Του Χρήστου Γκίμτσα
Α. Οι καίσαρες των κομμάτων, δηλαδή οι αρχηγοί τους, ελέω λίστας έχουν την ευκαιρία στις επερχόμενες εκλογές να κάνουν εκκαθάριση και να προωθήσουν στις εκλόγιμες θέσεις τους πραιτοριανούς τους, δηλαδή τους πειθήνιους, τους υποταγμένους , εκείνους που θα τον στηρίζουν με κάθε θυσία, εν τέλει με εκείνους που δεν θα τον αμφισβητήσουν και πολύ περισσότερο δεν θα τους υπονομεύσουν.
Έλα όμως που τα ψηφοδέλτια πρέπει να συμπληρωθούν και με εκείνους τους υποψήφιους που δεν έχουν καμία ελπίδα εκλογής και απλώς θα παίξουν τον ρόλο της επονομαζόμενης γλάστρας , δηλαδή της διακόσμησης.
Το σπουδαίο και εκ πρώτης όψεως παράδοξο είναι ότι για αυτές τις άχαρες θέσεις βρίσκονται πολλοί εθελοντές για να θυσιαστούν στο κομματικό βωμό.
Τι εθελοντισμός, τι αυτοθυσία, τι ανυπόκριτη ιδεολογία θα έλεγε κανείς. Μόνο που αυτός ο «κανείς» θα πρέπει να είναι πολύ αφελής για να πιστεύει στις μέρες μας κάτι τέτοιο .
Είναι κοινό μυστικό ότι αυτές οι γλάστρες είναι πολύ ευκίνητες και μετεκλογικά μετακινούνται εύκολα από τα ψηφοδέλτια σε άλλες «παραγωγικές» θέσεις ευήλιες και ευάερες. Είναι η δεξαμενή από όπου, όταν το κόμμα «έλθει εν τη βασιλεία», θα αντλήσει το δυναμικό που θα στελεχώσει σπουδαία και κατά τεκμήριο έμμισθα διοικητικά πόστα του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Τους περιμένουν οι ζεστές και φιλόξενες θέσεις των διοικητικών συμβουλίων των νομικών προσώπων, οι γραμματείες και οι θέσεις των συμβούλων και παρασυμβούλων των διαφόρων υπουργείων , οι θέσεις των μετακλητών υπαλλήλων και γι’ αυτούς και τα παιδιά τους, και ούτω καθ’ εξής.
Ποιος είπε λοιπόν ότι η θέση της γλάστρας σε ένα ψηφοδέλτιο δεν είναι μία καλή επένδυση.
Γι’ αυτό αν πάρει το αυτί σας για κανένα «αυτοθυσιαζόμενο για το καλό του κόμματος» εσείς απλώς να πείτε: «Είδες τον πονηρούλη;»
Β. To Jourassik Park εμπλουτίστηκε με νέα γενιά δεινοσαύρων! Οι οποίοι αφού βρήκαν πρόσφορο έδαφος και εκκολάφθηκαν μέσα στους ζεστούς κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που μεγάλωσαν και αντρώθηκαν, πήραν τον δικό τους επαναστατικό δρόμο καταγγέλλοντας μάλιστα τον χώρο που με τόση συντροφική στοργή τους φιλοξένησε. Όταν κάποτε κάποιοι τους πληροφορούσαν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι ζεσταίνουν το « αυγό του φιδιού» κατά τον Μπέργκμαν, αυτοί μιλούσαν για ιδεολογική πολυσυλλεκτικότητα. Καλά να πάθουν.
Το κακό είναι ότι κυρίως την πάθαμε εμείς καθ’ όσον είναι οι δεινόσαυροι που μας σέρνουν στις επερχόμενες εκλογές.
Γ. Ο Λεωνίδας Κύρκος και η παρέα του κάποτε δημιούργησαν ένα μικρό κόμμα με το οποίο έφεραν στην Ελλάδα την ευρωπαϊκή αριστερή κουλτούρα, κατάγγειλαν ρηγμάτωσαν και αποκάλυψαν το σταλινικό φαινόμενο, κάτι που ήθελε πολύ κουράγιο τότε και υποστήριξαν με πείσμα τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας. Σε μια εποχή μάλιστα που «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Στην νεώτερη πολιτική πορεία του τόπου αυτός ο ιδεολογικός χώρος πέρασε μέσα από χίλια, μύρια κύματα αλλά επέζησε μέχρι τις μέρες μας με την μορφή της ΔΗΜΑΡ. Πλην όμως ο πρώην πρόεδρος αυτού του κόμματος , ονόματι Φ. Κουβέλης αποδείχθηκε ένα άδειο πολιτικό πουκάμισο. Έσυρε την ΔΗΜΑΡ ως προσωπική του προίκα στα νυφοδιαλέγματά του, όπου του έταζαν καλό γάμο και ακόμα καλύτερο προσωπικό πολιτικό μέλλον. Ακόμα και την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας του παζάρευαν! Κατάφερε μάλιστα με τα κολπάκια του, να απορρυθμίσει το πολιτικό σύστημα της χώρας, προκαλώντας τις εκλογές του Γενάρη του2015.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, κατάφερε εν τέλει , όλη αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα ιδεολογική φωλιά – που θα μπορούσε σήμερα να αποτελέσει τον βασικό πυρήνα μίας σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, της τόσο απαραίτητης- να την εξευτελίσει και να την εξαφανίσει ουσιαστικά, ξοδεύοντας την στα προσωπικά πολιτικά παζάρια. Κρίμα. Και ενώ υπόλοιπα της ΔΗΜΑΡ που τον ξήλωσαν βέβαια και τον έστειλαν στο σπίτι, συνεργάζονται στις επερχόμενες εκλογές με το ΠΑΣΟΚ, αυτός για λόγους που εκείνος «ξέρει» , φτύνει το κόμμα που τον ανέδειξε και στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ.
Τόσος αμοραλισμός, τόσος οπορτουνισμός και τόσος ατομικός τζόγος από ένα πολιτικό ζόμπι, αξίζει να καταγραφεί.
*Ο Χρήστος Γκίμτσας είναι γιατρός και συγγραφέας ([email protected])
