Του Ιωάννη Δαμίγου
Στο μεγάλο καζάνι βρασμού του αχταρμά πολτοποίησης των προβλημάτων του σύγχρονου ανθρώπου, διαχωρίζονται τα επιβλαβή υλικά σκέψης, ιδεών, οραμάτων και λύσεων, αφήνοντας αμόλυντο το εύπεπτο κομποστοποιημένο προϊόν, γρήγορης κατανάλωσης. Στρατεύοντας τον όχλο, χωρίς ταυτότητα, άνευ στίγματος, με απώλεια προσωπικότητας, προς πάσαν χρήση και εκμετάλλευση, από τους ελάχιστους παντοδύναμους χειριστές ελέγχου προσαρμογής.
Χαμένες ταυτότητες, άνευ όρων παράδοση προδομένων νεανικών ονείρων, γερασμένων πρόωρα γενεών, παραχώρησης κεκτημένων λόγο ανεπάρκειας οποιασδήποτε στήριξης, αντίδρασης. Σε πλήρη εφαρμογή η παγκοσμιοποίηση του μονόδρομου, των όμοιων όλων, των πολλών ίδιων. των μονότονων σε επανάληψη βατής επιπέδωσης μαζών. Υποταγμένης κοινωνίας στο μοιραίο, στο θέλημα, στην “αναγκαία” προσαρμογή για όποια επιβίωση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς γνώση, λοβοτομημένης και πειθήνιας ύπαρξης, αέναης παροχής υπηρεσιών, μόνο. Με ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα αισθήματα έκφρασης ακόμα! Να γελούν ομαδικά, σαν σε αμερικάνικη σειρά με “κονσέρβα” χαχανητά προτροπής και να συγκινούνται μαζικά, σε εμμονική προσπάθεια επιβαλλόμενης θλίψης των ΜΜΕ!
Ασήμαντα και ασημαντότητες, να επηρεάζουν τον ήδη διαταραγμένο ψυχικό σου κόσμο, σε αποπροσανατολισμό και παραποίηση από τα πλέον σοβαρά! Οπαδικές και μαζικές συμπεριφορές, λανθασμένης, αλλά εκτόνωσης και μάλιστα ακίνδυνης. Αρκεί να κλαις και να γελάς για λάθος πράγματα! Η ψευδαίσθηση συμμετοχής στην στείρα ικανοποίηση ή απογοήτευση, και άλλων χωρίς ταυτότητα, σαν αναγκαία έσχατη δικαιολογία. Θα χαίρεσαι και θα λυπάσαι κατόπιν προσαρμογής και εντολής, γιατί αν έχεις φυλάξει κρυφά την ταυτότητά σου, την προσωπικότητά σου, θα μείνεις έξω απ’ το μαντρί και θα σε φάει ο λύκος.
Καταφεύγοντας στην εσφαλμένη αξιολόγηση της αγέλης για “ασφάλεια”, απεμπολείς την ανάγκη της ταυτότητας ως αξία και μετέχεις των πολλών, των μεταφερόμενων, των έτοιμων ακούσια από καιρό και λόγο άγνοιας, στο αναπόφευκτο και μοιραίο, στον φασισμό! Τον συλλέκτη χαμένων ταυτοτήτων, για εύκολη εθελοντική στρατολόγηση. Η παρακμή ξέφρενου καπιταλισμού αρπάζει ταυτότητες, γεννώντας τέρατα! Ακριβώς εδώ βρισκόμαστε, στο μεταίχμιο.