Του Γ. Λακόπουλου
Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, λόγω των μνημονιακών και άλλων επιλογών του Γ. Παπανδρέου, άνοιξε πόρτες διαφυγής.
Κάποιοι – Μιλτ. Παπαϊωάννου, Βάσω Παπανδρέου και άλλοι- «κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι», με αξιοπρέπεια.
Ο αμοραλισμός έστειλε ορισμένους που απέβαλε η εναπομείνασα κομματική βάση- Χρυσοχοΐδης, Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης- στον Νεομητσοτακισμό .
Μόνο ο πρώτος πέρασε τις εξετάσεις- κι έγινε τόσο καλός υπουργός , ώστε τον έδιωξαν.
Άλλοι, όπως ο Λαλιώτης, προτίμησαν την «αόρατη παραμονή»-λίγο μέσα, λίγο έξω και τοίχο -τοίχο..
Πολλοί, από όλες τις φυλές της πράσινης μυθιστορίας, κατέφυγαν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μετά τον χαλασμό.
Το πιο βαρύ όνομα ήταν ο Στέφανος Τζουμάκας με ιδρυτικές περγαμηνές, αγωνιστική κουλτούρα πολιτικού στελέχους , υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου και του Σημίτη, πολλά χρόνια στο Ε.Γ. και σταθερά απέναντι στην ηγετική αυθαιρεσία.
Ακολουθούν οι δυο πρώην γραμματείς της περιόδου Γ. Παπανδρέου: η Μαριλίζα και ο Ραγκούσης.
Οι υπόλοιποι ήταν μικρομεσαίοι στο ΠΑΣΟΚ και κάτι «λιμά». Νομάδες από τη μια ηγεσία στην άλλη– πλην όσων έμειναν στο τιμάριο του Άκη, ως το τέλος.
Στους τελευταίους ανήκει ο Πάνος Κουρουμπλής.
Πρόσωπο με ισχυρή βούληση, εξουδετέρωσε την απώλεια όρασης από παιδί, με υπερκινητικότητα στην πρώτη γραμμή.
Συνδικαλιστής που εξελίχθηκε σε βουλευτή. Από το 1996 του ΠΑΣΟΚ και το 2012 του ΣΥΡΙΖΑ- με τη μεσολάβηση εκλογοδικείου στην τρέχουσα θητεία του.
Η απουσία αξιολόγησης από την πλευρά της Κουμουνδούρου, εγκατέστησε σε ρόλους και το προβληματικό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ.
Η αδιαφορία για τις εγκαιροφλεγείς βόμβες, έφερε τον Κουρουμπλή στα υπουργικά έδρανα των δυο κυβερνητικών περιόδων του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ράθυμη αντιμετώπιση μιας πετρελαιοκηλίδας στο Σαρωνικό και ότι πέρασε ξώφαλτσα από την έρευνα στο σκάνδαλο Novartis, ήταν τα κεντρικά στοιχεία της υπουργοσύνης του .
Η προσχώρηση στην Αριστερά δεν άλλαξε τις μεθόδους που τον συντηρούσαν στο δημόσιο βίο επί ΠΑΣΟΚ.
Επιθετικός λόγος στην μπροστινή αυλή, φορτία παλαιοκομματικής ψηφοθηρίας στην πίσω.
Ο Τσίπρας κατάλαβε αργά ότι η στρατολόγηση πολιτικών σαν τον συμπαθή τυφλό δικηγόρο από το Ματσούκι Αιτωλοακαρνανίας, τον έδενε στο λιμάνι της ακινησίας.
Το μοντέλο Κουρουμπλή, αθροίσθηκε στους «Συριζαίους των σπηλαίων» και το κόμμα του δεν ασκούσε την αναμενόμενη αντιπολιτευτική γοητεία, στα στρώματα του πληθυσμού, που πλήττουν οι συνεχείς Ναπάλμ της πολιτικής Μητσοτάκη.
Ενδεχόμενη απόφαση να απαλλάξει σαρωτικά το καράβι από το πράσινο έρμα, θα οδηγούσε σε ερημοποίηση την Κουμουνδούρου.
Άλλωστε ,όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου , «οι πλειοψηφίες φτιάχνονται με όλους». Με την ακραία ρητορεία του για τις «δολοφονίες» της πανδημίας, ο Κουρουμπλής δημιούργησε ευκαιρία να δώσει ο Τσίπρας δείγμα υπέρβασης της εποχής «μάζευε κι ας είναι και -σαπισμένες- ρόγες».
Αναπόφευκτα , είναι και οιονεί προγραφή για τον …Πολάκη.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
