Του Sebastian Payne
Αυτή την εβδομάδα, ο Τζέρεμι Κόρμπιν εκφώνησε στο συνέδριο του Εργατικού Κόμματος την πιο ολοκληρωμένη ομιλία της πολιτικής του καριέρας. Η ομιλία αυτή αποτέλεσε μια σοβαρή ανάλυση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Βρετανία και της απαίτησης για μια ριζική αλλαγή. Πρόσφερε ένα όραμα για τη ζωή μετά το Brexit. Τα μέτρα που προτάθηκαν μπορεί να είναι λαϊκίστικα και εχθρικά προς τις επιχειρήσεις. ΟΙ μεγάλες εξαγγελίες μπορεί να απουσίαζαν. Όμως ο Κόρμπιν πέτυχε να παρουσιάσει τον ριζοσπαστισμό του ως τη νέα κανονικότητα.
«Οι πολίτες αυτής της χώρας γνωρίζουν ότι ο παλιός τρόπος διαχείρισης των πραγμάτων δεν λειτουργεί πλέον», τόνισε. Ακόμη και οι Συντηρητικοί δεν θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν αυτή τη διαπίστωση. Η μεγάλη αλλαγή φέτος ήταν στην αυτοπεποίθηση του Εργατικού ηγέτη και στον συμφιλιωτικό του τόνο. Από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος, πριν από τρία χρόνια, λειτουργούσε μέσα σε ένα bunker. Λόγω της εσωκομματικής αντίθεσης προς τις αριστερές του θέσεις, βρισκόταν συνεχώς σε άμυνα. Δεν έδειχνε καμιά διάθεση να προσεγγίσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Τώρα όμως δήλωσε ότι «οι Εργατικοί είναι μια μεγάλη εκκλησία και μπορεί να γίνουν ακόμη μεγαλύτερη».
Κανείς δεν έχει αμφιβολία για την κατεύθυνση στην οποία οδεύει το κόμμα. Ο Κόρμπιν και το επιτελείο του είναι συγκεντρωμένοι στον στόχο της κατάκτησης της εξουσίας και θέλουν να απαλλαγούν από οτιδήποτε θέτει εμπόδια σε αυτόν τον στόχο. Ο Εργατικός ηγέτης πρόφερε έτσι τα πιο συγκεκριμένα λόγια που έχει ποτέ για τον αντισημιτισμό (αν και δυστυχώς δεν απολογήθηκε για τα σφάλματα που έκανε ο ίδιος στο παρελθόν). Ευχαρίστησε την «παλιά γενιά που έχτισε τη σύγχρονη Βρετανία» – ανθρώπους που ψηφίζουν κυρίως Συντηρητικούς. Και αν δεν απέφυγε τις τραμπικού τύπου επιθέσεις στα μέσα ενημέρωσης, τάχθηκε υπέρ μιας «κουλτούρας της ανεκτικότητας». Αναγνώρισε επίσης, επιτέλους, ότι η ρωσική κυβέρνηση βρίσκεται πίσω από την υπόθεση Σκριπάλ.
Ο Κόρμπιν όμως είναι γνωστός για το ότι οι πράξεις του δεν ταιριάζουν με τα λόγια του. Τα βασικά του ελαττώματα παραμένουν. Είναι ακατάλληλος να ηγηθεί μιας μεγάλης χώρας. Υπάρχει χάσμα μεταξύ της πολιτικής του και της πραγματικότητας. Τα σχέδιά του για το κεφάλαιο των επιχειρήσεων, για παράδειγμα, δεν λαμβάνουν υπόψη την πραγματικότητα του σύγχρονου καπιταλισμού και θα οδηγήσουν σε σημαντική αύξηση των φόρων.
Το κόμμα στρέφεται επίσης προς τα αριστερά. Η ομιλία του σκιώδους υπουργού Οικονομιών Τζον ΜακΝτόνελ τη Δευτέρα έδειξε ότι το κόμμα είναι ικανοποιημένο που κέρδισε τη συζήτηση για την οικονομία και αισθάνεται ότι μπορεί να αγνοήσει τις ανησυχίες των επιχειρήσεων. Η παρατήρηση ενός «Κορμπινίστα» βουλευτή ότι το κόμμα μπορεί να επιβάλει μια γενική απεργία δείχνει πόσο εύκολα η αυτοπεποίθηση μπορεί να δώσει τη θέση της στην αλαζονεία.
Τόσο η ομιλία όσο και το συνέδριο αποτέλεσαν πάντως μια επιτυχία για τον Κόρμπιν. Η επαγγελματική του προσέγγιση ανεβάζει τον πήχη για το συνέδριο των Συντηρητικών που θα γίνει την άλλη εβδομάδα. Οι Τόρις είναι σήμερα πιο διχασμένοι από ποτέ στο θέμα του Brexit, ενώ η θέση της Τερέζα Μέι παραμένει επισφαλής.
Οι Συντηρητικοί δεν μπορούν πια να στηρίζονται στο γεγονός ότι ο Κόρμπιν είναι διχαστικός και ακατάλληλος να ηγηθεί της χώρας. Οι Εργατικοί αντανακλούν το πνεύμα της εποχής. Το πνεύμα αυτό μπορεί να αλλάξει. Προς το παρόν, όμως, ο Κόρμπιν επιβεβαίωσε ότι ελέγχει πλήρως τη μοίρα του κόμματός του. Και πιστεύει ακράδαντα ότι η μοίρα αυτή είναι η διακυβέρνηση της χώρας.
(*) Ο Σεμπάστιαν Πέιν είναι αρθρογράφος των Financial Times
(Πηγή: Financial Times- ΑΠΕ ΜΠΕ)
