5+1 κινήσεις που θα έκανε μια σοβαρή κυβέρνηση -που δεν είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη- στο προσφυγικό

Του Γ. Λακόπουλου

Κανείς δεν θα διαφωνήσει: το προσφυγικό είναι  δύσκολο πρόβλημα. Ίσως άλυτο. Πρόκειται για μετακινήσεις πληθυσμών από τις πατρίδες τους, στις οποίες δεν έχουν ζωή. Ελπίζουν να φτάσουν κάπου στην Ευρώπη, μήπως και δουν Θεού πρόσωπο.

Είναι απελπισμένοι και δεν έχουν άλλη επιλογή. Ξεκινούν και ας ξέρουν ότι οι μισοί θα χαθούν στο δρόμο.

Αυτό θα κλιμακώνεται όσο η Ευρώπη- που καταλήστευσε με τη αποικιοκρατία αυτούς τους πληθυσμούς και εξακολουθεί να παρεμβαίνει στις χώρες τους -δεν αποφασίζει να τους επιστρέψει κάτι από τα κλεμμένα.

 Να σταματήσει να τους διχάζει για να πουλάει όπλα και να ρουφάει πόρους που δεν της ανήκουν. Και να χρηματοδοτήσει υποδομές  στοιχειώδους απασχόλησης, υγείας, παιδείας. Δεν θέλουν τίποτε περισσότερο για να μείνουν στον τόπο τους.

Το πρώτο που θα έκανε μια σοβαρή κυβέρνηση θα ήταν να αναδείξει αυτή την αλήθεια.

Επειδή ένα μέρος αυτών των ανθρώπων επιχειρούν να φτάσουν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας, να συμφιλιώσει τον ελληνικό πληθυσμό με την ιδέα: πολλοί θα επιχειρήσουν να διασχίσουν την Ελλάδα στο δρόμο προς την Ευρώπη. Και αρκετοί θα ξεμείνουν εδώ και θα χρειαστούν βοήθεια.

Να πετάξει από το υπουργικό συμβούλιο και την Κ.Ο. της όσους καλλιεργούν το μίσος και φανατίζουν τους πολίτες  με ανοησίες ότι είναι εχθροί και εισβολείς, ότι αποτελούν απειλή και ότι θα τους αναγκάσει να μην πλησιάσουν στα ελληνικά σύνορα.  

Να μην ακούγονται από υπεύθυνα χείλη μπαρούφες του τύπου ο Έβρος άντεξε.

Το δεύτερο που θα έκανε μια σοβαρή κυβέρνηση, ταυτόχρονα με τη διαρκή ενημέρωση του πληθυσμού για τα πραγματικά χαρακτηριστικά του φαινομένου, θα ήταν να φυλάξει τα σύνορα της, όσο καλύτερα μπορεί σε καιρό ειρήνης.

Τα σύνορα δεν φυλάσσονται με σόου και με φιέστες. Δεν κουβαλάς κανάλια και δεν τραβάς το ενδιαφέρον των πάντων. Όσοι θέλουν να καταλάβουν, καταλαβαίνουν γιατί.

Τα σύνορα φυλάσσονται διακριτικά και ψύχραιμα. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και πολιτικάντικες θεωρίες ότι τους στέλνει μήνυμα να μην έλθουν γιατί δεν θα περάσουν.  Χωρίς καραγκιοζιλίκια τύπου η φανέλα του στρατιώτη στα μετόπισθεν.

Αν δεν είσαι σοβαρός επιτρέπεις στον κάθε δημαγωγό να…εμψυχώνει τους ακρίτες μας με… βελτιωτικά τροφής και αναψυκτικά!

Κάνεις τη δουλειά σωστά και επαγγελματικά. Ενισχύεις την ενίσχυση της συνοριακής φύλαξης με αρμόδιες εγχώριες δυνάμεις, εκπαιδευμένες γι αυτή τη δουλειά. Όχι με πολίτες και αυτόκλητους.

Το τρίτο θα ήταν να κατανοήσει ότι σε μια χώρα με τα ελληνικά σύνορα , πολλοί μετανάστες θα περάσουν στο ελληνικό έδαφος.  Η απόγνωση διαπερνά τα σύνορα.

Αγένεια εκ μέρους τους, αφού λέει ο Άδωνις ότι δεν τους θέλουμε;  Όχι φυσικά. Άλλωστε υπάρχουν άλλοι που τους θέλουν. Πιο σοβαροί από τον υπουργό του Μητσοτάκη και καλύτεροι γνώστες της Ιστορίας και της κοινωνικής δυναμικής.

Κατανόηση αυτής της πραγματικότητας σημαίνει και σωστή προετοιμασία για τη διαχείρισή της.  Χωρίς να κάνει ο Πρωθυπουργός τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και οι υπουργοί του τον Νικηταρά – “Πίσω Αντίχριστοι και σας έφαγα”.

Τέταρτο: Αφού συνειδητοποιήσει αυτή την ψυχρή αλήθεια να συνδράμει ανθρωπιστικά και να εξετάσει τα αιτήματα για άσυλο με σεβασμό στο δράμα όσων το επιδιώξουν. Όσοι δικαιούνται άσυλο  -κατά το διεθνές δίκαιο όχι κατά τις εκτιμήσεις του κάθε λαοπλάνου- να κατανεμηθούν σε όλη τη χώρα και σταδιακά να φτάσουν εκεί που θέλουν να πάνε.

Όσοι δεν δικαιούνται να επιστρέψουν στις χώρες προέλευσής τους, αν είναι δυνατόν -που κατά κανόνα δεν είναι.  Η επιστροφή στην Τουρκία πάντως δεν συνιστά επαναπροώθηση, όπως νομίζουν μερικοί. Δεν μπορείς να στείλεις κάποιον εκεί από όπου έχει αποφασίσει να φύγει.

Εν πάση περιπτώσει όσοι μείνουν στη χώρα, να μετακινούνται αμέσως από τα νησιά. Για να μη φτάνουν σε απελπισία οι κάτοικοί τους και να συνεχίσουν να δείχνουν στον ανθρωπισμό τους σε βασανισμένους που φτάνουν στον τόπο τους.

Πέμπτο: Να συζητήσει με την αντιπολίτευση ότι είναι ανάγκη από τη μια να φυλάσσονται τα σύνορα και παράλληλα όσοι περνούν να διασπείρονται, πρώτα στην Ελλάδα και μετά στην Ευρώπη και να της ζητήσει στήριξη για να πάει στο κοινοτικό κέντρο και να τα κάνει  κεραμιδαριό.

Χωρίς τη μικροκακομοιριά του είμαστε δεδομένοι που καταργεί κάθε διαπραγματευτική δυνατότητα.

Δηλαδή να ασκήσει -ως κυβέρνηση χώρας με κύρος και τόλμη- πίεση με κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή της για να πείσει τους εταίρους ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώνει αυτό το βάρος -πέρα από ό,τι της αναλογεί..

Αν δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους, θα τη βρίσκουν μπροστά τους. Θα ασκήσει κάθε δικαίωμά της στο κοινοτικό πλαίσιο. Και στο τέλος θα αφήσει ανοικτά τα σύνορα της προς τη Δύση για όσους δεν μπορεί να σταματήσει στην Ανατολή. Και ας τα βρουν με τον Όρμπαν και την κομπανία του.

Έκτο, είναι αυτό που ΔΕΝ θα έκανε μια σοβαρή κυβέρνηση: να μετατρέψει το  πρόβλημα σε ελληνοτουρκικό, σα να μην έφταναν τα υπόλοιπα. Να προπαγανδίζει ότι η Ελλάδα δέχεται επίθεση από την Τουρκία και να βγάζει στο κλαρί όσους είχαν βγει και με τις περικεφαλαίες για τις Πρέσπες. Να νομιμοποιεί τις ακροδεξιές συμπεριφορές.

Ο Ερντογάν παίζει με κυνισμό το παιχνίδι του για λόγους που ξέρουν όλοι.   Αλλά δεν θα κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία γι’ αυτό το θέμα. Κατανοητό;

Σε τελευταία ανάλυση η Τουρκία δεν έχει καμία υποχρέωση να κρατήσει στο δικό της έδαφος όσους εισέρχονται από άλλες χώρες. Ούτε μπορεί κανείς να την υποχρεώσει. Θα το κάνει μόνο με συμφωνία- και με το αζημίωτο.

Η Ευρώπη χρειάζεται την Τουρκία ως χώρο προσωρινής ανάσχεσης των ροών. Επειδή ο Ερντογάν το ξέρει. θα συνεχίσει να συντηρεί προσφυγικά στρατόπεδα, μέχρι να τα βρει με τις μεγάλες κυβερνήσεις της Ευρώπης.

Είναι θέμα των διευθετήσεων στις γεωπολιτικές συγκρούσεις στην ευρύτερης περιοχή. Οι πρόσφυγες είναι έτσι κι αλλιώς τα θύματα.

Ας μην κάνουμε και την Ελλάδα θύμα αυτού του παιχνιδιού. Να μη γίνει  γίνει αποθήκη ψυχών, ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης συμφερόντων Τουρκίας και άλλων δυνάμεων.

 Από μια άποψη η Ελλάδα πρέπει να γίνει οιονεί σύμμαχος της Τουρκίας στην διευκόλυνσή της για απορρόφηση προσφυγών.  Όπως ακριβώς ήταν την περίοδο που στην γειτονική χώρα ήταν ενεργή η ευρωπαϊκή προοπτική της.

Όλα αυτά σημαίνουν εμπνευσμένη πολιτική. Και αντίστοιχους πολιτικούς ηγέτες. Τα υπόλοιπα είναι επικοινωνία, κομματικά κόλπα και μικρονοϊκοί σχεδιασμοί. Και αυτά δεν τα κάνει μια σοβαρή κυβέρνηση.