Του Νίκου Λακόπουλου
Κάθε προσπάθεια να εξηγήσουμε με τη λογική έναν πόλεμο είναι παράλογη γιατί ο ίδιος ο πόλεμος είναι παράλογος. Πριν από μερικές δεκαετίες οι «εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες» χαιρετίστηκαν ως αγώνες για τον προσδοκώμενο σοσιαλισμό, καθώς ο Καπιταλισμός -ως γνωστόν- πνέει διαρκώς τα λοίσθια, κατά μία εκδοχή έχει πεθάνει ήδη.
Ο Ραούλ Βανεγκέμ αποκάλυψε έγκαιρα ότι οι αγώνες αυτοί ήταν αγώνες των εθνικών αστικών τάξεων για… καπιταλισμό – αν και η ανάλυση αυτή είναι ήδη πια χοντροκομμένη. Πρόκειται για κάτι χειρότερο. Η περίφημη Ιρανική Επανάσταση που έδιωξε τον «αστό» Σάχη αποκάλυψε πως η Ιστορία δεν κινείται όπως θα ‘θέλαν οι μαρξιστές και οι νεομαρξιστές. Οι πρώτοι-πρώτοι που έσφαξαν οι Αγιατολάχ ήταν οι κομμουνιστές.
Τα περισσότερα κινήματα της εποχής εκείνης γύρω από την Μεσόγειο, δηλαδή πολύ κοντά στην Ευρώπη και την Δύση, εμφανίστηκαν ως αντιιμπεριαλιστικά -και ήταν- αλλά ήταν και εθνικιστικά με τον δικό τους τοπικό ιμπεριαλισμό. Τα κινήματα αυτά ως συστήματα εξουσίας εξελίχτηκαν σε φασιστικά καθεστώτα ακόμα κι αν ήταν «λαϊκές δημοκρατίες» – μοναρχίες τύπου Στάλιν ή Σαντάμ Χουσεΐν ή «Τζαμαχίρια» της Λιβύης.
Οι Σταυροφόροι και οι Τζιχαντιστές
Η τραγική διαπίστωση είναι πως καμιά επανάσταση δεν οδήγησε στη δημοκρατία ή τον «σοσιαλισμό». Ο Καντάφι που έκανε μια «επανάσταση» εναντίον του βασιλιά εξελίχτηκε σε κάτι χειρότερο. Με μια θεωρία εθνικοσοσιαλιστική κατάργησε τα κόμματα επειδή διχάζουν τον λαό! Σήμερα προβάλλει ως πρότυπο των νεοφασιστών παρότι ήταν ο βασικός χρηματοδότης της «αριστερής» τρομοκρατίας.
Από την εποχή της βυζαντινής αυτοκρατορίας -με τα δικά της Τζιχάντ- ο εχθρός δικαιολογεί τον πόλεμο, έτσι ώστε και αν δεν υπάρχει αυτός κατασκευάζεται. Ο πόλεμος είναι αυτονόητος, κι ένας «εθνικοαπελευθερωτικός» αγώνας εμφανίζεται ως δίκαιος πόλεμος».
Ο Σταυροφόρος δικαιολογεί τον Ισλαμιστή κι ο Ισλαμιστής τον Σταυροφόρο – εναντίον του οποίου στρέφεται το Χαλιφάτο.
Μπορεί η θρησκεία να ευλογεί το θάνατο απίστων, όπως έκαναν οι Βυζαντινοί, οι Σταυροφόροι κι ο Πάπας, αλλά ο θρησκευτικός φανατισμός δεν επαρκεί ως εξήγηση για όσα συμβαίνουν σήμερα. Οι τζιχαντιστές είναι νέοι, πολλές φορές πλούσιοι και Ευρωπαίοι πολίτες που συχνά χρησιμοποιούν το Ίντερνετ.
Όλα αυτά είναι χρήσιμα για να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει με ένα κίνημα «αντιδυτικό», αντισυστημικό που δεν πηγάζει μόνο από την «καπιταλιστική περιφέρεια» έχει οργανώσεις μέσα στην καρδιά της ευρωπαϊκής μητρόπολης. Η άποψη πως έχουμε έναν θρησκευτικό πόλεμο καταρρέει από το γεγονός ότι τα πρώτα και τα περισσότερα θύματα είναι μουσουλμάνοι.
Οι επιθέσεις στο όνομα του Μωάμεθ δεν έχουν σχέση με το Ισλάμ, όσο με τα πετρέλαια της περιοχής. Το διεθνικό κίνημα των Αγγέλων του Σκότους φαίνεται πως έχει φέρει κοντά τους τζιχαντιστές με άλλους εχθρούς του ευρωπαϊκού πολιτισμού, της αστικής δημοκρατίας όπως είναι οι νεοναζιστές και άλλα «ρεύματα» της βίας και της καταστροφής.
Οι βλακώδεις «αναλύσεις» τύπου «ο φασισμός γεννιέται από τον καπιταλισμό» κι ο «αντιιμπεριαλισμός» δεν βοηθάει, όσο και οι θεωρίες για το «μουσουλμανικό τόξο» και την σύγκρουση πολιτισμών.
Τα νεοναζιστικά κινήματα που αναπτύχθηκαν στην Βόρεια Ευρώπη έχουν μια άμεση σχέση με τον ισλαμοφασισμό που εξηγεί πως βρίσκονται υποστηρικτές τους σε μια ήπειρο που δεν έχει καμιά σχέση με το Ισλάμ. Οι εξτρεμιστές που έκοψαν το κεφάλι του ντράμερ Lee Rigby στο Λονδίνο ήταν Βρετανοί. Οι Τζιχαντιστές θα υπήρχαν ακόμα κι αν δεν υπήρχε επέμβαση της Δύσης στα εδάφη τους γιατί χρησιμοποιούν την επέμβαση ως άλλοθι, ενώ -όπως αποκάλυψε ο Guardian- οι ηγέτες στρατολογήθηκαν από τους «δυτικούς».
Πολλά χρόνια πριν εμφανίστηκε στην Ευρώπη ένας περίεργος τύπος, ο Ντέιβιντ Μάιατ που είχε μεγαλώσει στην Ανατολική Αφρική και τη Σιγκαπούρη, όπου έμαθε χορούς επίκλησης πνευμάτων και πολεμικές τέχνες. Η θεωρία του συνδυάζει τον ναζισμό με τον σατανισμό, με μοντέλο ένα νέο τύπο πολεμιστή και ανθρωποθυσίες. Η πράξη του -όταν έβαλε βόμβες στο Λονδίνο- με τρεις νεκρούς και 129 τραυματίες μοιάζει πολύ με τα χτυπήματα στην Δύση.
Ο Μάιατ ήταν ο γκουρού του βρετανικού νεοναζισμού όταν ανακάλυψε πως ο Αλλάχ είναι Άρειος και προσχώρησε στον Ισλαμισμό. Το κίνημά του συνδέεται με τους ναζιστικούς κύκλους της Βρετανίας, όπου εμφανίστηκε μαζί με νεοναζιστικά κινήματα και το «Τάγμα των Εννέα Γωνιών», μια αίρεση που συνδυάζει την πνευματικότητα του εθνικοσοσιαλισμού με τον ελιτισμό και τον κοινωνικό δαρβινισμό.
Ο Μάιατ, βρήκε υποστηρικτές αρχικά ανάμεσα σε όσους πίστευαν σε ένα Ιερό Πόλεμο κατά των νέγρων και των Ασιατών που εισέβαλαν στις «άρειες πατρίδες μας». Το 1996 ίδρυσε τη ναζιστική σέχτα με την επωνυμία «Reichsfolk»-«Ο Λαός του Ράιχ». Οι πολεμιστές της οργάνωσης πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να πεθάνουν. Για σπίτι τους πρέπει να έχουν τα στρατόπεδα εκπαίδευσης και τα πεδία των μαχών. Το 1998 προσχωρεί στο Ισλάμ με το όνομα Αμπτούλ Αζίζ και υποστηρίζει την Αλ Κάϊντα και επιθέσεις σε Εβραίους.
Ο ίδιος Μάιατ φαίνεται να αποκήρυξε τον ισλαμισμό το 2010, αλλά ένα φυλλάδιο του για την «Άρια Επανάσταση» με πρακτικές οδηγίες για τρομοκρατία ενέπνευσε την επίθεση σε περιοχές που σύχναζαν μαύροι, ασιάτες ή ομοφυλόφιλοι στο Λονδίνο κυκλοφορεί ακόμα. Μια προκήρυξη του ISIS -για το χτύπημα στο Παρίσι- λέει πως τα θύματα ήταν «ειδωλολάτρεις» που έκαναν «πάρτι διαστροφής».
Η συγκεκριμένη συναυλία δεν επιλέχτηκε τυχαία, αν την συσχετίσουμε με μια φωτογραφία όπου τζιχαντιστές καίνε ντραμς ως «όργανα του διαβόλου»! Κινητά και σαξόφωνα είναι εχθροί του Αλλάχ ή απλώς ένα ισάξιο κίνημα με αυτό των ναζί μπλέκουν μια πολιτική ιδεολογία με την θρησκεία, την τέχνη και την μουσική. Το κοινό στοιχείο είναι οι ανθρωποθυσίες στο όνομα του Θεού, αλλά το πνεύμα αυτό της καταστροφής των «αμαρτωλών» δεν θα το βρούμε τόσο στο Κοράνι, όσο σε εδάφια της Παλιάς Διαθήκης!
Η σύμπτωση της στρατηγικής και της ταχτικής της Άκρας Δεξιάς με τους Τζιχαντιστές έχει εντοπισθεί εδώ και χρόνια. Πολλές οργανώσεις χρησιμοποιούσαν το Ίντερνετ για να στρατολογούν μέλη, να δίνουν οδηγίες δράσης -π.χ. για κατασκευή βομβών- να κάνουν προπαγάνδα ακόμα και να οργανώνουν ενέργειες. Το πλεονέκτημα αυτής της δράσης είναι πως μπορούν να συνεργασθούν πολλά άτομα που βρίσκονται στην Βοσνία ή την Συρία με άλλα που ζουν στο Βέλγιο ή την Γαλλία.
Η χρήση του διαδικτύου από την Αλ Κάιντα -διαπιστώνει μια έκθεση του ΝΑΤΟ το 2006– είναι καταπληκτική για προπαγάνδα αλλά και στρατολόγηση μαχητών ή την αναζήτηση βομβιστών αυτοκτονίας. Πολλά παιχνίδια με ιστορίες με μαχητές κυκλοφορούν στο Ίντερνετ με εγχειρίδια τρομοκρατίας. Το Azaam, ένα site, αναζητά μουσουλμάνους για να διαδίδουν ειδήσεις για την Τζιχάντ και την Αλ Κάιντα.
Η ίδια η επιχείρηση στους Δίδυμους Πύργους σχεδιάστηκε μέσω Internet. Το χτύπημα στο Παρίσι έγινε από Βέλγους και Γάλλους Πολίτες που δέχτηκαν να γίνουν «μάρτυρες» με αντάλλαγμα μια θέση στον Παράδεισο, αλλά οι εγκέφαλοι διαφεύγουν. Αυτό σημαίνει πως θα γίνουν μάρτυρες αργότερα ή δεν σκοπεύουν να γίνουν καθόλου.
Οι άνθρωποι που σχεδίασαν τα χτυπήματα -από αλλού αφού ο ένας από αυτούς βρισκόταν στην Συρία- γνωρίζουν να χρησιμοποιούν το Ίντερνετ και να προσηλυτίζουν κυρίως νέους από γκέτο, αλλά -όπως έδειξε και η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους- μπορεί να είναι κάλλιστα και παιδιά αστικών οικογενειών. Η πολιτική ανάλυση καταρρέει, αν χρησιμοποιεί ταξικά κριτήρια και παλιούς ιδεολογικούς όρους.
Οι βλακώδεις «αναλύσεις» τύπου «ο φασισμός γεννιέται από τον καπιταλισμό» κι ο «αντιιμπεριαλισμός» δεν βοηθάει, όσο και οι θεωρίες για το «μουσουλμανικό τόξο» και την σύγκρουση πολιτισμών. Ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ, αλλά και οι καλύτερα ενημερωμένες μυστικές υπηρεσίες, γνωρίζουν πως πρόκειται για ένα «εσωτερικό εχθρό». Οι τελευταίες ειδήσεις λένε πως οι «κομάντος αυτοκτονίας» ήταν νέοι σαν όλους τους άλλους, καθόλου πιστοί μουσουλμάνοι, που έπιναν αλκοόλ και είχαν πάρει ναρκωτικά πριν την επίθεση. Δεν ήταν «ξένοι» ή πρόσφυγες.
Σύμφωνα με στοιχεία στην Επιτροπή Πληροφοριών της Γερουσίας των ΗΠΑ τον Φεβρουάριο του 2002, η Dale Watson, υποδιευθύντρια του FBI για την Αντιτρομοκρατία είχε διαπιστώσει πως οι λευκοί ρατσιστές χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο για να σχεδιάσουν δράσεις διεθνείς με την συνεργασία ατόμων που δεν είχαν ποτέ συναντηθεί μεταξύ τους. Μια τέτοια δράση που σχεδιαζόταν θα ήταν μια επίθεση στη Βρετανική πρεσβεία στο Σεράγεβο. Μια άλλη ο αποκεφαλισμός (!) του Καναδού πρωθυπουργού. Και μια τρίτη η ανατίναξη της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Το 2003 οι ομοσπονδιακοί πράκτορες του Τέξας απέτρεψαν μια μαζική επίθεση με τόνους κυανούχου νατρίου με στόχο έξι χιλιάδες άτομα κι ανακάλυψαν ενάμισι εκατομμύριο φυσίγγια και εξήντα βόμβες. Την ίδια χρονιά οι γερμανικές αρχές απέτρεψαν τον σχεδιασμό της ανατίναξης του Εβραϊκού Πολιτιστικού Κέντρου στο Μόναχο από οκτώ μέλη του οργάνωσης Kameradschaft Sud που θα μπορούσε να έχει σκοτώσει εκατοντάδες άτομα – μαζί με τον αρχηγό του κράτους που θα πήγαινε στην τελετή. Η οργάνωση αυτή δεν είχε να κάνει με Άραβες όσο με ναζιστές και skinheads που εμπνέονταν από τον Χίτλερ και την Νύχτα των Κρυστάλλων.
Φαίνεται πως η Ιστορία δεν πάει πάντα μπροστά. Ούτε οι Τζιχαντιστές οφείλουν την ύπαρξή τους στην αποικιοκρατία, ούτε το τέλος της Δημοκρατίας οφείλεται στην τρομοκρατία.
Η συμπόρευση ισλαμοφασισμού και νεοναζισμού έχει εντοπισθεί ήδη από το 2005 όταν ο ναζιστής August Kreis σε συνέντευξή του στο CNN εκθείασε τον Μπιν Λάντεν λέγοντας πως είναι Άρειοι με ηγέτη-πατέρα τον Αλλάχ. Ένα κόμικ στο διαδίκτυο έχει μια φωτογραφία βομβιστή αυτοκτονίας και μια άλλη που δείχνει έναν αποκεφαλισμό. «Η θέση σου είναι στον ουρανό» γράφει. Μια ταινία με τίτλο «Λατρεία Θανάτου» δείχνει παιδάκια να αποκεφαλίζουν έναν όμηρο, τον Nick Berg. Μια εγκυκλοπαίδεια τρόμου παρουσιάζει εγχειρίδια ανταρτοπολέμου.
«Πρέπει να μάθουμε να χτυπάμε τον εχθρό εκεί που δεν το περιμένει. Κάθε ώρα, κάθε στιγμή, σε κάθε τόπο. Αυτή είναι η ποίηση της νέας χιλιετίας. Να σπέρνουμε θυελλώδεις ανέμους σε όλο και περισσότερες γωνιές του χάρτη. Εμείς οι ερεβώδεις ιππότες της πάλης των δυνάμεων του “ ελληνικού σκότους” εναντίον αυτών του “εβραϊκού φωτός” γράφει ένα ελληνικό ναζιστικό site που υποστηρίζει αυτά τα κινήματα μέσα από μια παράδοξη ιδεολογική διαδρομή» όπου τα «εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα» συναντούν τον ευρωπαϊκό εθνικισμό μέσα από την παράνοια που χαρακτηρίζει κινήματα που δεν έχουν άλλο κοινό πέρα από την λατρεία του αίματος και του θανάτου.
Η γαλλική αστυνομία είχε αποτρέψει -όπως φαίνεται- άλλες επιχειρήσεις στο έδαφός της και είχε προειδοποιηθεί για τους δράστες στο Παρίσι. Το χειρότερο είναι πως σ’ όλη την Ευρώπη εκατοντάδες τζιχαντιστές είναι έτοιμοι να δράσουν σε βάρος της πατρίδας τους και στο όνομα του Αλλάχ. Η συζήτηση πλέον εμπλέκει και την Ελλάδα. Το χτύπημα στο Παρίσι φαίνεται να το είχε σχεδιάσει ο 27χρονος Αμντέλ Χαμίντ Αμπαούντ που είχε εντοπισθεί στην Ελλάδα -στο Παγκράτι- αλλά δεν συνελήφθη. Βέλγος, γιος μανάβη, είχε συνεργασία με έναν ακόμα τρομοκράτη που είχε απαγάγει τον αδελφό του για να τον οδηγήσει στην Συρία, ενώ ο πατέρας του κατέθετε αγωγή εναντίον του.
Ωστόσο όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα αν δεχτούμε πως οι ναζιστικές οργανώσεις όπως η Compat 18 – διδάσκουν από καιρό την «ακέφαλη αντίσταση»- δηλαδή οργανώσεις «από τα κάτω» που άλλοι δίνουν εντολές κι άλλοι εκτελούν, χωρίς να χρειάζεται να συναντηθούν και να αφήσουν ίχνη. Ο Ουμπέρτο Έκο συσχετίζει τους τζιχαντιστές με τους ναζί, εκφράζοντας την άποψη ότι μοιράζονται την ίδια παράφορη, «αποκαλυπτική επιθυμία να κατακτήσουν τον κόσμο».
«Η Γαλλία και όσοι περπατούν στο ίδιο μονοπάτι θα παραμείνουν στην κορυφή της λίστας των στόχων του Ισλαμικού Κράτους. Η μυρωδιά του θανάτου δεν θα φύγει ποτέ από τις μύτες τους για όσο διάστημα ηγείται η Γαλλία της ομάδας των σταυροφόρων. Αυτή η επίθεση είναι η αρχή της καταιγίδας και αποτελεί προειδοποίηση γι’ αυτούς που θέλουν να διδαχθούν» αναφέρει η προκήρυξη του ISIS μετά την επίθεση στο Παρίσι. Ένα βίντεο -το οποίο δεν έχει ημερομηνία εγγραφής- προτρέπει όσους δεν μπορούν να ταξιδέψουν στη Συρία να κάνουν Ιερό Πόλεμο και να πραγματοποιήσουν επιθέσεις στη Γαλλία.»
«Έχετε πάρει εντολή να πολεμήσετε τους απίστους όπου τους βρίσκετε. Τι περιμένετε λοιπόν; Υπάρχουν όπλα και αυτοκίνητα που είναι διαθέσιμα και στόχοι που μπορούν να πληγούν» λέει ένας μαχητής στο βίντεο. «Υπάρχουν όλα τα δηλητήρια, επομένως δηλητηριάστε το νερό και το φαγητό τουλάχιστον ενός από τους εχθρούς του Αλλάχ».
Οι θεωρίες περί εκπαίδευσης ή διείσδυσης τρομοκρατών στην Ευρώπη καταρρέουν. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εκπαίδευση να ζωστεί κάποιος εκρηκτικό ή να μάθει να φτιάχνει βόμβες μέσω Ίντερνετ. Το πρόβλημα είναι ιδεολογικό και πολιτικό πέρα από στρατιωτικό. Το βίντεο αυτό αποκαλύπτει πως κάποιοι καθοδηγούν από απόσταση οπαδούς τους στην Ευρώπη. Ακόμα κι αν εξοντωθεί το Ισλαμικό Κράτος οι υποστηρικτές του στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ θα εξακολουθούν να υπάρχουν. Κι η «Ευρώπη -Φρούριο»- που κάποιοι σχεδιάζουν θα καταρρέει, αφού κάθε φορά που σκάει μια κροτίδα εκατοντάδες πολίτες θα τρέχουν. Που σημαίνει ότι η τρομοκρατία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιτρομοκρατία και η Ευρώπη πρέπει να σκεφτεί κάποτε τι συμβαίνει με τον ίδιο τον εαυτό της.
Τρομοκρατία και Αποικιοκρατία
Από το ερώτημα αν υπάρχει θεός και τον Διαφωτισμό περάσαμε στην πίστη πως ένας ο Θεός και είναι μεγάλος. Η Ιστορία καλείται να απαντήσει σε ερωτήματα που για την Ευρώπη είχαν λυθεί ήδη. Ο φαύλος κύκλος του νέου πολέμου δεν αφορά την σύγκρουση με το «μουσουλμανικό τόξο». «Επιδιώκεται η δημιουργία μιας ψύχωσης, ότι είμαστε σε πόλεμο με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ενώ βασική πλευρά του προβλήματος βρίσκεται μέσα στη χώρα», λέει ο Κώστας Βεργόπουλος.
«Ο εχθρός είναι μέσα μας! Είναι εσωτερικός εχθρός που εκτρέφεται από τον κοινωνικό αποκλεισμό χιλιάδων νέων, κατά κύριο λόγο μουσουλμανικής προέλευσης. Βαδίζουμε σε αντίθετο δρόμο από αυτόν που θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ευρώπη. Αν τα πράγματα συνεχίσουν στην πορεία που μπαίνουν τώρα, η καταστροφή είναι βεβαία. Πάμε προς σκοτεινές περιόδους, που θυμίζουν τους εφιάλτες του Μεσοπολέμου».
Ούτε ο δικός μας Θεός, ούτε ο Αλλάχ, μπόρεσαν ποτέ να αλλάξουν τον κόσμο, που κρίνεται περισσότερο από οικονομικές ανάγκες κι όχι από τις θρησκείες. Το μόνο που έκαναν οι θεοί ήταν να καθυστερήσουν τα γεγονότα. Βλέπω ήδη κομμένο το κεφάλι του Χαλίφη Ιμπραήμ. Οι ντραμς, που καίνε σήμερα οι Ισλαμιστές, θα κυριαρχήσουν.
Τα ίδια λέει και ο Πάπας. Η αναβίωση ναζιστικών, εθνικιστικών ακόμα και παγανιστικών θεωριών εξηγείται από το φόβο για το μέλλον που οδηγεί σε μια λατρεία για το παρελθόν. Πολλές πλευρές του Ισλαμικού Κράτους θυμίζουν μια καθημερινότητα του Βυζαντίου. Φαίνεται πως η Ιστορία δεν πάει πάντα μπροστά. Ούτε οι Τζιχαντιστές οφείλουν την ύπαρξή τους στην αποικιοκρατία, ούτε το τέλος της Δημοκρατίας οφείλεται στην τρομοκρατία.
Η αντίθεση είναι πάντα ανάμεσα σε όσους θέλουν να πάμε μπροστά και σε όσους θέλουν να γυρίσουμε πίσω. Δεν πρόκειται για Ισλαμιστές. Η θρησκεία πάντα χρησιμοποιήθηκε από την πλευρά της εξουσίας. Ο δικός μας, δε, θεός -ο θεός της Ευρώπης, λείπει ταξίδι για δουλειές- ίσως στον Άρη. Μόνοι μας θα τα βγάλουμε (;) πέρα. Το μόνο πρόβλημα είναι πως σήμερα που «όλοι είμαστε Γάλλοι» η Ευρώπη που υπερασπιζόμαστε δεν είναι στα χέρια των πολιτών, ούτε κινημάτων. Ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες έχουν τον πρώτο λόγο σ΄αυτό τον πόλεμο που – όπως κι αν έχει- θα καταλήξει σε βάρος των ελευθεριών και των δικαιωμάτων της Ευρώπης του Διαφωτισμού.
Ποιος είναι ο εχθρός
Ο Ολάντ έβγαλε τον στρατό στους δρόμους, ίσως για να καλύψει την ανικανότητα του γαλλικού κράτους: μια ομάδα δέκα-είκοσι ατόμων, που είναι Ευρωπαίοι Πολίτες» προκάλεσε τόσο δικαιολογημένο φόβο. Είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε ελευθερίες για την ασφάλειά μας. Κι η Λεπέν, που ευνοείται από αυτή την εξέλιξη, δεν χρειάζεται να αλλάξει το Σύνταγμα για να βγάλει τον στρατό στους δρόμους. Αν γίνει αυτή πρόεδρος στη Γαλλία μάλλον θα είναι πιο φιλελεύθερη από τον Ολάντ που προκειμένου να αντιμετωπίσει ένα εσωτερικό εχθρό άρχισε να βομβαρδίζει στην Συρία.
Ακόμα κι αν δεν ενισχυθούν αντιδημοκρατικές και εθνικιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη, η Δημοκρατία, οι ελευθερίες, η «Ευρώπη των πολιτών» έχουν χάσει. Μπρος είναι οι Τζιχαντιστές και πίσω ένα κράτος περίπου στρατιωτικό, που θα περιορίσει τα δημοκρατικά δικαιώματα στο όνομα της Δημοκρατίας που πλέον δεν ταυτίζεται με την ελευθερία αλλά με την ασφάλεια. Το πρόβλημα περιπλέκεται όταν «αστικές» οικογένειες γεννούν τρομοκράτες και πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες -νέοι με αντισυστημική συμπεριφορά- βρίσκονται ανάμεσα στις γραμμές τους. Πώς όμως γίνεται κάποιος να οδηγείται στον θάνατο- ζωσμένος με εκρηκτικά- στο όνομα μιας θρησκευτικής ιδεολογίας η οποία είναι αυτοτροφοδοτούμενη;
Πίσω από τις γραμμές των Τζιχαντιστών θα συναντήσουμε -ως φυσικούς συμμάχους- τους νεοναζιστές. Ο εχθρός είναι ένας και είναι κοινός: είναι η αστική δημοκρατία, το «σύστημα», ο Καπιταλισμός. Όσο κι αν προσπαθήσουμε δεν θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε τον φασισμό με όρους πολιτικής θεωρίας, αλλά ως ένα μαζικό ψυχολογικό φαινόμενο που έχει σχέση με τον θάνατο, το αίμα, το σώμα, την (αυτο)-καταστροφή. Το μίσος για τον άλλο είναι ένα μίσος για τον ίδιο τον άνθρωπο που με όρους μιας πολιτικής ηθικής- είναι κατώτερος, «βρώμικος», «Εβραίος»- πρέπει να πεθάνει.
Στο βάθος των φασιστικών κινημάτων- όπως ακριβώς και με τους «κομάντος αυτοκτονίας»- περιμένει κι ο θάνατος των «πολεμιστών» πολύ συχνά με την μορφή της αυτοκτονίας που δεν δικαιολογεί ο Παράδεισος. Δεν αυτοκτονούν όλοι οι μουσουλμάνοι για να πάνε εκεί.
Το πετρέλαιο και η Δημοκρατία
Η Αποικιοκρατία και η Τρομοκρατία χρησιμοποιεί η μια την άλλη. Η Γαλλία πολεμά στην Συρία. Οι Ισλαμιστές χτυπάνε το Παρίσι. Η επίθεση στο Παρίσι δικαιολογεί μια νέα επίθεση κατά του Ισλαμικού Κράτους – κι όσων μπορεί να θεωρηθούν τρομοκράτες. Τώρα πλέον δικαιολογείται μια νέα επίθεση στην Ευρώπη, ακόμα κι από αυτούς που διαπιστώνουν πως «οι νεκροί στο Παρίσι έχουν μεγαλύτερη αξία από τα παιδιά στην Συρία» ή λένε πως «Η Ευρώπη όπως έστρωσε θα κοιμηθεί», όπως είπε ο Κώστας Ζουράρις.
Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους οδήγησε σε άρση πολλών «ελευθεριών» με το δόγμα «λιγότερη ατομικά δικαιώματα για περισσότερη ασφάλεια». Θάλεγε κανείς πως σε ένα καθεστώς μια παγκόσμιας αυτοκρατορίας -με την μορφή εξαρτημένων «εθνικών» κρατών- θα χρειαζόταν τέτοια γεγονότα όπως η επίθεση στο Παρίσι και πολλοί πιστεύουν ότι οργανώθηκαν -ή αφέθηκαν να οργανωθούν- για τον ίδιο λόγο που ο Νέρων έκαψε την Ρώμη και ο Χίτλερ το κοινοβούλιο. Αλλά η «Ευρώπη-Φρούριο» δεν είναι η απάντηση. Από αυτή την άποψη τίμημα αυτού του πολέμου θα είναι το τέλος της δημοκρατίας, για το οποίο πολλοί μιλάνε ήδη.
Πιθανόν η Ευρώπη να είχε κερδίσει ήδη τον πόλεμο αν φρόντιζε για την ευημερία των αποικιών της και των γκέτο που έχουν αναπτυχτεί στις πρωτεύουσες από νέους ανέργους, χωρίς μέλλον όπου η ιδεολογία ότι χρώμα κι αν έχει ως βάση μια λέξη: την (αυτο)καταστροφή. Οι Τζιχαντιστές δεν θα ηττηθούν–ακόμα κι αν εξοντωθούν, όπως ο Μπιλ Λάντεν μέσα στο ίδιο τους το κράτος. Η Δύση αν και πλούτισε με σφαγές δεν κυριάρχησε με το αίμα όσο με τον πολιτισμό της, την μόδα, την ελευθερία, την δημοκρατία, τα αυτοκίνητα, την μουσική, τα πλυντήρια και τα αναψυκτικά της.
Τελικά στο όνομα του Χριστού ή του Αλλάχ ο πόλεμος αυτός είναι ένας οικονομικός πόλεμος –για τα πετρέλαια. Ο Χαλίφης Ιμπραήμ δεν ενδιαφέρεται τόσο για τον Παράδεισο όσο για τα δολάρια που βγάζει από την μαύρη αγορά. Το ερώτημα είναι πως οι Αμερικάνοι που έκαναν ένα πόλεμο για ανύπαρκτα πυρηνικά δεν επεμβαίνουν. Η απάντηση είναι πως στο τέλος αυτού του πολέμου οι δυτικές κοινωνίες θα είναι απόλυτα ελεγχόμενες από ένα κράτος που θα έχει το δικαίωμα να ελέγχει τα e-mail μας και να αποφασίζει ποιος είναι και που είναι ο εχθρός.
Φυσικά σε όλα αυτά δεν θα μπορέσουμε να βρούμε απαντήσεις από τα δελτία ειδήσεων, ούτε απομονώνοντας τα γεγονότα. Ο Καπιταλισμός -με κάποια μορφή- θα συναντήσει αργά ή γρήγορα τις μουσουλμανικές κοινωνίες. Το Ίντερνετ είναι πιο δυνατό από το Κοράνι και το Facebook πιο ισχυρό από την Παλαιά Διαθήκη στην οποία θα βρούμε εδάφια για «πόλεις αμαρτίας» που πρέπει να καταστραφούν τα οποία χρησιμοποιούν οι Ισλαμιστές.
Ούτε ο δικός μας Θεός, ούτε ο Αλλάχ, μπόρεσαν ποτέ να αλλάξουν τον κόσμο, που κρίνεται περισσότερο από οικονομικές ανάγκες κι όχι από τις θρησκείες. Το μόνο που έκαναν οι θεοί ήταν να καθυστερήσουν τα γεγονότα. Βλέπω ήδη κομμένο το κεφάλι του Χαλίφη Ιμπραήμ. Οι ντραμς, που καίνε σήμερα οι Ισλαμιστές, θα κυριαρχήσουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχουμε καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ράκα ή το Παρίσι. Κάθε προσπάθεια να εξηγήσουμε με την λογική έναν πόλεμο είναι παράλογη γιατί ο ίδιος ο πόλεμος είναι παράλογος.
Ο Νίκος Λακόπουλος έχει γράψει το βιβλίο «Το Μυθιστόρημα του Ναζισμού»- Εκδόσεις Καστανιώτη- 2014