Φώφη χωρίς φραγμούς και όρια

Γράφει ο Συγκλητικός

Η αποστασία  είναι για το ΠΑΣΟΚ και τη δημοκρατική παράταξη επονείδιστη πολιτική συμπεριφορά. Από αυτή τη συμπεριφορά προέκυψε το 1965 η ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου και όσα επακολούθησαν.

Με αυτή τη συμπεριφορά στιγματίσθηκε ένας ορκισμένος εχθρός της παράταξης: ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Ανάμεσα στα πολλά που υπέστη  το ΠΑΣΟΚ από τότε που έφυγε ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι και το ξέπλυμα της αποστασίας – άρα και του αποστάτη του 1965- από τη Φώφη Γεννηματά.

Η κυρία που ηγείται σήμερα του ΠΑΣΟΚ ως φυσική κληρονόμος ενός πολιτικού τον οποίο δεν φτάνει ούτε ως το μικρό του  δάκτυλο, προτού το καταργήσει, προχώρησε σε μια ασυγχώρητη πράξη.

Δέχθηκε στις γραμμές του τους αποστάτες βουλευτές του Ποταμιού. Προσέφερε πολιτική στέγη σε πρόσωπα που πρόδωσαν ό,τι ιερότερο υπάρχει στην πολιτική: την ψήφο του πολίτη.

Οι ψηφοφόροι τους έστειλαν στη Βουλή για να εκπροσωπούν το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη. Αυτοί σήμερα εμφανίζονται ξεδιάντροπα να εκπροσωπούν το  ΠΑΣΟΚ. Η νομιμοποίηση της αποστασίας τους αποτελεί ανοσιούργημα.

Οι δημοκρατικοι ηγέτες δεν δίνουν το χέρι τους σε αποστάτες.  Τι νομίζει οτι κάνει η Φώφη Γεννηματά υιοθετώντας κάποιος που δεν σέβεται όσους τον εστειλαν στη Βουλη;

Ο βουλευτής που διαφωνεί με το κόμμα με το ψηφοδέλτιο του οποίου μπήκε στη Βουλή οφείλει να αφήνει την έδρα. Αρκετοί πολιτικοί με ήθος το έκαναν. Άλλοι όμως αντιγράφουν τον μετρ της αποστασίας του 1965 και μένουν στη Βουλή αλλάζοντας σημαία.

Το ατόπημα με το οποίο φόρτωσε το ΠΑΣΟΚ η Φώφη Γεννηματά είναι βαρύ. Όποιος κρίνει ότι εκπροσωπείται από το ΠΑΣΟΚ είναι ευπρόσδεκτος. Αλλά αν είναι βουλευτής άλλου κόμματος και παραμένει στη Βουλή ως ΠΑΣΟΚ πλέον, υπεξαιρεί έδρα και την εμπορεύεται. Προσβάλλει όσους τον ψήφισαν.

Τέτοιου είδους πολιτικούς δεν χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται καν η πολιτική. Την ευτελίζουν.

Άντε να το εξηγήσει αυτό κάποιος στη Γεννηματά, η οποία περισυνέλεξε τον Γ. Παπανδρέου που διέλυσε το ΠΑΣΟΚ, το χρεοκόπησε, το διέσπασε  και τώρα κάθεται δίπλα της. Ποιος την εξουσιοδότησε γι’ αυτά άραγε;