Επιτήδεια ανίκανοι!

Του Ιωάννη Δαμίγου

Η φαρσοκωμωδία των ιθυνόντων στο ακόμα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίζεται, μια και δεν έχουν όχι μόνο σκοπό, αλλά και τρόπο να διορθώσουν, αν, τα αδιόρθωτα. Εμφανίζονται επιτήδεια ανίκανοι, συναινώντας έτσι στο καταστροφικό σενάριο της αριστεράς ή ο, τι είχε απομείνει από αυτήν. 

Επιμένουν να παρουσιάζουν την ενότητα, ως μοναδική λύση, την στιγμή που και ο τελευταίος αδαής γνωρίζει πως αυτή έχει χαθεί εδώ και χρόνια από το κόμμα. Ένα κόμμα, που με αποκλειστική ευθύνη, όσο και αν δεν αρέσει σε πολλούς του κου Τσίπρα, έφτασε ή μάλλον κατρακύλησε εκούσια  σε ραγδαία απώλεια ποσοστών. Καθώς ο ηγέτης και μάλιστα με προσωπική επιβαλλόμενη στρατηγική, είχε την ευχέρεια επιλογής συνεργατών και πολιτικής, με έλεγχο των οργάνων λήψεως αποφάσεων, καθ’ όλη την διάρκεια της προεδρικής θητείας του.

Όποιο ηγετικό του έλλειμμα καλυπτόταν έως του γνωστού σημείου καμπής της ερασιτεχνικής διαχείρισης του “όχι”, παρουσίασε την πλήρη αδυναμία του και έβγαλε στην επιφάνεια μονομιάς τα πολλά και τραγικά του λάθη.. Από εκεί και μετά, η ένδεια αυτού και των αδύναμων συνεργατών του, σε σχεδιασμό προτάσεων και προτεινόμενων λύσεων, απουσίασε εκκωφαντικά.

Ακολούθησαν οι γνωστές αστειότητες περί ανοίγματος, που με τις “εισαγωγές” μετέτρεψαν το αστείο σε γελοιότητα. Με ενορχηστρωτή πάντα τον κο Τσίπρα, να υποδέχεται χαμογελαστός τις νέες κα πολλά υποσχόμενες αφίξεις. Προσωπικότητες, think tank, εφόδους στον ουρανό και άλλα πρωτότυπα events, επέφεραν τις απανωτές ήττες. Και αλίμονο, παραιτήθηκε, λίγο πριν την διάλυση! 

Οι επιτήδεια ανίκανοι, μετά την εκλογή νέου προέδρου κατά τας οδηγίας που έλαβαν, ζητούν χρόνο προσαρμογής, ως να επρόκειτο για κάποιον ταλαντούχο άνθρωπο που αίφνης πρέπει να γνωρίσει το “φυσικό” περιβάλλον (του), να εκπαιδευτεί παράλληλα πολιτικά, να διαβάσει καταστατικά, ιστορία, αντιπάλους, χώρους και θέσεις, μια και στην ομιλία του στον ΣΕΒ φάνηκε ένα μικρό έλλειμμα αίσθησης αυτών. Παρουσιάζοντας και μια άκρατη ροπή διαγραφής διαφωνούντων, τελευταία. Η απαίτηση λοιπόν είναι η προσφορά χρόνου, αλλά και χώρου ε;

Κάποιοι όμως από αυτούς, τους επιτήδεια ανίκανους, επιμένουν και απαιτούν την ασυλία του κου Τσίπρα, την απόδοση αθωότητας των ευθυνών του, παραγγέλλοντας μάλιστα τον σεβασμό στο πρόσωπό του! Έφτασαν μέχρι του σημείου, να παρουσιάζουν μόνιμους υπονομευτές στο θεάρεστο έργο του, μάλιστα. Τέτοιος φανατισμός και προσωπολατρία, ακριβώς ανάλογη αυτής του κου Κασσελάκη, κατά σύμπτωση! Δηλαδή σχολή τυφλής λατρευτική ικεσίας!

Αυτοί δεν είναι μέλη, εικονολάτρες λέγονται, σύγχρονης απαίδευτης εποχής σε παρακολούθηση reality shows θαρρείς! Με τον κο Τσίπρα να ακολουθεί κατά γράμμα τις οδηγίες συμπεριφοράς, ακριβώς ίδιες πάλι κατά σύμπτωση, με αυτές του κου Καραμανλή! Δηλαδή να παίρνει τα βουνά και τις ταβέρνες, μα κυρίως να απευθύνεται σπάνια στους ακόλουθούς του και αυτό μέσω τρίτων! Ερμηνεύοντας κατά το δοκούν, τους χρησμούς Πυθίας. Απαλλαγμένος από το δόσιμο της αγάπης του και της ευθύνης του για την ευημερία του ελληνικού λαού , που γι’ αυτήν έβγαλε άφτρα στα χείλη του κατά τον συμβιβασμό, τώρα χαμογελά διαρκώς στις εμφανίσεις του, τέτοια και τόση η στεναχώρια του!

Για τους επιτήδεια ανίκανους, η ευθύνη ανήκει στον λαό που δεν κατάλαβε, που δεν πίστεψε, που δεν ακολούθησε τον χαρισματικό ηγέτη. Αν δεν προχώρησαν σε αυτοκριτική, αναβάλλοντάς την διαρκώς επί σειρά ετών, ήταν γιατί περίσσευε πια, καθώς τα αίτια έγιναν κτήμα προσωπικής καταβολής του καθενός! 

Ο κος Τσίπρας “αστειεύτηκε” με την αριστερά, φερόμενος επιπόλαια ή σκοπούμενος από ένα σημείο και μετά. Λύγισε στο πιο κρίσιμο σημείο όμως για ην συνέχεια της ύπαρξής της. Ας του καταλογίσουμε το ανθρώπινο της αδυναμίας και την έλλειψη θάρρους και τόλμης. Πολιτικά όμως, είναι ο μόνος υπεύθυνος και σωστά κατηγορούμενος, για τον ενταφιασμό της ιδέας της αριστεράς, που πολύ δύσκολα και μετά από πολλά χρόνια ίσως ξανασηκώσει κεφάλι.

Οι επιτήδεια ανίκανοι, ας ασχοληθούν με τον  κο Κασσελάκη και τις αδιάφορες περιπέτειες, για την αριστερά, που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας και για όσο καιρό τον εξυπηρετούν ακόμα.