Toυ Κώστα Πρώιμου
“ Μαζική επικοινωνία και πραγματικότητα” είναι ο τίτλος του βιβλίου του πανεπιστημιακού Δημήτρη Τσαρδάκη το οποίο κυκλοφόρησε και γράφτηκε το 1990, για να περιγράψει και να προοιωνίσει την επικίνδυνη δύναμη χειραγώγησης τους, αλλά και την μαεστρία με την οποία μπορούν να περάσουν και να χαράξουν ανεξίτηλα στις συνειδήσεις των μαζών μια στρεβλή ή παντελώς εικονική προσέγγιση των ειδήσεων…
Με την Ελληνική Κρατική Τηλεόραση να καταλήγει λάφυρο στα χέρια και τις προπαγανδιστικές διαθέσεις των εκάστοτε νικητών μετά από τις εθνικές εκλογές, όλοι οι πολίτες έχουν εξοικειωθεί και αναμφισβήτητα το ανωτέρω συμπέρασμα δεν τους δημιουργεί καμία πολιτική έκπληξη…
Η επιτομή της χειραγώγησης και προσπάθειας ελέγχου της Δημόσιας Τηλεόρασης και της Ραδιοφωνίας αποτυπώθηκε με μελανά χρώματα στις κύριες ειδήσεις, την εποχή που αποδομείτο και εκ των έσω η Συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και διαφαινόταν στον πολιτικό ορίζοντα μια μεγάλη νίκη του χώρου της Αριστεράς για “πρώτη φορά”, όπως ορθά ειπώθηκε, σε μια χώρα σκληρά χειμαζόμενη από πολυπαραγοντικής φύσεως κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα…
Το “μαύρο” έπεσε βαρύ στις οθόνες των σπιτιών των απανταχού Ελλήνων και προφανώς συνέβαλε στην απαρχή του τέλους του αμφιλεγόμενου κυβερνητικού σχήματος που με τη σειρά του μπήκε στο πάνθεον των ουκ ολίγων προσπαθειών για τη δήθεν αναδόμηση και επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας…
Το τρέχον διακύβευμα όμως, έτσι όπως διαμορφώνεται η νέα άγρια πραγματικότητα στον ευρύτερο χώρο των ΜΜΕ είναι διαφορετικό και συνάμα ανατρεπτικό, καθώς με την πρωτοφανή και συστηματική προσπάθεια φίμωσης και ελέγχου κυρίως των πολυάριθμων κραταιών sites που βιώνουμε όλοι μας ανεξαιρέτως, καλλιεργείται ένα αχανές και αχαρτογράφητο ναρκοπέδιο για τον μετέωρο βηματισμό της δημοκρατίας του πλουραρισμού και μιας υγειούς πολυφωνίας, θυσιαζόμενη στο βωμό της διαιώνισης όχι μόνο των γνωστών ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων που εκ της ίδρυσης του νεώτερου Ελληνικού Κράτους δείχνουν κατά καιρούς τα δόντια τους.
Στη πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση της εκβιομηχάνισης με συνέπεια την συστηματική παραγωγή ψευδών ή μονομερών ειδήσεων, με τα ΜΜΕ να κατευθύνονται άλογα από ανθρώπους που καμία σχέση δεν έχουν με το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, εν μέσω σοβαρών αποκαλύψεων κυρίως από περιφερειακές εφημερίδες, ή από μη οργανωμένες και χωρίς θεσμικό χαρακτήρα αντιπολιτευτικές κινήσεις που αναδεικνύουν την δομική ανικανότητα των επιτελικών κυβερνώντων, ο κίνδυνος να γυρίσουμε στην εποχή της Τουρκοκρατίας όχι απλά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια γραφική εικασία, παρά ελλοχεύει και γιγαντώνεται καθημερινά. Αφήστε που με δαύτους, θα μείνει εν τέλει σύξυλος μέχρι και ο Ερντογάν…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ