Του Γ. Λακόπουλου
«Υπάρχει πρόβλημα ηγεσίας στο Κίνημα Αλλαγής. Η Φώφη Γεννηματά δεν έδειξε τις αρετές εκείνες που μετατρέπουν ένα πολιτικό πρόσωπο σε ηγέτη. Κατάφερε μέσα σε ελάχιστους μήνες να διαλύσει το νέο σχήμα με αυταρχικές συμπεριφορές, με αποκλεισμούς και μικροδιαχείριση. Αυτά γίνονται ανεκτά όταν ο ηγέτης έχει το ανάλογο πολιτικό εκτόπισμα όμως η επικεφαλής του κεντρώου σχήματος δεν το έχει. «
Αυτά έγραψε η Λώρη Κέζα στο theCaller.gr, site φιλικά διακείμενο στο Κινάλ. Την ίδια μέρα η Μαρία Αντουανέτα της παρακμιακής πλέον Χαρ. Τρικούπη τουιτάριζε: “Το 2019 μπορεί να είναι η χρονιά μας”
Άγνοια κινδύνου; Αμετροέπεια; Αλαζονεία; Ή απλώς η ελπίδα πεθαίνει τελευταία; Όσο χαμηλές και αν είναι οι πολιτικές προσλαμβάνουσες της κόρης του Γιώργου Γεννηματά δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι το μαγαζί πάει για κλείσιμο.
Ποιος άραγε σε μια κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση θα ψηφίσει τη Φώφη; Ποιος θα εμπιστευτεί ένα στρεβλό υβρίδιο κόμματος που κάθε μέρα αιμορραγεί και από πολιτική άποψη γίνεται όλο και χειρότερο; Ποιους να επιλέξει; Το προσωπικό επιτελείο της κυρίας από δακτυλοδεικτούμενα πρόσωπα, συγγενείς και τους θησαυροφύλακες της παλιάς πατρικής φράξιας- πλην των πραγματικών φίλων του Γεννηματά που διαχώρισαν τη θέση τους από τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ;
Ή μήπως την επιλογή να βάλει σύμπασα την οικογένεια Παπανδρέου στα ψηφοδέλτια και το επίτευγμα να κρατήσει την Εύα Καϊλή διπλα της- μη χάσει η Βενετιά βελόνι; Με τι ενθουσιαστεί; Με τις τσιρίδες της, τις πειραγμένες φωτογραφίες της και την έπαρση της ότι θα είναι ο καταλύτης των εξελίξεων;
Είναι κάπως βαριά όλα αυτά για μια πολιτικό που θα μπορούσε να είναι συμπαθής αν ήταν προσγειωμένη, αλλά είναι η αλήθεια. Η Γεννηματά είναι το πρότυπο του πώς δεν πρέπει να είναι η πολιτική. Βαρύνεται με το ανοσιούργημα της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου όμως που πήγε να πετάξει με ασυνειδησία στο καλάθι τη στοιχειώνει και τοποθετεί το μόρφωμα που δημιούργησε στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» -όπως θα έλεγε ο ίδιος.
Η Φώφη αναδείχθηκε επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ αποκλειστικά χάρη στο όνομά της και μόνο. Με αντίπαλο τον Λοβέρδο και μετά την καταστροφή που επέφερε ο Βενιζέλος- δυο πρόσωπα που δεν είχαν ποτέ την υπόληψη του κομματικού ιστού και δεν σχετίζονταν με την ιστορία του κόμματος. Εξελέγη με μια εντολή: να ανανεώσει το ΠΑΣΟΚ. Την αγνόησε.
Πίστεψε ότι της παραδόθηκε εν λευκώ η τύχη και η ιστορία του. Απέλυσε τον εκλεγμένο γραμματέα, κατάργησε την Κεντρική Επιτροπή και τα όργανα και εγκατέστησε στη θέση τους μια παρέα πολιτικών ευνούχων. Με παρότρυνση του Σημίτη – που θέλει να εξαφανιστεί οτιδήποτε θυμίζει Ανδρέα Παπανδρέου -διέλυσε το κόμμα που άλλαξε την πορεία της χώρας.
Δολίως. Για να εκλεγεί στον «νέο φορέα» -που δεν υπήρχε καν- έλεγε ότι το Κίνημα θα παραμείνει, εξαπατώντας εκατομμύρια πολιτών του είχαν συνδεθεί μαζί του στην πορεία του και το εγκατέλειψαν όταν οι άφρονες ηγεσίες του εγκατέλειψαν τις αρχές του.
Πήγε να βάλει στη θέση του ένα προσωποπαγές σχήμα, μεγαλομανίας και μικρομεγαλισμού. Στημένο άνωθεν και με ανίερες επιλογές, όπως η σύμπραξη με τον έτερο κληρονόμο Γ. Παπανδρέου που είχε διασπάσει το Κίνημα στο οποίο ο ίδιος όφειλε τα πάντα.
Μοιραία το σαθρό οικοδόμημα κατέρρευσε, μόλις ο Σταύρος Θεοδωράκης πήρε το καπελάκι του και έφυγε αξιοπρεπώς και όταν ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος ξεκαθάρισε ότι δεν προτίθεται να γίνει ακόλουθος της κυρίας σε βάρος των αρχών και των ιδεών του.
Απτόητη η Φώφη προχώρησε με τους αυλικούς της καταπάτησε όχι μόνο το τίτλο και τα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τις ιδέες, τις αρχές, τα ιστορικά χαρακτηριστικά, την κληρονομιά και την πολιτική του ταυτότητα . Ταυτόχρονα καταπάτησε κάθε έννοια νομιμότητας και ηθικής με την μεθόδευση να αφήσει πίσω τα χρέη και τα δάνεια που της κληροδότησαν οι προηγούμενοι, ώστε να τα θα πληρώσουν οι πολίτες.
Στην πράξη κατάργησε τον αντι-δεξιό χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ και συντάχθηκε με τον χειρότερο αρχηγό του κόμματός της Δεξιάς, μαζί με όσους εκτός ΠΑΣΟΚ τον εκλιπαρούν να τους περιμαζέψει. Υποτάχθηκε σε παράγοντες εκτός πολιτικής, καταψήφισε την απλή αναλογική, αρνήθηκε την συμφωνία των Πρεσπών, και έστρεψε το κόμμα της εναντίον της Αριστεράς και πρακτικά το έθεσε εκτός των γραμμών της Δημοκρατικής παράταξης και της Κεντροαριστεράς.
Με κάθε τρόπο κάνει αβάντα σ’ αυτό που ο Σταμάτης Μαλέλης ονόμασε με παρρησία «όλεθρο που φέρνει ο Μητσοτάκης»- και φυσικά δεν τόλμησε να τον καταργήσει από γραμματέα Επικοινωνίας, αναλογιζόμενη ίσως την οργή του και τη βουή του κόσμου.
Σήμερα το ομοίωμα που εμφάνισε ως κόμμα σέρνεται από τον ένα κατήφορο στον άλλο. Η ίδια παπαγαλίζει φτηνιάρικη ρητορεία και δεξιόστροφες ατάκες και ρίχνει τσιμέντο στον τάφο του ΠΑΣΟΚ για να ξεχαστεί οριστικά και αμετάκλητα. Αλλά παραβλέπει ότι είναι λίγη για να εξαφανίσει το έργο του Ανδρέα Παπανδρέου με τα καμώματά της.
Το δράμα της είναι ότι ενώ στρατολογήθηκε υπέρ του Μητσοτάκη, εξελίσσεται στον καλύτερο σύμμαχο του Τσίπρα. Αν υπήρχε το ΠΑΣΟΚ είναι πιθανόν κάποιοι από τους ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ να επέστρεφαν στο κόμμα τους. Τώρα πού να επιστρέψουν; Στη Φώφη;
Εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής: χωρίς γνώσεις, κύρος, κουλτούρα, ευχέρεια διεθνούς κυκλοφορίας, προσωπική ακτινοβολία. Και ανιστόρητη: έφτασε να παρομοιάζει μια απλή δικαστική έρευνα για τον Σημίτη με το «βρώμικο 89» κατά του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν όλοι ξέρουν ότι ο Σημίτης ήταν με τους διώκτες του εκείνη την περίοδο. Θα έφριττε ως κι ο πατέρας της. Είναι η «αναιδής κληρονόμος» του». Ένα όνομα και τίποτε άλλο.
Το 2019 είναι πράγματι κρίσιμο για τη Γεννηματά. Ή θα την παραμερίσει η κομματική βάση του ΠΑΣΟΚ και θα ανασυγκροτήσει το Κίνημα με το όνομα, τα σύμβολα, την ιδεολογία, την ιστορία και τις πολιτικές επιλογές του- με νέα ηγεσία που θα σέβεται τα όργανα και τις διαδικασίες- ή θα εξαερωθεί. Δεν θα μείνει στην ιστορία ούτε η στάχτη της ιστορικής ύβρεως που συνιστά η δημόσια παρουσία της…
