Του Γ. Λακόπουλου
Ο Δημήτρης Καμπουράκης είναι επιτυχημένος δημοσιογράφος, καταρτισμένος και συμπαθής άνθρωπος με χιούμορ και ανοιχτόκαρδος.
Κάποτε ήταν γνωστός και για τις δημοκρατικές πεποιθήσεις του, με την έννοια της αυτοτοποθέτησης στο χώρο απέναντι στη ΝΔ και τη Δεξιά.
Τώρα μάλλον έχει αλλάξει. Αλλά περί ορέξεως και πολιτικών προτιμήσεων κολοκυθόπιτα.
Τελευταία υπήρξε εμπλοκή του με τον περίφημο Νταβέλη που βρίσκεται στην επικαιρότητα ως ευνοημένος- από την οικογένεια Μητσοτάκη κατασκευαστής μασκών.
Ο Καμπουράκης δέχθηκε επικρίσεις για τις σχέσεις του μαζί του. Και έδωσε την εξής απάντηση:
«Πότε θα σταματήσει ρε μάγκες, αυτή η ασυναρτησία για την «μπίζνα Καμπουράκη-Νταβέλη στο εργοστάσιο με τις μάσκες»; Επειδή έκανα τον Δεκέμβρη ένα τηλεοπτικό σποτάκι είκοσι δευτερολέπτων για την κάρτα υγείας του κέντρου αποκατάστασης (που το είδε ένα εκατομμύριο κόσμος στην Θεσσαλία), έγινα αυτομάτως διαπλεκόμενος συνέταιρος με τον Νταβέλη και μ’ έβαλε στα μουλωχτά στην επένδυση μαζί με τον Στερεά;
Ναι το ομολογώ, έβαλα τρία εκατομμύρια απ’ το τα περίσσευμα μου και θα τα κάνω τριάντα μέσα σε δυο μήνες, ελέω Τσιόδρα που έχουμε για πωλητή και διαφημιστή. Ελάτε και σεις βρε να σας χώσω τσάμπα στην επένδυση, δεν θα πληρώσετε τίποτα. Έχει εκατομμύρια για όλους, ο Μητσοτάκης να ν’ καλά».
Ωραία η πλακίτσα. Αλλά δεν μπορεί να σκεπάσει την ουσία. Ηχεί σαν φάλτσο στη συζήτηση για τη δημοσιογραφία και τα όριά της.
Ο Καμπουράκης, παραμένει επιτυχημένος και συμπαθής. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί η απάντησή του είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Και από αυτή την άποψη βλάπτει τη δημοσιογραφία περισσότερο.
Κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο ένα φιλμάκι που δείχνει τον Δημήτρη στη Λάρισα στις εγκαταστάσεις Νταβέλη. Δεν είναι ένα «σποτάκι 20 δευτερολέπτων». Από όσα λέει προκύπτει ότι δεν πρόκειται για ρεπορτάζ.
Είναι δηλώσεις σε τοπικά κανάλια. Στις οποίες αναφέρεται σε «συνεργασία» με την επιχείρηση Νταβέλη. Την οποία βρίσκει άψογη και ανταγωνιστική διεθνώς και τη διαφημίζει ευθέως. Αναφέρει μάλιστα ότι «μπορεί να κάνει και κάτι παραπάνω» μαζί τους.
(https://www.youtube.com/watch?v=SeUBjWqOz1g)
Όταν, όπως λέει, είδαν το -άγνωστο- “σποτάκι” ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κάνει το πρόβλημα ακόμη μεγαλύτερο. Φανταστείτε τι εικόνα σχημάτισαν για τη δημοσιογραφία από έναν προβεβλημένο δημοσιογράφο.
Ότι τον περασμένο Δεκέμβριο, προ κορονοϊού, έκανε «σποτάκι» και τις δηλώσεις προβολής της εν λόγω εταιρίας ασφαλώς δεν τον καθιστά «συνέταιρο” του Νταβέλη. Ούτε η αρθρογραφία -επί κορωνοϊού πλέον-με την οποία τον παρουσιάζει ως υπόδειγμα επιχειρηματία. (https://www.liberal.gr/apopsi/etsi-ginontai-oi-douleies-kurioi/298482)
Δεν είναι κακό ο δημοσιογράφος να αξιολογεί θετικά, μια επιχείρηση, έναν πολιτικό, μια προσωπικότητα- όπως δεν είναι και όταν το κάνει αρνητικά. Το αντίθετο: είναι μέρος της δουλειάς του. Αλλού βρίσκεται το μυστικό και στην μια και στην άλλη περίπτωση.
Αλλά, αν μιλάμε για δημοσιογραφία και δημοσιογράφους, υπάρχει και η ρημάδα η δεοντολογία. Ο «Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης των δημοσιογράφων-μελών της Ε.Σ.Η.Ε.Α.», άλλως πως.
Στο άρθρο 5 αναφέρει ότι ο δημοσιογράφος οφείλει «Να μην επιδιώκει και να μη δέχεται τη διαφημιστική χρήση του ονόματος, της φωνής και της εικόνας του, παρά μόνο για κοινωφελείς σκοπούς».
Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται. Το κέρδος του επιδιώκει ο Νταβέλης και καλά κάνει.
Υπάρχει και ο Παγκόσμιος Χάρτης Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας:
« Ο δημοσιογράφος οφείλει να μην αναλαμβάνει δραστηριότητες ή εργασίες, που ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο την ανεξαρτησία του»’’
Και σε άλλο άρθρο: « Ο δημοσιογράφος οφείλει να μη χρησιμοποιεί την ελευθερία του Τύπου για να εξυπηρετήσει άλλα συμφέροντα και να αποφεύγει την εκμετάλλευση ή να έχει προσωπικό όφελος από τη διάδοση ή μη-διάδοση πληροφοριών. Οι δημοσιογράφοι οφείλουν να αποφεύγουν και να δώσουν τέλος, σε όποια κατάσταση ενδεχομένως θα τους οδηγήσει ασκώντας το επάγγελμα, σε σύγκρουση συμφερόντων».
Και ακόμη: « Οι δημοσιογράφοι οφείλουν να αποφεύγουν κάθε σύγχυση της δραστηριότητάς τους με τη διαφήμιση ή την προπαγάνδα».
Πιάσε τ’ αυγό και κούρεψτο θα πει κάποιος. Ίσως. Αλλά αν ο διακεκριμένος δημοσιογράφος ξαναδεί το φιλμ με τις δηλώσεις του και βρει ότι δεν παραβιάζονται αυτές οι αρχές, τότε…πάσο.
