Πως ο Τσίπρας οδήγησε εαυτόν σε αδιέξοδο!

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣΗ ιστορία επαναλαμβάνεται. Το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας, υπό την καθοδήγηση του αιθεροβάμονα  Βαρουφάκη, επιχείρησε να εκβιάσει την Ευρωζώνη για να πάρει λεφτά χωρίς μνημόνιο. Δηλαδή χωρίς  να αναλάβει καμιά υποχρέωση δημοσιονομικής προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων. Ο φωστήρας, τον οποίο τοποθέτησε υπουργό Οικονομικών, του έλεγε ότι οι Ευρωπαίοι θα πανικοβληθούν αν τους απειλήσει με έξοδο. Και ο ίδιος από προφανή άγνοια, έλεγε ότι ‘δεν μπορεί να μην δεχθεί η Μέρκελ τις προτάσεις μου’.

Ποιος δέχτηκε τι το ξέρουμε πλέον. Απλώς με την υπόδειξη  κάποιου άλλου φωστήρα, το όνομα του οποίου δεν μάθαμε ποτέ, προτού  συρθεί στην υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, προκήρυξε Δημοψήφισμα με το οποίο έκλεισε τις τράπεζες, αφού ο ίδιος εξευτελίστηκε προπαγανδίζοντας το ‘όχι’ και συντασσόμενος με το ‘ναι’.  Νόμιζε ότι έτσι πέφτει ηρωικώς μαχόμενος. Σαν τον Γ. Παπανδρέου το 2011 που  ζήτησε να λάβει .. ψήφο εμπιστοσύνης προτού αποχωρήσει, επειδή κι αυτός πήγε να παίξει με ένα άλλο δημοψήφισμα.

Το 2016 ο Τσίπρας, ως επικεφαλής μιας άλλης κυβέρνησης, που εξελέγη με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα από την προηγούμενη, – υπό την καθοδήγηση επίσης κάποιου άγνωστου φωστήρα-, πήγε να εκβιάσει το ΔΝΤ.  Αυτή τη φορά τα μέσα που χρησιμοποίησε ήταν ευτελή.  Εκμεταλλεύτηκε μια υποκλοπή που έγινε και διοχετεύτηκε από αγνώστους  για να καταγγείλει το Ταμείο και να πετύχει ευνοϊκότερη αξιολόγηση- ώστε, αν το καταφέρει, να το πουλήσει στους βουλευτές του εκβιάζοντας την ψήφο τους. Αν όχι να το χρησιμοποιήσει ως εκλογικό εργαλείο.

Αυτή τη φορά όμως υπερέβη τα εσκαμμένα. Αντί η κυβέρνηση του να προστατεύει τα στελέχη του ΔΝΤ από υποκλοπές, όπως υποχρεούται, τα άφησε ανυπεράσπιστα και ο ίδιος πήγε να αξιοποιήσει πολιτικά τη συγκεκριμένη υποκλοπή, αντί να την καταγγείλει και να διατάξει έρευνα, όπως θα έκανε κάθε σώφρων πρωθυπουργός. Το αποτέλεσμα είναι να τον βάλουν στον μαυροπίνακα της εμπιστοσύνης και φυσικά όχι μόνο να μην πετύχει το στόχο του, αλλά να βρεθεί μπροστά  στο δίλημμα: ή υπογράφει την αξιολόγηση με βαρείς όρους για τους πολίτες ή πάει σε εκλογές. Χωρίς να αποκλείεται ότι και με τη υπογραφή πάλι σε εκλογές μπορεί να οδηγηθεί, αφού η καραμέλα του εκβιασμού που θα πουλούσε στους βουλευτές τους έγινε πλέον πολύ πικρή.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι ξαφνικά ο Πρωθυπουργός -από δικά του λάθη στα οποία τον  οδήγησαν δικοί του άνθρωποι- βρέθηκε μπροστά σε αδιέξοδα τα οποία δεν μπορεί να  αντιμετωπίσει. Δεν θα το καταφέρει ούτε οξύνοντας περισσότερο την πολιτική κατάσταση με τον ‘πόλεμο  κατά της διαπλοκής’ -με  το μισό της οποίας έχει ήδη συμμαχήσει.  Στη πραγματικότητα περιήλθε σε μια περίεργη κατάσταση στην οποία πρώτα έχασε να εργαλεία που θα χρησιμοποιούσε για να πετύχει ένα συγκεκριμένο στόχο και στη συνέχεια έχασε και τον ίδιο το στόχο. Τώρα  έχει μπροστά του μόνο αδιέξοδα.

-Αν προσφύγει ο ίδιος σε εκλογές δεν θα αιφνιδιάσει κανέναν και η πρόβλεψη είναι ότι θα τις χάσει. Το σενάριο της  ‘δεξιάς παρένθεσης ‘  που φαίνεται να τον ελκύει δεν βγαίνει όπως τα  κατάφερε. Αν αυτό τον εξυπηρετεί από μια άλλη άποψη είναι θέμα που πρέπει να το συζητήσει με τους δικούς του όταν αντιληφθούν ότι τους αδειάζει για να διασώσει τον εαυτό του.  Όπως άλλωστε έχει αδειάσει και άλλους προηγουμένως. Από τον Αλαβάνο και τον Κουβέλη μέχρι τον Λαφαζάνη και τη Ζωή.

-Αν δεν πάει σε εκλογές και υπογράψει την αξιολόγηση με μείωση συντάξεων και νέα  φορολογία- αλλιώς δεν κλείνει και αν δεν κλείσει δεν θα έχει να πληρώσει το Μάιο και θα καταρρεύσει η χώρα- θα πρέπει να πείσει τους βουλευτές τους να εγκρίνουν ό,τι θα υπογράψει. Χωρίς  να μπορεί όμως να προβάλει τον ισχυρισμό ότι ‘υπέκυψε σε εκβιασμό’,  όπως  έλεγε και σώο το Μνημόνιο. Αν δεν τους πείσει πάλι σε εκλογές οδηγείται με χειρότερους όρους.

Στη ζωή υπάρχουν ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις. Στην πολιτική, όμως, ποτέ. Υπάρχουν πάντα διέξοδοι. Ο Αλέξης Τσίπρας δάγκωσε περισσότερο από όσο μπορούσε να μασήσει. Το άστρο του κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτή τη φορά δεν του  δίνει λύσεις. Τις απέκλεισε μόνος του με τους χειρισμούς του. Και καταλήγει σαν αυτόν που ήξερε τις απαντήσεις αλλά τα θαλάσσωσε όταν του άλλαξαν τις ερωτήσεις. Απλώς στην περίπτωση του τις άλλαξε μόνος του. Και οι παλιές απαντήσεις στις νέες ερωτήσεις δεν περνάνε.