Του Γ. Λακόπουλου
Επέτειος: 18 Οκτωβρίου 2017. Ακριβώς 36 χρόνια από τη συντριπτική εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν ήταν ένα απλό εκλογικό αποτέλεσμα. Ήταν τομή στην νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας.
Μετά την ανατροπή του Γέρου Δημοκρατίας, με το 53%, από το Παλάτι και τους Αποστάτες: πρωτοστατούντος του πατρός Μητσοτάκη -αν έχουν ακόμη μνήμη όσοι παριστάνουν τους εκπροσώπους της Δημοκρατικής Παράταξης- οι δυνάμεις της Αλλαγής σάρωσαν την προσπάθεια της Δεξιάς να επαναλάβει την μακρόχρονη παραμονή της στην εξουσία. Άλλαξαν την πορεία του τοπίου. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά από την καλή και από την κακή πλευρά τους.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι σε κάθε επέτειο του 1981, το ΠΑΣΟΚ θα υπενθύμιζε τους θεμελιώδεις λόγους της επικράτησής του και την αξία της παρουσίας του στο δημόσιο βίο- τόσο ως κυβέρνηση, όσο και ως αντιπολίτευση. Αλλά ποιο ΠΑΣΟΚ; Οι μισοί από όσους αναδειχθήκαν από την πολιτική δράση του, προσπαθούνε να το εξαφανίσουν. Να το διαγράψουν από το χάρτη, μαζί με την ιδεολογία του και τον ιδρυτή του.
Πρώτοι και καλύτεροι οι δυο Πρωθυπουργοί που αναδείχθηκαν χάρη το ΠΑΣΟΚ μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο γιος του -που αφού το αλλοίωσέ και το χρεωκόπησε, το διέσπασε στο τέλος- και ο Κ. Σημίτης.
Οι υπόλοιποι όμως τι κάνουν; Οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ υποψήφιοι για τον “νέο φορέα” γιατί σιώπησαν στην σημαντικότερη επέτειο της Μεταπολίτευσης;
Για να μην παρεξηγηθούν από τα ΜΜΕ που τους σπονσάρουν -μαζί με τη ΝΔ- και έχουν πάρει εργολαβικά την αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ και τη δυσφήμιση του Ανδρέα Παπανδρέου;
Ή μήπως γιατί δεν τους περίσσεψε χρόνος από τον διαγκωνισμό για το ποιος θα αναδεχθεί καλύτερος εταίρος του Μητσοτάκη, όπως καταγγέλλει ευθέως ένας από αυτούς- χωρίς να παίρνει απάντηση- παρότι κι αυτός επιδιώκει τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ;
Οι άνθρωποι που συνδέθηκαν με το ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν το ψηφίζουν σήμερα ή όχι πρέπει να μελαγχόλησαν χθες, με τη σιωπή της ηγεσίας του. Ενώ στον μιντιακό αέρα διαγκωνίζονταν τα πιο ελεεινά στοιχεία της δημοσιογραφίας στο χλευασμό και την παραπληροφόρηση για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του, η Φώφη Γεννηματά δε βρήκε λέξη.
Η εκλεγμένη πρόεδρος του Κινήματος δεν άκουσε, δεν είδε, δεν μίλησε. Ανάμεσα στις μεγαλοστομίες της για “κατάργηση των φέουδων” – ενώ μόνο αυτή έχει φέουδο σήμερα- και στους μικρομεγαλισμούς της ότι τάχα την τρέμουν γιατί θα αναδειχτεί σε …”πρωταγωνίστρια”, δεν βρήκε δυο κουβέντες για την υπενθύμιση της επετείου. Ως απάντηση στους φλούφληδες που κάνουν πλακίτσες εκ του ασφαλούς.
Δηλώνει στα ακροατήρια της ότι ενδιαφέρεται για την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ. Θα την πιστέψει κανείς όταν ξεχνάει και τα ορόσημά του; Ίσως ξεχνάει και τίνος κομματος είναι πρόεδρος. Το δούλεμα πάει σύννεφο.
