Του Θανάση Λουκόπουλου
Σπαταλούν πολιτικό και εθνικό χρόνο και μολύνουν τις αναγκαίες κοινωνικές ισορροπίες, οι σημερινοί μονομάχοι της πολιτικής ζωής. Προτάσσουν τις δυσανάλογες με το πολιτικό τους μπόι, πρωθυπουργοκεντρικές φιλοδοξίες.
Αρνούνται ακόμα και σήμερα να αντιληφθούν πως ο τρόπος με τον οποίο επιχειρούν να αντιμετωπίσουν τις διαχρονικά συσσωρευμένες και εν πολλοίς αδιέξοδες πολιτικές επιλογές, είναι ο πλέον ακατάλληλος. Είναι δε εξόχως επικίνδυνος. Ο λόγος είναι απλός και σαφώς κατανοητός για όσους θέλουν να καταλάβουν.
Δεν προσφέρει διέξοδο. Δεν καθησυχάζει τους ταλαιπωρημένους και δυστυχισμένους πολίτες. Δεν παρέχει εγγυήσεις ότι η χώρα μπορεί άμεσα να ανασάνει και να μπει σε μια διαφορετική πορεία, που θα την οδηγήσει οριστικά στην ανάκαμψη. Δεν είναι εποικοδομητική και δεν προσθέτει, αλλά αντίθετα αφαιρεί όπλα, που χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η χώρα στον τιτάνιο αγώνα για εθνική και κοινωνική αναγέννηση.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, Τσίπρας και Μητσοτάκης όχι μόνο καθηλώνουν την κοινωνία και τις υγιείς δυνάμεις της πολιτικής, της οικονομίας και της επιστήμης σε μια άγονη και άρρωστη αντιπαράθεση, αλλά με τον τρόπο που επιμένουν, εμφανίζονται να αδιαφορούν, για τον υπαρκτό κίνδυνο να χαντακωθεί η χώρα και να μπει στο περιθώριο των διεθνών εξελίξεων.
Έκ των πραγμάτων μετατρέπεται σε κομβικό, ο ρόλος πολιτικών προσώπων και δυνάμεων της κοινωνίας και της εργασίας, που αρνούνται τη μέγγενη της νεοφιλελεύθερης ισοπέδωσης από τη μια και της αδιέξοδης αριστερής ανεμοδούρας απο την άλλη.
Δυνάμεις και πρόσωπα, που μετά την εφιαλτική περιπέτεια των τελευταίων 7 ετών στην διαχείριση της οικονομικής κρίσης και του συνακόλουθου πολιτικο-κοινωνικού τέλματος, έχουν την απαραίτητη γνώση, την βούληση, το σθένος, την τόλμη και την ανεξαρτησία έναντι των διαπλεκόμενων συμφερόντων, να δώσουν την ενδεδειγμένη, λόγω της τραγικής συγκυρίας, εθνική προοπτική.
Μιλάμε για τα άφθαρτα, συνειδητοποιημένα και όχι κατ’ ανάγκη προβεβλημένα πολιτικά πρόσωπα, καθώς και τις υγιείς όσο και χρήσιμες κοινωνικές δυνάμεις , που έχουν σαν συνισταμένη και κοινό πολιτικό τόπο, τις αρχές και τις αξίες του χώρου του ιστορικού και πατριωτικού ΠΑΣΟΚ. Του χώρου δηλαδή, που κατά κοινή παραδοχή, εξέφρασε με τον πιο αυθεντικό τρόπο την ιστορική αναγκαιότητα για πολύπλευρη οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη ,στα πλαίσια πάντα του ευρωπαϊκού οράματος.
Και για να προλάβω τα σχόλια, που σχετίζονται με την υπονόμευση της πορείας αυτής από πρόσωπα και λογικές, που κάθε άλλο παρά τίμησαν τις συγκεκριμένες πολιτικές παρακαταθήκες, θεωρώ ότι όλα αυτά αποτελούν το όνειδος της όλης προσπάθειας και πορείας και σε καμία περίπτωση την λειτουργική έκφρασή της. Άλλωστε έχει γίνει πλέον πολύ καθαρό και κατανοητό και στον πλέον δύσπιστο, ότι δεν έφταιξαν οι οραματικές αξίες, οι ιδέες και οι προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ , αλλά η άθλια και σκανδαλώδης διαχείριση των πολιτικών και οικονομικών δεδομένων της χώρας , από συγκεκριμένες ομάδες κυβερνητικών στελεχών.
Θα απαιτηθούν χιλιάδες λέξεις για να αναλύσουμε τους λόγους για τους οποίους το μόνο που δεν χρειάζεται, αυτές τις οριακές στιγμές η χώρα, είναι οι ξεπερασμένες από τις συνθήκες και τα εθνικά βιώματα, νέο δεξιές συνταγές, που υποκρύπτει το νεοφιλελεύθερο αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ούτε φυσικά ο ανερμάτιστος και αλλοπρόσαλλος αριστερός αυτοσχεδιασμός μιας ομάδας συριζαίων που δεν έχουν ούτε το απαραίτητο υπόβαθρο, ούτε τις αναγκαίες γνώσεις , να αντιμετωπίσουν τις πρωτοφανείς προκλήσεις της τρέχουσας συγκυρίας. Και οι δύο επιλογές πάσχουν ποικιλοτρόπως και πάντως δεν έχουν ούτε την πληρότητα ούτε το πολιτικό και κοινωνικό βάρος , για να γίνουν πειστικές και αποδεκτές.
Να υπογραμμίσω εδώ ότι οι κομματικές διεργασίες στις ευρωπαϊκές χώρες ,εστιάζονται στην αναδιάταξη των πολιτικών σκηνικών, με πρωτεύοντα ρόλο των σοσιαλιστικών κομμάτων. Δεν είναι μόνο ο ευρωσκεπτικισμός. Μια πολύ μεγάλη μερίδα των σκεπτόμενων πολιτών, αναγνωρίζει τα πλεονεκτήματα διεξόδου από το σημερινό ευρωπαϊκό τέλμα, που μπορούν να δώσουν οι επεξεργασμένες θέσεις και προτάσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατία .
Για τον ελλαδικό χώρο, αυτές επιμερίζονται στις λύσεις που μπορεί να δώσει ο ιστορικός χώρος του ΠΑΣΟΚ. Και για να γίνει απολύτως κατανοητό, δεν αναφέρομαι στις ”λύσεις”, που είναι απολύτως έτοιμες και πρόθυμες να δώσουν προς κάθε κατεύθυνση, οι γνωστές ομόσπονδες παρέες του ευρύτερου πασοκικού χώρου, οι οποίες τα τελευταία χρόνια αφυπνίζονται μόνο όταν απειλούνται συγκεκριμένα πολιτικά κατεστημένα και οι διάσπαρτες οικονομικές ελίτ. Άλλωστε οι συγκεκριμένες παρέες δεν αγάπησαν ποτέ το ΠΑΣΟΚ ούτε εργάστηκαν για την πολιτική και ηθική του υπεροπλία. Γιατί πολύ απλά δεν ήταν ΠΑΣΟΚ, αλλά κάτι άλλο, προσαρμοσμένο στις επιδιώξεις των κυρίαρχων ελίτ, που μεθοδικά υποθήκευαν το μέλλον της χώρας.
Βεβαίως , για να είμαστε απολύτως δίκαιοι και ακριβείς, για την πλήρη απαξίωση του ΠΑΣΟΚ , συνέβαλαν και άλλες αρρωστημένες καταστάσεις . Έχουν γραφεί πολλά και θα συνεχίσουν να γράφονται,για την σταδιακή διολίσθηση του ΠΑΣΟΚ σε πολιτικές επιλογές που το χαντάκωσαν. Όμως αυτό πού στην περίπτωσή μας είναι κεφαλαιώδους σημασίας, σχετίζεται με το κατά πόσο ο χώρος αυτός και υπό τις παρούσες συνθήκες , μπορεί να συμβάλει στις λύσεις εθνικής σωτηρίας , πού χρειάζεται ο τόπος. Η απάντηση είναι απολύτως καταφατική.
Απέναντι στην ευρωσκεπτικιστική και λαϊκίστικη ακροδεξιά λαίλαπα ,πού ενσκήπτει σε αρκετές χώρες τις Ευρώπης, οι ευρωπαίοι πολίτες δεν είναι καθόλου βέβαιοι ότι η νεοδεξιά , νεοφιλελεύθερη συνταγή, που ευνοεί την κυριαρχία των παντοειδών ολιγαρχών, μπορεί να δόσει πειστική απάντηση. Δεν είναι τυχαίο, ότι όλα τα εργατικά και σοσιαλιστικά κόμματα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, επιλέγουν νέες ηγεσίες προερχόμενες από την αριστερή τους πτέρυγα . Το κάνουν επειδή ακριβώς θεωρούν, ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να εκφράσουν τις προσδοκίες των ανθρώπων της εργασίας .Είναι οι άμυνες των ευρωπαϊκών κοινωνιών στην ακροδεξιά απειλή. Το βλέπουμε να συμβαίνει σε Γαλλία ,Ιταλία ,Πορτογαλία ,Βέλγιο αλλά και στην ίδια την Γερμανία.
Στην Ελλάδα, ο χώρος που για 30-40 χρόνια εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ, έχει δώσει και μπορεί να δώσει και σήμερα, πολιτικά στελέχη με εντιμότητα και αξιοπρέπεια. Χωρίς αγκυλώσεις και ιδεολογικές μονομανίες. Με αυξημένη αίσθηση του εθνικού καθήκοντος. Με κοινωνική ευαισθησία και πολιτική επάρκεια , ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στην μεγάλη πρόκληση, που έχει ενώπιό της σήμερα η Ελλάδα. Την νέα δηλαδή αναπτυξιακή και αναγεννησιακή υπέρβαση σε όλους τους τομείς της παραγωγικής διαδικασίας. Γιατί πολύ απλά, μόνο με αυτόν τον τρόπο, τα μεγάλα στρώματα του πληθυσμού, πού σήμερα είναι καταδικασμένα στην φτώχεια και την ανέχεια ,θα μπορέσουν να βγουν από την αφάνεια και να αισθανθούν ότι η χώρα τα χρειάζεται ενεργά και συμμετέχοντα στην νέα τιτάνια παραγωγική προσπάθεια.
Τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών, μπορεί να προχωρήσουν κατ’ αντιστοιχία με όλες εκείνες τις πρωτόγνωρες διαδικασίες ανασυγκρότησης των σημαντικών τομέων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής , που έγιναν στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Χωρίς φυσικά τα εγκληματικά λάθη στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος , που ήταν η απαρχή της λειτουργίας των συστημάτων διαφθοράς και διαπλοκής. Των συστημάτων εκείνων πού ακόμα και σήμερα μάχονται λυσσαλέα να συντηρήσουν την κυριαρχία τους με κάθε τρόπο και σε βάρος φυσικά των πραγματικών παραγωγικών αναγκών της χώρας.
Να θυμίσουμε εδώ πως μία από τις μεγάλες στρεβλώσεις της πολιτικής ζωής , ήταν η συμπόρευση αρκετών στελεχών του ΠΑΣΟΚ με τα συστήματα αυτά. Ακόμα όμως μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιμονή των συγκεκριμένων στελεχών, να ζητούν τις ημέρες μας, την διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την αντικατάστασή του από διάφορες επαμφοτερίζουσες πολιτικές κινήσεις που εκ των πραγμάτων θα είναι καταδικασμένες να εκφράσουν έναν στενό κύκλο πολιτικών και οικονομικών παραγόντων και σε καμμιά περίπτωση τις προτεραιότητες της χώρας και τις προσδοκίες των πολιτών της .
Μάλλον ως μία ακόμη αγωνιώδης προσπάθεια της προσωπικής πολιτικής επιβίωσής τους , μοιάζει όλο αυτό το σκηνικό , που με τόση επιμέλεια στήνουν, παρά ως εθνική αναγκαιότητα. Αντίθετα ο ευρύτερος χώρος του ΠΑΣΟΚ έχει να επιδείξει κορυφαίες στιγμές εθνικής , κοινωνικής και οικονομικής ανάτασης, που εκ πραγμάτων μπορεί να λειτουργήσουν ως προωθητική δύναμη και ένα είδος τεχνογνωσίας , για την νέα πολύπλευρη εθνική προσπάθεια, πού απαιτείται απ’ εδώ και στο εξής.
Με την θεμελιακή ανασυγκρότησή του , ο ιστορικός και πολιτισμικός χώρος του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να δώσει διέξοδο στο πολιτικό και συνακόλουθα στο οικονομικό, πρόβλημά της χώρας, πού καθημερινά οξύνονται από την ανούσια και εντελώς αντιπαραγωγική αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ. Η οποία, σημειωτέον, στο επίκεντρο της έχει τις αμετροεπείς πρωθυπουργοκεντρικές φιλοδοξίες των αρχηγών τους. Σε μια περίοδο μάλιστα κατά την οποία η χώρα βυθίζεται ακόμα περισσότερο στην διεθνή ανυποληψία.
Συμπερασματικά. Μπορεί η χώρα να πετύχει την αναστροφή της, με έντιμα και άφθαρτα πρόσωπα και νέες συλλογικότητες, που θα λειτουργούν ουσιαστικά και όχι τυπικά, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Σε όλα τα επίπεδα. Και πρώτα απ’ όλα στο επίπεδο των ηγετικών ομάδων. Με στοχευμένες πολιτικές συμμαχίες σήμερα και κυβερνητικές αύριο, πού θα βασίζονται σε ισορροπημένες επιλογές για την οικονομία , την ανάπτυξη και την κοινωνία. Με καθαρή αντι-νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση. Το ξεμπλοκάρισμα στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας έχει πιθανότητες επιτυχίας, μόνο αν ανασυγκροτηθεί και ενισχυθεί -και εκλογικά-ο ιστορικός και πολιτισμικός χώρος του ΠΑΣΟΚ.
