Του Μέλιου Ανδρικόπουλου
Πρόσφατα, πολλοί παραξενεύτηκαν όταν ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε ότι :”Τα παιδιά που υιοθετούνται από ομόφυλα ζευγάρια, θα βαφτίζονται αργότερα όταν μεγαλώσουν..”
Κι όμως, αυτό που είπε ο Αρχιεπίσκοπος είναι απόλυτα σωστό..
1. Ο ίδιος ο Χριστός ,βαφτίστηκε στην ηλικία των 30 ετών, στον Ιορδάνη ποταμό, από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο…
2. Ο Απόστολος Φίλιππος, βάφτισε τον Αιθίοπα Ευνούχο, τον πρώτο Αιθίοπα που έγινε Χριστιανός, αφού πρώτα του δίδαξε τα ”βασικά” για τον Χριστιανισμό. Πράξεις των Αποστόλων(κεφ.26,40).Ο Αιθίοπας, ήταν υψηλόβαθμος αξιωματούχος, στην υπηρεσία της Βασίλισσας της Αιθιοπίας.
Ο οποίος, μόνος του ζήτησε από τον Απόστολο να βαπτιστεί: ”Ιδού ύδωρ, τι με εμποδίζει να βαπτιστώ;” και ο Απόστολος του απάντησε: ”Εάν πιστεύεις με όλη την καρδιά σου δύνασαι να βαπτιστείς”.
3. Ο Χριστός δίδαξε και είπε: ”Και όποιος πιστέψει (σε μένα) και βαπτιστεί θα σωθεί. ”Οποιος όμως απιστήσει, θα κατακριθεί”(Κατά Μάρκον 16.16).
Το εδάφιο αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι ο Χριστός δεν μιλάει καθόλου για νηπιοβαπτισμό. Τον ενδιαφέρει ο κάθε άνθρωπος , συνειδητά να πάρει την απόφαση, να ακολουθήσει τον Χριστιανικό Δρόμο και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να είναι ενήλικας.
4 . Οι πρώτοι χριστιανοί, βαπτίζονταν ενήλικες, αφού πρώτα είχαν ασπαστεί τον Χριστιανισμό. Στην πορεία ,τα παιδιά των πιστών χριστιανών, βαφτίζονταν στην νηπιακή ηλικία , με τη σκέψη ότι οι γονείς τους θα τα καθοδηγούσαν καθημερινά, στα χριστιανικά διδάγματα. Παράλληλα είχαν και ανάδοχο, ώστε σε περίπτωση που πέθαιναν οι γονείς του παιδιού, αυτός να αναλάμβανε τη χριστιανική του διαπαιδαγώγηση.
5. Στο διάβα των αιώνων, φυσικά πολλά άλλαξαν. Αδιάφοροι χριστιανοί, άπιστοι και άθεοι, βάφτιζαν τα παιδιά τους, κυρίως για να τους δώσουν κάποιο όνομα αλλά και για να είναι ”συμβατοί κοινωνικά”.
6. Τις τελευταίες δεκαετίες, άθεοι γονείς, δεν βάφτιζαν καθόλου τα παιδιά τους και τους έδιναν απλώς ένα όνομα ,που δήλωναν στα ληξιαρχεία, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.
Από άποψη στατιστικής, ελάχιστα έως καθόλου-πλην εξαιρετικά σπάνιων περιπτώσεων-, τα παιδιά αυτά όταν μεγάλωσαν, ουδέποτε ζήτησαν να βαπτιστούν χριστιανοί….
7. Η συντριπτική πλειοψηφία πάντως των Ελλήνων, αν και δηλώνουν χριστιανοί, η ζωή τους δεν συνάδει καθόλου με τη χριστιανική διδασκαλία. Πολλοί ενήλικες, βαπτισμένοι χριστιανοί, δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την Εκκλησία. Αντίθετα, επιδίδονται στη διάπραξη , μιας ευρείας κλίμακας αδικημάτων: (Κλοπές, διαρρήξεις ,ληστείες, δολοφονίες, εμπόριο ναρκωτικών και μια σειρά άλλων ποινικών αδικημάτων).
8. Αποδεικνύεται λοιπόν στην πράξη , ότι ο τυπικά , ο κατ’ όνομα
χριστιανός μπορεί να είναι και ο χειρότερος άνθρωπος. Που σημαίνει: ότι για να δηλώνεις και να είσαι χριστιανός, χρειάζεται αγώνας, απαιτείται ένας άλλος τρόπος ζωής, άλλες επιλογές, σύγκρουση με ”κοσμικές αντιλήψεις”. Όπως ακριβώς, είχε πει και ο Χριστός: ”Μη φοβείστε, εγώ νίκησα τον κόσμο..”.
9. Και πρέπει φυσικά κάποια στιγμή να γίνει διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας, ώστε η Εκκλησία να έχει περισσότερη ελευθερία στον καθορισμό των αποφάσεών της, οι οποίες θα είναι πάντα σύμφωνα με τις αρχές των ευαγγελίων.
Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται και οι αποφάσεις αυτών. ”Ο Χριστός όμως μένει εις τον Αιώνα..”
Που σημαίνει ότι οι χριστιανοί, παραμένουν απαθείς και αδιάφοροι για νομοθετικές πρωτοβουλίες και ρυθμίσεις που λαμβάνονται και δεν ενδιαφέρουν τους χριστιανούς.
Για θέματα όμως που πλήττουν βαθιά τις χριστιανικές αρχές, τότε τις καταδικάζουν με όλο τους το είναι.
Δεν ξεχνούν ότι ”Το Πολίτευμά μας είναι στους Ουρανούς” όπως ακριβώς ,έλεγε ο Χριστός.
10. Ο Χριστιανός γνωρίζει ότι έχει Ψυχή μέσα του. Μία ψυχή ,που αργά η γρήγορα, θα κληθεί να παραδώσει. Κάποια μέρα θα ακούσει τη Φοβερή Φωνή, όπως είχε ακούσει και ο ”Αφρων του Ευαγγελίου:”‘Αφρων, άφρων, τούτη τη νύχτα επιζητούν την ψυχή σου..”
11. Βεβαίως, ο κάθε άνθρωπος ,έχει το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του. Ο Χριστός δεν πιέζει κανέναν:”Οστις θέλει οπίσω μου ελθείν..”μας υπενθυμίζει διαρκώς.
Το να ακολουθήσει όμως κάποιος τη διδασκαλία και το δρόμο του του Χριστού, σημαίνει ότι θα πρέπει να ακολουθήσει πιστά συγκεκριμένο τρόπο ζωής.
Σήμερα οι πάντες, από όπου και αν προέρχονται, ότι και αν πιστεύουν, αντιλαμβάνονται πως κάτι δεν πάει καλά στην Οικουμένη…
Ωστόσο, πολλοί, ακόμη και αυτή την ύστατη ώρα, δεν αντιλαμβάνονται πως δεν υπάρχει άλλη Οδός Σωτηρίας, πέρα από αυτή που άνοιξε ο Ιησούς Χριστός..
12. Δυστυχώς για πολλούς -ενώ θα ήθελαν- δεν υπάρχει τρίτος δρόμος. Υπάρχουν μόνο δύο. Ο Δρόμος του Χριστού και ο δρόμος του Πονηρού. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Που σημαίνει, ότι δεν μπορεί να πει κάποιος, ότι εγώ δεν είμαι με κανέναν. Είμαι καλός άνθρωπος και ακολουθώ το δρόμο της αγάπης, της καλοσύνης, της αλληλεγγύης.
‘Εχει καταδικαστεί και μόνο που αρνείται τη Σταυρική Θυσία του Χριστού, διότι ο Χριστός σταυρώθηκε και έχυσε το αίμα του επάνω στο Σταυρό ,για όλους τους ανθρώπους.
Ο καλός αυτός άνθρωπος-με τα ανθρώπινα κριτήρια- θα βρεθεί αναπόφευκτα στην Κόλαση.
Η Ζώσα Ψυχή που έχει μέσα του, θα παραδοθεί κάποια μέρα ή στις δυνάμεις του Φωτός ή στις δυνάμεις του Σκότους. Δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα, δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Σήμερα, όσο είμαστε ακόμη ζωντανοί ,οφείλουμε να επιλέξουμε ”στρατόπεδο”. Σήμερα είναι καιρός μετανοίας, σήμερα είναι καιρός σωτηρίας”.