Του Διογένη Λόππα
Αν ο Μητσοτάκης έχει πρόβλημα δεδηλωμένης και δε βρίσκει υπουργούς (!) και βουλευτές για να περάσει τα νομοσχέδιά του, αυτό δεν είναι πρόβλημα της αντιπολίτευσης. Είναι πρόβλημα του Μητσοτάκη.
Ως εκλεγμένος πρωθυπουργός διαθέτει πολλές επιλογές. Κυβέρνηση εθνικής ενότητας, οικουμενική ή απλά κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτά έχουν γίνει πολλάκις και στο παρελθόν.
Μπορεί επίσης να δελεάσει την αντιπολίτευση με παραχωρήσεις σε καυτά ζητήματα, όπως για παράδειγμα η προστασία της πρώτης κατοικίας, για να δεχθούν τα προοδευτικά κόμματα να κάνουν το ρεπό των ομοφοβικών.
Λαμπρή ιδέα: Να ενσωματωθεί στο νομοσχέδιο σχετική τροπολογία και να τελειώνουμε με το θρίλερ.
Έτσι και αλλιώς είναι θλιβερά παράλογο να συζητάμε για τα δικαιώματα των οικογενειών ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, όταν το πρόβλημά μας δεν είναι ουσιαστικά ο προσανατολισμός, αλλά η εξαφάνιση της ελληνικής οικογένειας, ανεξαρτήτως σεξουαλικότητας, λόγω της εισβολής των κοράκων.
Αν θεωρείτε φυσιολογική την εικόνα κουκουλοφόρων αστυνομικών που κάνουν έξωση σε ένα ηλικιωμένο με κινητικά προβλήματα, αν δε σας ξυπνάει χουντικούς εφιάλτες η διμοιρία των ΜΑΤ που βιαιοπραγεί στην αυτονόητη κοινωνική προστασία της δημοσιογράφου, κατεβείτε γρήγορα από το συννεφάκι. Κινδυνεύετε να προσγειωθείτε ανώμαλα.
Πρόσφατα έλαβα σειρά εγγράφων από το δικηγόρο μου στην Ελλάδα, όπου ζητάει κάποιες εκτιμήσεις αναφορικά με ανάλογες υποθέσεις του Στρασβούργου. Σε υπόθεση προστασίας πρώτης κατοικίας που διαχειρίζεται, έχει συμβεί το εξής εκπληκτικό:
Δανειολήπτης που έχει προσφύγει στο νόμο Κατσέλη, αναμένει σχετική απόφαση. Πλην όμως, οι κόρακες έχουν εκπλειστηριάσει την πρώτη κατοικία του στο ενδιάμεσο. Στον διάβολο και η δικαιοσύνη.
Πράγματι, επικοινώνησα με νομική φίρμα στο Λουξεμβούργο και ακόμα γελάνε. Τους περιμένουν για γλέντι στο Στρασβούργο.
Εδώ όμως υπάρχει οσμή σκανδάλου. Γιατί στο Στρασβούργο δεν θα πάνε οι κόρακες, αλλά το ελληνικό κράτος. Γιατί νομοθέτησε κατά παράβαση στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι, λένε, σαν να καταδικάζεις κάποιον χωρίς δίκη, κάτι σαν ιδιώνυμο, συλλογική τιμωρία ή, ακόμα χειρότερα, υφαρπαγή περιουσίας με νομιμοφανή τεχνάσματα.
Όταν όμως η υπόθεση φθάσει εκεί, αφού πρώτα κάνει τα μαγικά του και ο Άρειος Πάγος, θα έχει περάσει μια δεκαετία. Σε μια δεκαετία, ούτε ο Μητσοτάκης θα είναι πρωθυπουργός (δεν παίρνω και όρκο), ούτε οι κόρακες θα υπάρχουν, αφού θα έχουν ήδη ρευστοποιήσει και θα έχουν κλείσει τις εταιρείες τους.
‘Αρα η κυβέρνηση νομοθετεί ξέροντας ότι θα πληρώσει μελλοντικά αποζημιώσεις, απλά για να μεταφέρει σε οικείους της (ποιος ξέρει αλήθεια ποιοι κρύβονται στις μετοχικές συνθέσεις των funds) τεράστια ποσά από την εκποίηση της πρώτης κατοικίας των φουκαράδων της κρίσης.
Στην ουσία πρόκειται για στεγνή μεταφορά κρατικού χρήματος σε τσέπες ιδιωτών.
Αν κάποιος πρέπει να σταματήσει έγκαιρα αυτόν τον παραλογισμό, αυτός δεν είναι βέβαια η κυβέρνηση που τον νομοθέτησε, αλλά τα δύο ΄κόμματα της κεντροαριστεράς, που δεν μπορούν ακόμα να συνεννοηθούν, πού θα καθίσουν οι αρχηγοί τους στις εκδηλώσεις που παρίστανται.
Και βέβαια ο δυστυχής Ανδρουλάκης έχει το ακαταλόγιστο, πρώτον γιατί το μισό κόμμα τον σέρνει δεξιά και δεύτερον γιατί κανένας δεν ξέρει ακόμα σε ποιά χέρια βρίσκεται το υλικό της παρακολούθησής του.
Αλλά ο Κασσελάκης δεν έχει καμία δικαιολογία. Δε γίνεται αγαπητέ Στέφανε, τη μία μέρα να ξιφουλκείς εναντίον των κοράκων, να παραχωρείς το ίδιο το σπίτι σου προς ανακούφιση των πληγέντων και την άλλη να ψηφίζεις στη βουλή τα νομοσχέδια του φυσικού αυτουργού.
Και επιτέλους πρέπει εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβετε κάποια elementary της πολιτικής. Έχετε ένα αντιδημοφιλές νομοσχέδιο που κανονικά θα έπρεπε να κάνετε την πάπια, για να μην υποστείτε την πολιτική φθορά. Βρείτε μια αξιοπρεπή δικαιολογία για να το καταψηφίσετε. Καταδείξτε στην κοινωνία ότι ο μεταρρυθμιστής είναι fake, ότι το τσεκούρι ζει. Περάστε το μήνυμα στη γκέι κοινότητα ότι θα το περάσετε εσείς όπως πρέπει, χωρίς εκπτώσεις, όταν γίνετε κυβέρνηση.
Κανένας δεν πρόκειται να σας ψέξει, αν η καθιέρωση του πολιτικού γάμου για όλους, αργήσει μερικούς μήνες παραπάνω λόγω κωλύματος.
Ιδιαίτερα όταν υπάρχουν πιεστικά κοινωνικά θέματα που κακοφορμίζουν άσχημα, όπως η ακρίβεια και η ασφάλεια.
Εύλογα θα σας πει κάποιος, ότι ξοδεύετε άσκοπα το λιγοστό πολιτικό κεφάλαιο που σας έχει απομείνει, για να βάλετε πλάτες σε έναν ανάλγητο πρωθυπουργό, για ένα θέμα που πρακτικά ενδιαφέρει ελάχιστους, προκαλώντας ταυτόχρονα αχρείαστη δυσαρέσκεια στους υπόλοιπους. Δυσαρέσκεια, όχι τόσο γιο το ίδιο το θέμα που οι περισσότεροι κατανοούν, αλλά για τον άστοχο χρονισμό, όταν σε επίπεδο οικογένειας, κοινωνίας και οικονομίας, ζούμε μια αποσύνθεση.
Για να είμαστε ειλικρινείς, μια μικρή αναβολή θα λειτουργήσει ευεργετικά, επειδή βλέπουμε όλοι ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα έτοιμη. Εκτός από την Εκκλησία που διαφωνεί ευθέως, η ανωριμότητα φαίνεται και από το γεγονός ότι στις δημοσκοπήσεις το ποσοστό που διαφωνεί με την τεκνοθεσία είναι υψηλότερο από αυτό που διαφωνεί με το γάμο, πράγμα παράδοξο, καθώς αυτά τα δύο είναι αδιανόητο να διαχωριστούν.
Μετά τον προσωπικό του θρίαμβο στις Σπέτσες, ήρθε η ώρα ο Κασσελάκης να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να βάλει σωστές πολιτικές προτεραιότητες με απήχηση στην πραγματική κοινωνία και όχι στα ελιτίστικα στέκια της παλαιολιθικής αριστεράς.
Στις Σπέτσες θριάμβευσε πρώτα από όλα η πολιτική. Ο προοδευτικός κόσμος είδε ανακουφισμένος ένα συνεκτικό πολιτικό χώρο να εργάζεται με ζήλο και επαγγελματισμό, πάνω στο σοβαρό λειτούργημα για το οποίο εκλέχθηκε. Όταν από τα τσιπουράδικα του Σκουρλέτη περνάς στο powerpoint και στο bonding, αυτό λέγεται εξέλιξη.
Στις Σπέτσες ο ΣΥΡΙΖΑ επέδειξε και μια ακόμα αρετή: Να προσαρμόζεται αριστοτεχνικά στο βρώμικο παιχνίδι των 107. Κατάφερε συντεταγμένα να τους βραχυκυκλώσει και ταυτόχρονα να περάσει το μήνυμα που αυτός ήθελε, μέσα από τον φιλικότερο δίαυλο των social.
Τώρα μένει να δούμε αν πράγματι το μήνυμα ελήφθη και αν πράγματι βαδίζουμε προς μια σοβαρή κεντροαριστερή παράταξη.
Με τη σκληρή δεξιά να δείχνει τα δόντια της σε όλη την Ευρώπη, αυτό θα φανεί από τα αντανακλαστικά που θα δείξουν οι Συριζαίοι σε τρία τρέχοντα ζητήματα πολιτικού συμβολισμού:
- Στην απομόνωση του Μητσοτάκη, ώστε ή να αποκαλυφθεί η γύμνια της παντοκρατορίας του ή να συρθεί σε λογική σοβαρών κοινωνικών ανταλλαγμάτων. Ας του τεθεί επιτέλους το δίλλημα: Δίνεις τα κοράκια, παίρνεις μεταρρυθμίσεις
- Στην οργάνωση εσωκομματικού δημοψηφίσματος για την ένταξη στους Ευρωσοσιαλιστές
- Στην σαφή πολιτική τοποθέτηση απέναντι στο κυρίαρχο αίτημα της ελίτ για τζάμπα εργατικά χέρια μεταναστών η απάντηση της εξελιγμένης κεντροαριστεράς του 2024 πρέπει να είναι ”εγχώρια, αξιοπρεπώς αμειβόμενα χέρια”
ΥΓ
Διάβασα σε οικονομική εφημερίδα, μια έκκληση της προέδρου του ΣΕΒ για επείγουσα έλευση μεταναστών. Κάποιος από την κεντροαριστερά, επιτέλους ας τους απαντήσει για επείγοντα εξορθολογισμό των μισθών.