Του Γ. Λακόπουλου
Όταν η γενιά του βγήκε στους αγώνες ήταν παρών. Όταν το κόμμα του χρειάσθηκε να πιάσει τους αέρηδες της εποχής αποδείχθηκε ταλαντούχος. Όταν πήρε την εντολή να κυβερνήσει παραπάτησε, αλλά στο τέλος στάθηκε και κύλησε μπροστά τον τροχό. Έχασε τις εκλογές, αλλά χωρίς το παραμικρό ηθικό στίγμα επάνω του.
Στα 46 του ο Αλέξης Τσίπρας έχει στο βιογραφικό του 4,5 χρόνια στο τιμόνι της χώρας. Την παρέλαβε γονατισμένη από το σύστημα που τη χρεοκόπησε, την αποδιάρθρωσε και την διέφθειρε. Έκανε λάθη, είχε παλινωδίες, αλλά πέτυχε και στόχους. Αυτά είναι πλέον στην κρίση των μελετητών.
Σήμερα ηγείται ενός μεγάλου κόμματος. Κάνει πάντα γκελ στην κοινωνία, αντιλαμβάνεται και αυτά που δεν γνωρίζει, κινείται με ευχέρεια στο δάσος της πολιτικής- ακόμη και όταν το κάνει χωρίς αρχές και βάθος.
Είναι πάλι εν δυνάμει πρωθυπουργός. Με τη σημερινή κυβέρνηση, ίσως και συντομότερα από όσο υπολογίζουν πολλοί, θα τεθεί στους πολίτες το δίλημμα: να του αναθέσουν ξανά τη διακυβέρνηση;
Θα το κάνουν μόνο αν έχουν πειστεί ότι μπορεί να την ασκήσει. Καλύτερα από τον Μητσοτάκη και καλύτερα από του δυο εαυτούς του 2015.
Πρακτικά για ένα νέο πολιτικό που έχει ήδη πίσω του όσα άλλοι δεν θα αποκτήσουν ποτέ, το ερώτημα είναι: έμαθε να κυβερνάει;
Έμαθε; Ο ίδιος πρέπει να το αποδείξει. Με την εικόνα που έχει ως την ώρα το κόμμα του θα δυσκολευτεί.
Πώς θα κυβερνήσει; Το είδος της κυβέρνησης ορίζεται από το είδος του κόμματος που θα έχει. Αν επαναλάβει τα περί δεύτερης φοράς Αριστερά – που τάχα είναι η πρώτη στην πραγματικότητα- απλώς θα αυτοχαντακωθεί.
Τι είδους κυβέρνηση θα προκύπτει από το πρόγραμμα που θα καταθέσει; Αν είναι το πρόγραμμα της Αριστεράς, αργά γρήγορα, να ετοιμάζονται στην Κουμουνδούρου για ξενύχτι: μπαίνει ή δεν μπαίνει στη Βουλή;
Το δεύτερο είναι με ποιους θα κυβερνήσει. Να φύγει ο Άδωνις, ο Βρούτσης, ο Κικίλιας και η Κεραμέως. Αλλά ποιοι θα έλθουν;
Για να πάρει ξανά την εντολή ο Τσίπρας πρέπει να είναι σαφές σε ποιους θα αναθέσει το κυβερνητικό έργο κατά τομέα. Να είναι καθαρό πριν τις εκλογές- ειδικά μετά το χουνέρι που έπαθαν οι ψηφοφόροι του με τον Καμμένο.
Αν εμφανίσει αυτούς που τον κατέστρεψαν το 2019 χαιρέτα μας τον πλάτανο. Αν είναι ακόμη πρώτο τραπέζι πίστα όσοι -ελάχιστοι ευτυχώς- έχουν στίγματα από την προηγουμένη διακυβέρνηση, θα τους κρεμάσουν τενεκέδες.
Αν είναι τα λιμά του παλιού ΠΑΣΟΚ και όσοι τον ακολουθούν για να ξεπλυθούν, δεν θα βρίσκει ούτε την ψήφο του. Αν βασιστεί στους αποσυνάγωγους και τους αποδοκιμασθέντες, ας πάει νωρίς για ύπνο το βράδυ των εκλογών.
Το ερώτημα αν ο Τσίπρας έμαθε να κυβερνάει είναι μετέωρο. Έχει το προσωπικό του ιμπέριουμ στην κοινωνία. Το χάρισμα επί σκηνής. Από εκεί και πέρα δεν έχει τίποτε. Και πρέπει να το βρει. Όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Δεν ξέρει πότε θα στηθούν οι κάλπες και δεν τον παίρνει για δεύτερη ήττα, ειδικά από τον Μητσοτάκη.
Αυτά που χρειάζεται ο Αλέξης Τσίπρας για να ξανακυβερνήσει είναι απλά. Νέο κόμμα με σύγχρονη ριζοσπαστική ιδεολογία, καθαρή πολιτική και καθαρά πρόσωπα. Νέα στελέχη με ζωντανή σχέση με την κοινωνία, διαχειριστική εντιμότητα και πολιτική συγκρότηση.
Με λίγα λόγια νέο αέρα στα πανιά του. Αν τον κάνει να φυσήξει, θα είναι η πρώτη απόδειξη ότι έμαθε να κυβερνάει…
