Όχι απλώς καλύτεροι: Να είμαστε διαφορετικοί!

Του Σπύρου Δανέλλη

Το δικό μας κοινωνικό ακροατήριο, οι απαιτητικοί προοδευτικοί πολίτες, δεν αρκείται στο να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Μας θέλει διαφορετικούς!

Σε συνθήκες τέλειας καταιγίδας ο αναγεννημένος ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν μπορεί παρά να προβάλλει ως η μεγάλη ελπίδα των Ελλήνων πολιτών.

Πρώτιστο μέλημα όλων μας, η έξοδος από την εσωστρέφεια του τελευταίου διαστήματος και η δραστηριοποίηση και συμμετοχή των 170.000 και πλέον μελών μας στην κομματική ζωή.

Καθένας μας ξεχωριστά και όλοι μαζί ως συλλογική ηγεσία έχουμε την ευθύνη και την υποχρέωση να διασφαλίσουμε πως το κόμμα μας είναι όντως το εν κινήσει διαμορφούμενο κόμμα των μελών και των αρχών του.

Να διασφαλίσουμε τη λειτουργία, χωρίς αποκλεισμούς και δαιμονοποίηση της όποιας άλλης άποψης, μιας Κ.Ε. που παράγει πολιτική, επιδεικνύοντας βούληση και ικανότητα σύνθεσης. Που διασφαλίζει την πολυχρωμία και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα. Που αρνείται τον παραγοντισμό και τα βιλαέτια.

Και να τελειώνουμε με τους ψευδεπίγραφους και αχρείαστους διχασμούς.  Ένα κόμμα που αναδεικνύει τον πρόεδρό του με ένα αβίαστο 99% των μελών του δεν μπορεί να διακρίνεται σε προεδρικούς και άλλους. Ηγέτης με την καταξίωση και τον βαθμό αποδοχής του Τσίπρα δεν έχει ανάγκη αυτοδιοριζόμενων «Ηρακλέων του στέμματος», που είναι πάντα βασιλικότεροι του βασιλέως, γιατί ξέρουν πως υπάρχουν μόνο χάριν αυτού.

Φοβάμαι πως τις περισσότερες φορές οι τάσεις-κινήσεις λειτούργησαν περισσότερο ως μανδύας ομάδων άσκησης εσωκομματικής επιρροής, ως παρέες επιβολής των αρεστών κι αποκλεισμού των άλλων.  Ήρθε η ώρα της πλήρους αναδιαμόρφωσης της εσωκομματικής λειτουργίας και ζωής.

Παράγοντας πολιτικό λόγο διαπιστώνεις συγγένειες και διαφορές, κι επιτυγχάνεις δημιουργικές συγκλίσεις και συνθέσεις. Είναι τόσο χαρακτηριστικό το γεγονός πως το κείμενο θέσεων ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα στο συνέδριό μας.

Ναι στον πλούτο των ιδεών, στη διαφορετικότητα, στη σύνθεση.  Όχι στον παρεϊσμό και στη διαίρεση. Στις μέρες μας, όπου η ευκολία των βεβαιοτήτων και του απόλυτου έχει εκλείψει, η αναζήτηση του ορθού λόγου με σεβασμό στις αρχές μας θα σφυρηλατήσει μια νέα συντροφικότητα μ’ εμπιστοσύνη, μακριά από καχυποψίες και επιφυλάξεις που μας πλήγωσαν.

Γράφοντας τη νέα μέρα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., οφείλουμε να οριοθετήσουμε τους ρόλους στην κομματική λειτουργία. Να ορίσουμε τα ασυμβίβαστα και να αντιμετωπίσουμε όποια φάλτσα εμφανίστηκαν στις πρωτόγνωρες διαδικασίες ανάδειξης της Κ.Ε.

Έπεται εξάλλου η νέα διαδικασία ανάδειξης των Ν.Ε. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη δημιουργία νέων παθογενειών με τη φαλκίδευση της αντιπροσωπευτικότητας στην ανάδειξη κομματικών οργάνων μέσω της χειραγώγησης και της καθοδήγησης από κέντρα επιρροής (βουλευτικά γραφεία, ομάδες κ.λπ.). Η εκτύπωση και η κυκλοφορία σταυρωμένων ψηφοδελτίων -δίκην του θλιβερού φαινομένου χρησιμοποίησης γιαγιάδων και παππούδων στις εθνικές εκλογές- δεν μας αρμόζουν.

Η νεοσύστατη Επιτροπή Δεοντολογίας, τη θεσμοθέτηση της οποίας θεωρώ μείζονος αξίας καινοτομία, πρέπει να συντάξει άμεσα κανόνες δεοντολογίας για πολλά, απαλλάσσοντας την κομματική ζωή από την άχαρη συνάντηση με το δίλημμα περί νόμιμου και ηθικού.

Είναι θεμιτό, π.χ., αμειβόμενοι συνεργάτες βουλευτών να είναι υποψήφιοι σε θέσεις ευθύνης στα κομματικά όργανα; Ομοίως, σύντροφοι που εργάζονται για το κόμμα, έχοντας την ευθύνη της γραμματειακής υποστήριξης των Νομαρχιακών Οργανώσεων, μπορούν να συμμετέχουν σ’ αυτό το όργανο;

Είναι προφανές πως οι κομματικές οργανώσεις δεν μπορεί να λειτουργούν ως ο μακρύς βραχίονας του βουλευτή ή όποιου άλλου στελέχους.  Όπως, επίσης, θα πρέπει να υιοθετηθεί σαφής κώδικας δεοντολογίας για τους υποψηφίους των βουλευτικών εκλογών, που από αυτή τη φορά όμως θα τηρείται αυστηρά, απομακρύνοντας συμπεριφορές που απέχουν πολύ από τη συντροφικότητα και το ήθος της Αριστεράς. Και βέβαια, το καυτό και τόσο δύσκολο στην αντιμετώπισή του θέμα ταμπού της αποτοξικοποίησης του «διαλόγου», ακόμα και μεταξύ συντρόφων, στα κοινωνικά δίκτυα.

Αυτό το μεγάλο στοίχημα θα μπορούσε να αποτελέσει τη δική μας πρόταση ρύθμισης του άναρχα βάρβαρου τοπίου των social media. Θέμα στο οποίο δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια. Εξάλλου, οσονούπω θα φροντίσει γι’ αυτό η κυβέρνηση, προφανώς όχι με τις δικές μας αρχές κι ευαισθησίες για την απόλυτη ελευθερία έκφρασης κάθε πολίτη. Δικαίωμα στον αιρετικό λόγο, ακόμα και στην «ύβρη», όχι όμως στη χυδαιότητα, στον τραμπουκισμό και στη συκοφαντία.

Το δικό μας κοινωνικό ακροατήριο, οι απαιτητικοί προοδευτικοί πολίτες, δεν αρκείται στο να είμαστε καλύτεροι από τους άλλους. Μας θέλει διαφορετικούς!

Το πολιτικό ήθος και πολιτισμός για την Αριστερά δεν αποτελούν ηθικολογία, αλλά συνειδητή πολιτική επιλογή και ταυτοτικό χαρακτηριστικό.

* Ο Σπύρος Δανέλλης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, πρώην βουλευτής Ηρακλείου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ