Oι γκρίζες ζώνες και τα “νομικά” των Τούρκων “νομικών” και “πολιτικών”

Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*

Στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου νομικού και πολιτικού λόγου, που αποδεικνύει πέραν των τελευταίων προκλήσεων για την Αγία Σοφία, το ότι η Τουρκία «ιδρύει δικά της νομικά», χρήσιμα για ενημέρωση της κοινής γνώμης είναι και τα εξής:

·         ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ «ΓΚΡΙΖΕΣ ΖΩΝΕΣ»

Με την δημιουργία των γνωστών γεγονότων των Ιμίων (Ιανουάριος 1996), η Τουρκική πλευρά εφεύρε και προέβαλε τον ισχυρισμό περί«γκρίζων ζωνών», με «νομικό επιχείρημα» ότι τα διεθνή κείμενα που δεσμεύουν τις δύο Χώρες (Ελλάδα και Τουρκία) αφήνουν «νομικό κενό» και δεν ρυθμίζουν δήθεν το καθεστώς όλων των νησίδωνκαι βραχονησίδων του Αιγαίου Πελάγους!

Η νομική αυτή «αφύπνιση»(!) της γείτονος Τουρκίας, είναι και ανιστόριτη και νομικώς αβάσιμη. Και τούτο διότι ισχύουν τα εξής:

1. Με το άρθρο 5 της Συνθήκης Ειρήνης του Λονδίνου του Μαΐου του 1913 οι Μεγάλες Δυνάμεις καθόρισαν την τύχη όλων των Οθωμανικών Νήσων του Αιγαίου Πελάγους.

2. Με το άρθρο 15 της Συνθήκης Ειρήνης των Αθηνών του Νοεμβρίου του έτους 1913, η Ελλάδα και η Τουρκία, δεσμεύθηκαν να αποδεχθούν τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. 

·         ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ

3. Επακολούθησε η  Διακοίνωση Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 1914 με την οποία όλα τα νησιά του Αιγαίου περιήλθαν στην Ελλάδα, με εξαίρεση την Ίμβρο, την Τένεδο και το Καστελόριζο. (Για το Καστελόριζο γίνεται παρακάτω ειδική αναφορά).

4. Με το άρθρο 12 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης του έτους 1923 επικυρώνεται η Κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά της «Ανατολικής Μεσογείου» εκτός από την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες. Θεσπίζεται δε ειδικός κανόνας βάσει του οποίου μόνο τα νησιά που ευρίσκονται σε μικρότερη απόσταση των τριών (3) ναυτικών μιλίων από την Ασιατική Ακτήπαραμένουν υπό τουρκική κυριαρχία. Και αυτό αποτελεί κρίσιμο σημείο αναφοράς.

5. Με το άρθρο 16 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης η Τουρκία παραιτείται από κάθε τίτλο και οποιοδήποτε δικαίωμα επί όλων των νήσων, χωρίς να δημιουργούνται αμφισβητήσεις ή κενά στα όρια της κυριαρχίας της Τουρκίας και της Ελλάδας.

·         ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ

6. Με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης, περιέρχονται στην Ιταλία, όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου,τα οποία απαριθμούνται λεπτομερώς,ήτοι: Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσσος, Δήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος. Λέρος, Πάτμος, Σύμη, Λιψώς και Κως. Ρητώς δε αναφέρεται ότι υπό την κυριαρχία της Ιταλίας περιέρχεται και η νήσος Καστελόριζο

7. Έτσι ακυρώνεται η Διακοίνωση Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 1914 που παραδόθηκε το Καστελόριζο στην Τουρκία!

8. Με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης, η Τουρκία παραιτήθηκε υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματός της επί των νήσων της Δωδεκανήσου και των εξ αυτών εξαρτημένων νησίδων.

9. Με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του Φεβρουαρίου του έτους 1947, η Δωδεκάνησος παραχωρήθηκε στην Ελλάδα. 

10. Η παραχώρηση αυτή, που αφορά άλλωστε ιστορικά ελληνικές νήσους, ήταν και μια δικαίωση για την προσφορά της Ελλάδας στον αγώνα κατά του φασισμού-ναζισμούκατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμο, στον οποίο μάλιστα η Τουρκία δεν είχε καν εμπλακεί, όταν ο πολιτισμένος κόσμος έκανε αντίσταση και έδιδε το αίμα του. Η Τουρκία δεν πολέμησε ναζισμό και φασισμό!

·         Η ΑΣΘΝΕΗΣ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

Τέλος (και ειδικότερα ως προς το ζήτημα των Ιμίων), αναγκαίο είναι να υπομνησθεί στην Τουρκία και στους επιφανείς πολιτικούς και επιστήμονές της, ότι στους επίσημους χάρτες της του Υπουργείου Εξωτερικών του 1953 και του 1971, τα Ίμια βρίσκονται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, ενώ ο επίσημος χάρτης αυτού τούτου του τουρκικού στρατού («βαθύ κράτος») του 1969 αναφέρει τα Ίμια όχι ως Καρντάκ («Kardak») αλλά ως Ίμια («Immia») και τα εντάσσει απολύτως εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Τα προαναφερόμενα είναι αναγκαία να αντιπαρατεθούν στις ανιστόρητες και εξωνομικές προκλήσεις των Τούρκων «νομικών» και «πολιτικών».

·         ΓΙΑ ΤΟ «CASUS BELLI»

Τελευταία, με πρώτο ασφαλώς τον Τούρκο Πρόεδρο, οι προκλήσεις της γείτονος έχουν υπερβεί κάθε όριο. Ένας αντικειμενικός και σοβαρός παρατηρητής μπορεί να διαπιστώσει ότι οι προκλήσεις (ακόμη και οι φραστικές) έχουν ιταμό περιεχόμενο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται πρωτίστως ψυχραιμία. Ωστόσο, ουδείς Έλληνας και ουδεμία Ελληνίδα θα δεχθούν «ακρωτηριασμό» της πατρίδας σε στεριά-θάλασσα και αέρα, και ήττα του έθνους! Και καλό είναι η Τουρκία  να αντιληφθεί ότι τώρα έχουμε δεν έχουμε 1974.

Και τούτο διότι εάν η επάρατη χούντα δεν είχε αποσύρει μια ολόκληρη Μεραρχία από την Κύπρο, ο Τούρκος το 1974 δεν θα τολμούσε  «πολεμική επιχείρηση».  Το 1974 δεν υπήρξε απόβαση, αλλά αποβίβαση! Και τα «παλικάρια» από «απέναντι», σήμερα  μας απειλούν με πόλεμο και χρήση βίας, αλλά θέλουν και τα νησιά ανοχύρωτα! Ας γίνει σαφές: η Ελλάδα δεν απειλείται και δεν  τρομοκρατείται. Η απάντηση του Ελληνικού Έθνους στο casus belli της Τουρκίας έχει βάθος αιώνων: Μολών Λαβέ!

 * Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).