Συνέντευξη στον Βασίλη Σκουρή
Ο Γ. Λακόπουλος μιλάει για το νέο του βιβλίο-Ποιος ο ρόλος της Γιάννας, του Ανδρέα, του Σημίτη και του Καραμανλή- Ζημιώθηκε ή κέρδισε η Ελλάδα από τους Αγώνες;
«Η μπαλάντα των Ολυμπιακών Αγώνων- Τα πρόσωπα η λάμψη, οι σκιές και η Γιάννα Αγγελοπούλου» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Γιώργου Λακόπουλου που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Λιβάνης».
Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου κάνουμε μια πρώτη συζήτηση με τον συγγραφέα:
Τι μπορεί να περιέχει ένα βιβλίο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, 21 χρόνια μετά τη διοργάνωσή τους;
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας δεν ήταν μια «στιγμή». Η αφήγηση αφορά τρεις διαδοχικές δεκαετίες. Ασχολήθηκαν τρεις διαφορετικοί πρωθυπουργοί- από δυο διαφορετικά κόμματα. Πέντε, αν ληφθούν υπόψη και οι προσπάθειες ανάληψης των Αγώνων που απέτυχαν.
Γι΄ αυτή τη διαδρομή, υπάρχουν ακόμη ερωτήματα. Πώς έφτασε η Ελλάδα στην πολυπλοκότερη διοργάνωση του πλανήτη; Ποιοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες ενεπλάκησαν και με ποιες επιδιώξεις; Από ποιους κίνδυνους και ποια χέρια, πέρασαν η διεκδίκηση και η διοργάνωση; Ποιοι αποφάσιζαν για τα έργα;
Ποιοι συγκρούστηκαν με ποιους και πώς συμπεριφέρθηκαν οι κοινωνικές οργανώσεις και τα ΜΜΕ; Πόσο κόστισαν, ποιος πλήρωσε, ποιοι ωφελήθηκαν, ποιες ευκαιρίες χάθηκαν και ποιο ήταν το τελικό πρόσημο για τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία; Σε αυτά δίνει απαντήσεις το βιβλίο.
Η αφήγηση περιλαμβάνει και την πολιτική πλευρά των Αγώνων;
Όλη αυτή η υπόθεση είναι πολιτική. Το αθλητικό γεγονός οργανωτικά διαμορφώνεται με βάση τους κανόνες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Αλλά η έκβασή του επηρεάζεται από τις πολιτικές επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων. Υπάρχουν λοιπόν νέα ερωτήματα.
Πώς διαχειριστήκαν τους Αγώνες ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης και ο Κώστας Καραμανλής; Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και η Ντόρα Μπακογιάννη ως δήμαρχοι-οικοδεσπότες, αλλά και στελέχη της ΝΔ;
Ποιο ρόλο έπαιξαν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Θόδωρος Πάγκαλος, ο Κώστας Λαλιώτης, η Αλέκα Παπαρήγα και ο Αλέξης Τσίπρας; Ο καθένας με τον τρόπο σχετίζεται, όχι μόνο με το προσκήνιο των εξελίξεων, αλλά και με το παρασκήνιο. Και με την απόσταση το χρόνου η εικόνα είναι διαυγέστερη.
Το δύσκολο ήταν να αναλάβει η Αθήνα τους Αγώνες ή να τους διοργανώσει;
Ήταν δυο εγχειρήματα σε διαφορετικές πίστες, αλλά με εξ ίσου μεγάλους βαθμούς δυσκολίας. Για να πειστούν οι «Αθάνατοι» της ΔΟΕ – που ελέγχουν τους Αγώνες και τους αντιμετωπίζουν σαν επιχειρηματικό πρόγραμμα, πέρα από το «αθλητικό ιδεώδες» – η Ελλάδα έπρεπε να δώσει εγγυήσεις, που δεν ήταν βέβαιο ότι διέθετε.
Από τη στιγμή που τους έστειλαν στην Αθήνα η πίεσή τους για άρτια οργάνωση ήταν ασφυκτική. Εφτασε ως την απειλή να τους αφαιρέσουν, κάτι που θα ήταν καταστροφή για την Ελλάδα.
Και στις δυο περιπτώσεις ήταν η Γιάννα Αγγελοπούλου που έδωσε τις λύσεις: εξασφάλισε την ανάθεση, κλήθηκε να διασώσει τη διοργάνωση όταν κινδύνεψε και τελικά οργάνωσε τους πιο αρτίους Αγώνες στην Ιστορία τους.
Η εμπλοκή της έχει συναρπαστικά χαρακτηριστικά που παρουσιάζονται στο βιβλίο με λεπτομέρειες για κάθε φάση της ολυμπιακής περιπέτειας.
Ισχύει ότι στην Αγγελοπούλου οφείλεται η επιτυχία του 2004, που αναγνώρισε η υφήλιος ως εθνικό επίτευγμα;
Στην Αγγελοπούλου οφείλεται η κινητοποίησή των δυνάμεων της χώρας που έμεναν αναξιοποίητες. Ενεργοποίησε τη δυσκίνητη ως τότε δημόσια διοίκηση, την αυτοδιοίκηση, τον ιδιωτικό τομέα, τη νέα γενιά αλλά και την κοινή γνώμη .
Με το σωστό μάνατζμεντ εκ μέρους της, λειτουργήσαν υποδειγματικά σε όλους του τομείς- σε μια διοργάνωση που περιλαμβάνει περισσότερες από 28.000 δράσεις. .
Όταν εξετάζει κάνεις εκ των υστέρων τα μεγέθη των Αγώνων, αναρωτιέται αν πράγματι συνέβη αυτό το μεγάλο γεγονός. Αποδείχθηκε όμως πως όταν οι Έλληνες έχουν ηγεσία και σχεδιασμό, φτάνουν ως το ακατόρθωτο.
Τελικά κέρδισε ή ζημιώθηκε η Ελλάδα από τους Αγώνες;
Χωρίς αμφιβολία το πρόσημο είναι θετικό και στο βιβλίο καταγράφεται με στοιχεία, που ανατρέπουν του μύθους περί «επιβαρύνσεων» από τους Αγώνες, που κυκλοφόρησαν για χρόνια. Υπάρχουν συγκεκριμένες αξιόπιστες μελέτες γι΄ αυτό. Υπήρξε υλικό και άυλο όφελος. Πολλά πράγματα δεν θα είχαν γίνει στη χώρα χωρίς τους Αγώνες ή τουλάχιστον δεν θα είχαν γίνει ακόμη.
Η συνέχεια ποια ήταν;
Η συνέχεια ήταν ότι δεν υπήρξε συνέχεια. Όσο και αν ακούγεται παράδοξο οικονομικά και πολιτικά κέντρα «δυσφόρησαν» με την επιτυχία της Αγγελοπούλου.
Για μεγάλο διάστημα, η διοργάνωση των ελληνικών Ολυμπιακών Αγώνων υπήρξε θέμα πολιτικών διαξιφισμών και παραπληροφόρησης που, ενίοτε, προκαλούσαν σύγχυση για τις συνθήκες, τα πρόσωπα και το αποτέλεσμα.
Έτσι το κεφάλαιο που απέκτησε η χώρα – μόνο η διαφημιστική της προβολή θα ήθελε αμύθητα ποσά αν την πλήρωνε- εξανεμίσθηκε. Στο βιβλίο υπάρχουν αναλυτικές εξηγήσεις γι΄ αυτό.
Τα έργα υποδομής σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκαν, οι ευκαιρίες πέρασαν χωρίς να τις εκμεταλλευθούμε Μετά τη διεκδίκηση κάτι η διοργάνωση, δεν υπήρξε αξιοποίηση. Σαν να κερδίσει κάποιος το λαχείο και να μην πάει να εισπράξει τα κέρδη του.
Το βιβλίο αναζητώντας την αλήθεια ανατρέχει στα γεγονότα, φωτίζει τα παρασκήνια και τοποθετεί τα πρόσωπα στην εξέλιξή τους, με αποκαλυπτικό τρόπο, για να καταλήξει στο συμπέρασμα: στην Ελλάδα μπορούν να γίνουν θαύματα, αλλά μπορούν να καταλήξουν σε αυτοκαταστροφές.
Υπάρχει εξήγηση γιατί οι συλλογικές συμπεριφορές που οδήγησαν στον θριαμβευτικό Αύγουστο του 2004 δεν επαναλήφθηκαν;
Υπάρχει. Κυρίως γιατί το απόθεμα αξιοπιστίας της Πολιτείας εξανεμίσθηκε στους μαιάνδρους της πολιτικής. Το εθνικό κύρος του 2004 παράπεσε, από σκοπιμότητες.
Το προσωπικό που έστησε το επίτευγμα των Ολυμπιακών Αγώνων δεν ενσωματώθηκε στη δημόσια διοίκηση. Τη λάμψη των Ολυμπιακών αγώνων διαδέχθηκαν παρατημένα στάδια και εκεί που είχαν γράψει Ιστορία μεγάλοι παγκόσμιοι αθλητές, κυριάρχησε η ερήμωση .
Η Ελλάδα του 2004 χάθηκε, προτού προλάβει να ριζώσει και η τεράστια οικονομική επένδυση που χρηματοδότησε ο ελληνικός λαός δεν απέδωσε όσα μπορούσε , γιατί οι κυβερνήσεις της δεν φρόντισαν να την αξιοποιήσουν.
Το 2004 υπήρξαμε χώρα πρότυπο . Η Οργανωτική Επιτροπή «Αθήνα 2004», υπό την προεδρία της Αγγελοπούλου, ήταν ο πληρέστερος μηχανισμός εργασίας που στήθηκε πότε στη χώρα. Αλλά το 2010 καταντήσαμε μοντέλο προς αποφυγή και δακτυλοδεικτούμενοι…
Παρά τα αντιθέτως θρυλούμεθα από κάποιες πλευράς, αν είχε αξιοποιηθεί το «κληροδότημα» των Ολυμπιακών Αγώνων δεν θα φτάναμε στη μνημονιακή περιπέτεια. Αν ενσωματώναμε, ως εθνικό σεμινάριο μάνατζμεντ, το ολυμπιακό κεκτημένο θα είχαμε εξελιχθεί σε άλλη χώρα. Σε κοινωνία που στρατεύει τις δυνάμεις της απέναντι στις προκλήσεις, βάζει στόχους και τους πετυχαίνει.
AΠΟ ΤΟ DNEWS
