Του Γ. Λακόπουλου
Μια φορά κι έναν καιρό τα αρνιά ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν ημερίδα. Όσοι συμπαθούν αυτή την ομάδα πλασμάτων του Θεού, χάρηκαν και έσπευσαν να την παρακολουθήσουν.
Με έκπληξη όμως διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε χασάπης της περιοχής που να είχε προσκληθεί στην ημερίδα. Τότε κατάλαβαν ότι το πραγματικό θέμα που συζητούσαν τα αρνιά ήταν οι συνθήκες σφαγής τους.
Κάπως έτσι έμοιαζε η ημερίδα της ΕΣΗΕΑ με τίτλο «Δημοκρατία, Δεοντολογία, ΜΜΕ και Δημοσιογράφοι».
Ανάμεσα σε επιφανείς του δημοσιογραφικού επαγγέλματος εισέφεραν τη γνώση και την πείρα τους, εμφανίσθηκαν και πολιτικοί με ειδίκευση στην…. καταπολέμηση της Δημοσιογραφίας, στον έλεγχο της διακίνησης πληροφοριών και στην καθ’ υπαγόρευση ειδησεογραφία.
Κοροϊδευόμαστε τώρα;
Ποια δουλειά είχαν σε μια τέτοια εκδήλωση δυο εν ενεργεία υπουργοί και στελέχη κομμάτων, των οποίων η δουλειά είναι να σφαγιάζουν την ενημέρωση;
Δεν ξέρουν στην ΕΣΗΕΑ ότι οι κομματικοί εκπρόσωποι Τυπου -μεταξύ τους και δυο πρώην – βαρύνονται με την πρακτική επιβολής -όπου τους παίρνει βέβαια- της δημοσιογραφία των non papers;
Ευτυχώς που δεν κάλεσαν και την Πελώνη. Φώναξαν όμως τον Κουτρουμάνο του ΕΣΡ, που δεν βλέπει το όργιο παραβίασης της νομοθεσίας για την ενημέρωση από τη ραδιοτηλεόραση.
Είναι φάρσα να μιλούν ο Γεραπετρίτης με τον Λιβάνιο για τη σχέση της δημοσιογραφίας με τη Δημοκρατία και δεοντολογία.
Όπως είναι πρόκληση να εμφανίζεται και να κάνει τον τιμητή σε δημοσιογραφική ημερίδα, για τη σχέση κομμάτων ιδιοκτήτων και δημοσιογράφων, ο πολιτικός που ήταν πάντα υπέρ των ιδιοκτητών και των κομμάτων, εμπνευστής του «Τυποκτόνου νόμου» του 1996 και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που έκλεισε την ΕΡΤ- και τώρα κατηγορεί με θράσος τον Κουβέλη που αποχώρησε γι’ αυτόν το λόγο , ενώ ο ίδιος απλώς… διαφωνούσε.
Το θέμα της ημερίδας παραπέμπει σε προβλήματα τα οποία μόνοι αρμόδιοι να τα λύσουν είναι οι δημοσιογράφοι. Πάντως δεν θέλουν, ούτε μπορούν, -αλλά ούτε και πρέπει -να «λύσουν» οι υπουργοί, οποιασδήποτε κυβέρνησης.
Η παρουσία τους σε τέτοιες περιπτώσεις εξαντλείται σε μεγάλες κουβέντες και αερολογίες. Δεν θέλουν ελεύθερη δημοσιογραφία και δεοντολογία, αλλά έλεγχο της ενημέρωσης, εξανδραποδισμό και τη μετατροπή των δημοσιογράφων σε «βαποράκια» τους και φερέφωνα.
Ενδεχομένως τη δουλειά τους κάνουν. Αλλά αυτή η δουλειά τους έρχεται σε σύγκρουση με τη δημοσιογραφία, που οφείλει να είναι απέναντι στην εξουσία, όχι να … συνδιασκέπτεται με τους εκπροσώπους της.
Άλλο η ελεύθερη επιλογή του δημοσιογράφου- ή ενός ΜΜΕ- να έχει τη μια ή την άλλη άποψη και άλλο να τον κάνουν κάποιοι στόχο εξαγοράς για υποταγή και διατεταγμένη υπηρεσία.
Για τα θέματα της ημερίδας που αφορούν την δημοσιογραφία, συχνά αρκεί οι δημοσιογράφοι στην καθημερινότητα της δουλειάς τους να μιλούν με τη συνείδησή τους και να προτάσσουν τον επαγγελματισμό. Και το επαγγελματικό σωματείο τους να τους προσφέρει κάλυψη όταν πιέζονται να τα παραβιάζουν.
Η ΕΣΗΕΑ δεν έχει παρά να αξιώνει την εφαρμογή του Κώδικα Δεοντολογίας της από τα μέλη της και να καταγγέλλει την παραβίαση του.
Να ελέγχει την πραγματική αληθή δημοσιογραφική ιδιότητα όσων εγγράφει στα μητρώα της, ώστε να μην εμφανίζονται ως δημοσιογράφοι- μέλη της επιχειρηματίες, εκδότες και άλλοι ετεροαπαχολούμενοι, που απλώς έχουν ασφαλιστικές εισφορές ως εργαζόμενοι σε κάποιο μέσο. Μέχρι και ο … Φθουριώτης το επιχείρησε.
Δεν έχει παρά να ελέγχει πειθαρχικά οσους παραβιάζουν βασικές αρχές ανεξαρτησίας και αμεροληψίας διαφημίζοντας προϊόντα και υπηρεσίες ως… ρεπορτάζ και …προτάσεις τους- σε ραδιοφωνικές εκπομπές και αλλού.
Οι δημοσιογράφοι κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους όταν κάνουν πως συζητούν προβλήματα που ξέρουν ότι συχνά δημιουργούν οι ίδιοι. Και πάντως δεν δίνουν μάχες για να μην υπάρχουν οι συνθήκες που τα προκαλούν.
Κοροϊδεύουν διπλά όταν τα συζητούν με εκείνους που έχουν ως επάγγελμα και σκοπό να μην υπάρχει ελεύθερη και αδέσμευτη δημοσιογραφία, που χειραγωγούν την ενημέρωση, που κατασκευάζουν και επιβάλουν ειδήσεις, και που εξαγοράζουν ΜΜΕ και εκμαυλίζουν δημοσιογράφους.
Μια δημοσιογραφική ημερίδα με τόσο σοβαρή ατζέντα, δεν μπορεί να είναι πασαρέλα δημοσίων σχέσεων, ούτε άσκηση ισορροπιών -και πάντως δεν μπορεί να αγνοεί την αλήθεια και τον «σταυρό του μαρτυρίου» των δημοσιογράφων. Τα θύματα δεν μπορούν να υποκλίνονται -ή να χαριεντίζονται- με τους δημίους τους.
Πάλι καλά που δεν κάλεσαν στην ημερίδα και τον Πέτσα, ή ορισμένους από την Ένωση Ιδιοκτητών να μιλήσουν για πολυφωνία, λογοκρισία, προπαγάνδα, διαφάνεια, και εργασιακές σχέσεις.
ΥΓ. Άραγε ρώτησε κανείς τους κυβερνητικούς εκπροσώπους, τι είδους δικαίωμα ασκεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν αποκλείει από συνεντεύξεις Τύπου που δίνει ως Πρωθυπουργός, δημοσιογράφους από -υπαρκτά- ΜΜΕ που δεν του αρέσουν;
Μήπως το ότι δεν βρέθηκε σε κανένα πάνελ της ημερίδας δημοσιογράφος από την εφημερίδα «Documento», που είναι μονίμως θύμα αυτής της πρακτικής, υποδηλώνει αποδοχή της;
