Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Η ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών από τον Πρωθυπουργό είναι σοβαρή διαδικασία. Ένα στάδιο πριν τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από κάθε άποψη φορά την ουσία της εθνικής πορείας.΄
Συνεπώς αυτή η διαδικασία πρέπει να ενεργοποιείται συχνά. Η μαύρη περίοδος Σαμαρά, που δεν ενημέρωνε ούτε καν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πρέπει να επαναληφθεί. Και γι’ αυτό ο Τσίπρας πιστώνεται ότι,παρά την καθυστέρηση, ενημέρωσε τους πολιτικούς αρχηγούς για τα μεγάλα θέματα της συγκυρίας. Έστω εκ των υστέρων.
Σε κατάσταση ενώπιος ενωπίω με τον Πρωθυπουργό -που έχει τη γενική εικόνα, αλλά και την ευθύνη για τη χώρα- οι αρχηγοί των κομμάτων ακούνε τι έχει να τους πει για την κατάσταση της χώρας πραγμάτων και εκθέτουν τις απόψεις τους. Δεν λέγονται όλα δημόσια.Τι ακριβώς διαμείβεται μεταξύ τους το ξέρουν οι ίδιοι. Και έτσι πρέπει. Από εκεί και πέρα καθένας κάνει ό,τι καταλαβαίνει.
Όσες φορές επαναλαμβάνεται αυτή η διαδικασία το μήνυμα προς την κοινωνία είναι θετικό. Και σ’ αυτό συμβάλουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Αν μη τι άλλο, η παρουσία τους είναι αξιοπρεπής πολιτική λειτουργία. Δεν πάνε στο μέγαρο Μαξίμου για να κάνουν αντιπολίτευση. Είναι θέμα πολιτικής τάξης.
Συνέβη και τώρα. Τα κόμματα δια των αρχηγών τους διατήρησαν τις επιφυλάξεις τους για την κυβερνητική διαχείριση. Αλλά επέδειξαν αυτοσυγκράτηση και ευπρέπεια. Π.χ. η δημόσια στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη ως βασικού αντιπάλου του Πρωθυπουργού ήταν υποδειγματική. Κατά τα λοιπά όλοι και όλα θα κριθούν στην ώρα τους .
Ο κύκλος των συναντήσεων ήταν θετικός για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος εκτός από μια περίπτωση: την απίστευτη παρουσία της Φώφης Γεννηματά στον προθάλαμο του πρωθυπουργικού γραφείου.
Δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη φρασεολογία στις κομματικές ανακοινώσεις που προορίζονται για μαζική κατανάλωση από το λόγο ενός πολιτικού αρχηγού σε μια κρίσιμη στιγμή όπως είναι η συνάντηση με τον Πρωθυπουργού; Πάντως, η εν γένει παρουσία της προκάλεσε αλγεινές εντυπώσεις. Δεν ξανάγινε.
Ή δεν κατάλαβε που βρισκόταν ή της έδωσαν λάθος σκονάκι . Αυτά δεν λέγονται σε μια τέτοια στιγμή και σε μια τέτοια διαδικασία. Διάολε, στο μέγαρο Μαξίμου πήγε για σοβαρή πολιτική υπόθεση, όχι στο κομμωτήριο για κουτσομπολιό.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες είχε κάθε δικαίωμα να πει ό,τι νομίζει στον Πρωθυπουργό. Αλλά αυτό που παρακολουθήσαμε μπροστά στις κάμερες ήταν πρωτοφανές για τέτοιες περιστάσεις.
Δεν μιλούσε ως πρόεδρος κοινοβουλευτικού κόμματος, αλλά ως «τυπάκι» που βρηκε την ευκαιρία « να την πει» στον Τσίπρα. Ο εξυπνακισμός κατάπιε την αρμόζουσα σοβαρότητας. Δεν μιλούν έτσι οι πολιτικοί σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
Η Φώφη έδειχνε ότι πήγε για να προκαλέσει εντυπώσεις – κακής ποιότητας πάντως. Εκμεταλλεύθηκε την ανοιχτή τηλεοπτική κάλυψη για να πουλήσει ανέξοδη μαγκιά με ατάκες δεύτερης διαλογής.
Είναι δυνατόν πολιτικός αρχηγός να λέει στον αέρα στον Πρωθυπουργό που τη καλεί για ενημέρωση για μια κρίσιμη υπόθεση «μας έβαλες τη θηλειά»; Ποιος έβαλε σε ποιον και ποια θηλειά το ξέρει όλος ο κόσμος. Αυτό ηταν το θέμα; Γι’ αυτό πήγε εκεί; Αν αυτή είναι η γνώμη της για το αντικείμενο της ενημέρωσης τότε γιατί πήγε; Αυτός είναι ο παιδαγωγικός χαρακτήρας της εμφάνισης της;
Ή δεν κατάλαβε που βρισκόταν ή της έδωσαν λάθος σκονάκι . Αυτά δεν λέγονται σε μια τέτοια στιγμή και σε μια τέτοια διαδικασία. Διάολε, στο Μέγαρο Μαξίμου πήγε για σοβαρή πολιτική υπόθεση, όχι στο κομμωτήριο για κουτσομπολιό.
Σε τελευταία ανάλυση η εκπρόσωπος του κόμματος -και η συνεταίρος του πολιτικού – που κρέμασε τη χώρα στα μανταλάκια του Μνημονίου δεν μπορεί μιλάει για θηλιές και σκοινιά. Τα εκλογικά της ποσοστά θα έπρεπε να της λένε κάτι…
Οι πολιτικοί αρχηγοί προσέρχονται στις συναντήσεις με τον εκάστοτε Πρωθυπουργό έχοντας συναίσθηση της σπουδαιότητας αυτής της παρουσίας τους. Πάνε για να συμβάλουν ,όχι για να κάνουν το κομμάτι τους , ή να πουλήσουν πνεύμα. Πάνε για να εκφέρουν πολιτικό λόγο όχι σλογκανάκια τους συρμού.
Ακούνε τι έχει να τους πει ο συνομιλητής τους και διατυπώνουν τις ενδεχόμενες διαφωνίες τους ή τις προτάσεις τους. Με ευθύνη, σοβαρότητα και πάντα με την αρμόζουσα διακριτικότητα του συγκεκριμένου πρωτοκόλλου. Υπάρχει ένα άτυπο πρωτόκολλο σ’ αυτές τις περιπτώσεις. αν δεν το ξέρει. Οτιδήποτε το παραβιάζει δείχνει έλλειψη συναίσθησης των πραγμάτων.
Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί κινήθηκαν σ’ αυτό το πλαίσιο. Μόνο η Γεννηματά αποδείχθηκε κατώτερη της διαδικασίας. Πήγε να πουλήσει στον αέρα πνεύμα, σαν αυτό που της γράφουν για τη Βουλή. Βουλή. Να πει ό,τι λέει στις κομματικές συγκεντρώσεις.
Εκεί είναι δικαίωμα της. Η στάση της όμως στον προθάλαμο του πρωθυπουργικού γραφείου ήταν επιεικώς επίδειξη φτηνής πολιτικολογίας. Στάση που δεν αρμόζει στην πολιτική, στην περίσταση και στο ΠΑΣΟΚ.
Το βιογραφικό της είναι γνωστό. Αλλά εκεί εκπροσωπούσε ένα ιστορικό κόμμα, σε μια σημαντική πολιτειακή διαδικασία. Το έκανε με τον χειρότερο τρόπο, προτάσσοντας το συνοικιακό χιούμορ και τις καφενειακές φράσεις που της ετοίμασαν προφανώς συνεργάτες αντίστοιχης ποιότητας. Ούτε ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν θα μιλούσε έτσι.
Κάποιος να της υπενθυμίσει τίνος κόμματος είναι πρόεδρος. Έτσι κι αλλιώς να της εξηγήσει τα συμφραζόμενα μιας πολιτικής συνάντηση κορυφής για σοβαρά θέματα θα είναι μάταιος κόπος.