Μετά τη συναυλία των Jethro Tull στο Ηρώδειο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει στάση στην περιοδεία του στην Ήπειρο στις φυτείες ακτινιδίου που επλήγησαν την περασμένη Δευτέρα από χαλαζόπτωση. Ο Αλέξης Τσίπρας στην πλατεία της Τήλου στο πλαίσιο της περιοδείας που πραγματοποιεί στα Δωδεκάνησα και έθεσε το βασικό δίλημμα:
«Ποιος δεν θα ήθελε να μιλά γενικόλογα για μειώσεις φόρων, να μιλά μία γλώσσα που ακούγεται ευχάριστα; Θέλουμε να μας κυβερνήσουν ξανά εκείνοι που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία και μας έβαλαν στα μνημόνια ή να συνεχίσουμε την πορεία για δίκαιη ανάπτυξη και στοχευμένες ελαφρύνσεις για την κοινωνική πλειοψηφία;».
Ο Αλέξης Τσίπρας υποστηρίζει πως το σχέδιο των αντιπάλων «ενέχει τον κίνδυνο να οδηγήσει σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό και να μας φέρει ξανά στα χέρια των δανειστών», όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψάχνει για υπουργό Οικονομικών κι αποφεύγει το debate μαζί του. Η διαφορά στις εκλογές είναι τόσο μεγάλη που μόνο από δικά του λάθη μπορεί να μειωθεί, αλλά όχι και να ανατραπεί εντελώς.
Για τις νέες δημοσκοπήσεις αυτό που κρίνεται είναι το εύρος της αυτοδυναμίας της ΝΔ και το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ που πλησιάζει προς το 30%, όσο και η δύναμη του Κινάλ -που θα κρίνει και την στάση του μετά τις εκλογές όσο και την θέση της Φώφης Γεννηματά στο κόμμα της. Το σενάριο της τρίτης εντολής προϋποθέτει να μην έχει αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία κι ένα καλό ποσοστό- που όπως φαίνεται πια δεν θα είναι διψήφιο.
Τα σενάρια για νέες εκλογές με απλή αναλογική ή κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ- Κινάλ δεν έχουν καμιά βάση,αφού προϋποθέτουν να μην έρθει πρώτο κόμμα η ΝΔ και ο Αλέξης Τσίπρας που πάει σε εκλογές προκειμένου να μην πάμε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που θα βλάψει την οικονομία, όπως είπε στην ΕΤ1 έχει πει καθαρά πως όποιο από τα δύο κόμματα κερδίσει το bonus των 50 εδρών θα σχηματίσει κυβέρνηση και ότι δεν θα υπάρξουν επαναληπτικές εκλογές.
Το μόνο που μένει να δούμε είναι τι θα συμβεί μετά τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα στο Κινάλ αφού το θέμα της συγκρότησης ενός δημοκρατικού αντινεοφιλελεύθερου μπλοκ -αριστερών, σοσιαλδημοκρατών, οικολόγων και άλλων δημοκρατικών δυνάμεων- θα τεθεί με νέους όρους: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο αναμφισβήτητος κυρίαρχος αυτού του μπλοκ και η στάση του Κινάλ απέναντι στη Νέα Δημοκρατία θα καθορίσει την ύπαρξή του.
Ωστόσο όπως πρώτος παρατήρησε ο Αλέξης Τσίπρας οι ψηφοφόροι που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ πήγαν σε άλλα μικρότερα δημοκρατικά κόμματα σε μεγάλο βαθμό, αλλά δεν ενίσχυσαν το Κινάλ που έθεσε σαν βασικό του στόχο την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Μια δεύτερη ματιά στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα δείξει πως ο χώρος της Κεντροαριστεράς που εξέφραζε άλλοτε το ΠΑΣΟΚ με ποσοστά 44-48% δεν εκφράζεται στο σύνολό του ούτε από το άθροισμα των ψήφων ΣΥΡΙΖΑ και Κινάλ.
Φαίνεται πως ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς που άλλοτε ψήφιζε ΠΑΣΟΚ και το 2015 ΣΥΡΙΖΑ απέσυρε την ψήφο του δυσαρεστημένο χωρίς “να γυρίσει σπίτι του” στο Κινάλ, ενώ τα ενδιάμεσα κόμματα που σχηματίστηκαν την περίοδο της κρίσης εξαφανίζονται. Το ρευστό τοπίο και η πολιτική κινητικότητα παραμένουν σε ένα πολιτικό σκηνικό που χαρακτηρίζεται από την ανατροπή του συσχετισμού Αριστερά -Δεξιά για πρώτη φορά υπέρ της Δεξιάς που βγαίνει ενισχυμένη.
Σε κάθε περίπτωση θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις μετά τις εκλογές καθώς η τεράστια διαφορά ανάμεσα στα κομματικά ψηφοδέλτια και το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία -όσο αυτή υπήρξε- μαρτυρούν μια ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι του Αλέξη Τσίπρα που τις επόμενες μέρες θα πρέπει για μια ακόμα φορά να αποφασίσει με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από τεσσεράμισι χρόνια στην κυβέρνηση είναι πια ένα κόμμα εξουσίας που ωστόσο δεν αύξησε καθόλου τα μέλη του κι ο κομματικός του μηχανισμός δεν έχει ερείσματα στις τοπικές κοινωνίες όπου κερδίζει την μάχη στις εκλογές, αλλά στις δημοτικές οι ψηφοφόροι του μάλλον ψηφίζουν …ΠΑΣΟΚ.
Όλα αυτά θέτουν το ζήτημα της επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αποσαφηνίσει την ταυτότητά του, τις απόψεις και τις θέσεις του, αλλά και τις συμμαχίες του. Ήταν η προοδευτική συμμαχία που οδήγησε σε ήττα ή το ότι αυτή τελικά δεν είχε το εύρος και το περιεχόμενο που έπρεπε;
Σε ένα καινούργιο πολιτικό σκηνικό -που θα υπάρξει- διαμορφώνονται νέοι πολιτικοί συσχετισμοί και η ανάγκη να ανατραπούν με ένα νέο σχέδιο, νέα πλάνα και νέες ιδέες. Είναι φανερό ο Αλέξης Τσίπρας που θέλουν πολλοί να έχει τελειώσει όχι μόνο δεν είναι παρελθόν, αλλά έχει μέλλον λαμπρό σε ένα δικό του «1981»- δεδομένου ότι το τελικό ραντεβού με την Ιστορία, δεν έχει έρθει ακόμα. Αλλά είναι επίσης φανερό πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης που μπήκε στο παιχνίδι της διεκδίκησης της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας ως αουτσάιντερ κέρδισε τις ευρωεκλογές και θα κερδίσει και τις εθνικές.
O Aλέξης Τσίπρας έφερε την μεταμνημονιακή Ελλάδα και μια “πολιτική κανονικότητα” στην οποία δεν συμπεριλαμβάνεται μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Ίσως γιατί δεν κατάλαβε έγκαιρα ή δεν του επέτρεψε το κόμμα να καταλάβει πως η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν έχει θέση για κόμματα αυτής της εποχής -κι ένα από αυτά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι συμβαίνει μετά από κάθε πόλεμο. Ο λαός θέλει να φύγει μπροστά, αναζητά νέες πολιτικές μορφές και απεχθάνεται όσα κόμματα και πρόσωπα ενεπλάκησαν σ΄αυτό τον πόλεμο.
