Του Ιωάννη Δαμίγου
Καταιγίδα αμάθειας και αμορφωσιάς, καταιγίδα ανοχής και ντροπής, καταιγίδα φτώχειας και πείνας, καταιγίδα πανδημίας και απωλειών, καταιγίδα ακρίβειας και ασυδοσίας, καταιγίδα ανοησίας και υποκρισίας, καταιγίδα απελπισίας και κατάντιας. Η πολιτική αλητεία έχει βγει παγανιά στους δρόμους, στις πλατείες, στα σχολεία, στην υγεία, στην εργασία, στην δικαιοσύνη, στα σπίτια, λεηλατεί και στρατολογεί, εμπορεύεται και κερδίζει, από την ανικανότητα και την επικίνδυνη άγνοια.
Η Εκκλησία εκμεταλλεύεται, με την σειρά της την ευκαιρία και την δυνατότητα που της προσφέρει η αγαστή και επικερδής συνεργασία με την πολιτεία και συνεχίζει την χειραγώγηση των πιστών της, βουλιάζοντάς τους στο σκοτάδι, με λόγους και πράξεις φανατισμού, που απροκάλυπτα εκφράζουν και αγκαλιάζουν ακροδεξιές θέσεις, ασκώντας …..βοηθητική πολιτική. Το σχολείο, πέρα από την φασιστική επίθεση, δέχεται και την θρησκευτική επίθεση, πάλι σε αγαστή συνεργασία μεταξύ των επιτιθεμένων. Προετοιμάζοντας έτσι και γαλουχώντας την πρέπουσα νέα παραγωγή πολιτών, έτοιμη προς ανάλωση, συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο της.
Καταιγίδα ημιμαθών πολιτικών, που αναλύουν και ερμηνεύουν καιρικά φαινόμενα, κατά το δοκούν, καταργώντας τους νόμους της βαρύτητας, της φυσικής, της επιστήμης και γενικά τους νόμους της όποιας πολιτείας. Η ηλιθιότητα τείνει να γίνει κανονικότητα και καθημερινότητα, καταλύοντας την λογική. Και όταν εκφωνείται από τα ΜΜΕ, τέτοιου είδους απαράδεκτος λόγος, από πολιτικούς παράγοντες, ασχολίαστες από τάχα δημοσιογράφους, αποκτούν “κύρος” και γίνονται αποδεκτές από τους αδαείς. Μεταφερόμενες δε, συνδράμουν στον επικίνδυνο λαϊκισμό, που μαστίζει την ήδη αλλοιωμένη σκέψη, της ελλειμματικής μας σε πολλά επίπεδα, κοινωνίας.
Καταιγίδα καταστροφικής και ξέφρενης κατηφόρας, μιας χώρας που αγνοεί βασικούς κανόνες συμπεριφοράς, όρια και νόμους, στόχους και σχεδιασμό. Μια χώρα στην τύχη. Που μοιραία συμβαίνει ό, τι συμβαίνει, που από τύχη συνεχίζουμε να ζούμε, μέχρι να μας συναντήσει η “ατυχία” και που θα ρίξουμε την ευθύνη στον θεό, όπως ο “πολιτικός άνδρας” είπε, δεν μπορείς να τα βάλεις με τον θεό! Η αναγκαία ύπαρξη του θεού, ως τιμωρού, αυτή τη φορά! Έχουμε κατ’ ανάγκη, καλό και κακό θεό, ανάλογο με το συμφέρον που μας εξυπηρετεί την συγκεκριμένη πολιτική στιγμή! Αν υπάρξει πλημμύρα, μετά από μια καταιγίδα, σε καμένη περιοχή, που έχουμε αφήσει πάλι στην τύχη της, είναι θέλημα θεού! Ας κάνουμε μια δέηση και ας ελπίσουμε στην φιλευσπλαχνία του!
Καταιγίδα χριστιανοσύνης! Στο χάος, έχουμε ανάγκη έναν όποιο θεό, η λογική μπορεί να περιμένει, η πίστη έχει τον….. πρώτο λόγο. Μη ξεχνάς πως όλοι αυτοί οι πολιτικοί, που έχουν δημιουργήσει την “καταιγίδα”, είναι καθ’ ομολογία πιστοί χριστιανοί. Καταιγιστικοί, μάλιστα.Προς το παρόν, έχουν αναλάβει τον ρόλο του θεού, οι πλεονέκτες και οι έμποροι, οι εταιρείες offshore και τα golden boys, με την δική σου εντολή. Με την δική σου ανοχή και την δική σου ευθύνη. Με την επιλογή της καταιγίδας, που θα πλήξει εσένα. Οι “άλλοι” έχουν φροντίσει, πάντα με την βοήθειά σου, για το μόνιμο καλοκαίρι τους. Θα πάμε κόντρα στον θεό;
Η τέλεια καταιγίδα πλησιάζει, δεν χρειάζεται μετεωρολόγος για πρόβλεψη και δεν πρόκειται για τον φυσικό χειμώνα. Μα για τον μεγάλο και μόνιμο “χειμώνα”. Και θα χρειασθούμε πολλούς “θεούς” και τύχη για να επιβιώσουμε. Βαρύ και μεγάλο το αντίτιμο της βλακείας. Όπως έγραψα και πριν, η λογική μπορεί να….. περιμένει!