να επιδιώξει  να την επηρεάσει. Ένα πάντως δεν δικαιούται ούτε καν να σκέφτεται:  ότι μπορεί να κάνει τη χώρα περίκλειστη ανατολίτικη περιφέρεια  εκτός Ευρώπης για να την κυβερνάει χωρίς τους ευρωπαϊκούς κανόνες και τους κοινοτικούς περιορισμούς.

Η Ευρώπη έχει μέλλον και το μέλλον της Ελλάδας είναι στους κόλπους της. Συνεπώς έχει και  ο ίδιος ο Τσίπρας κάθε συμφέρον να απαγκιστρωθεί από τους ακραίους του κόμματος του,  ή να αλλάξει ενδεχόμενες δικές του ακραίες επιλογές που ωθούν σε εθνική περιπέτεια και να επανενταχτεί στις ευρωπαϊκές διεργασίες.

Κανένας ηγέτης δεν έχασε διότι ακολούθησε την οδό της λογικής και της σωφροσύνης σε δύσκολες περιόδους. Αντίθετα όποιος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις δυσκολίες για   αλλαγή  του προσανατολισμού τη χώρας είχε κακό τέλος.