Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πόση έκθεση της ηγεσίας της Δικαιοσύνης υπέρ της κυβέρνησης αντέχει η Δημοκρατία;
Πρώτα η δήλωση της προέδρου του Αρείου Πάγου για το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που καταδίκαζε την κυβέρνηση. Τώρα η ανακοίνωση της Εισαγγελέως του, που αρχειοθετεί το σκάνδαλο των υποκλοπών
Η προϋπηρεσία της Γεωργία Αδειλίνη ως εισαγγελέως στην ΕΥΠ θα μπορούσε να είναι πλεονέκτημα στη έρευνα. Αλλά, εκ του αποτελέσματος, προκύπτει ότι έδρασε ενοχικά.
Αντί η εμπειρία της να οδηγήσει στη διαλεύκανση των παρακολουθήσεων τα πράγματα πήραν το δρόμο που επιθυμούσε η κυβέρνηση- στην οποία οφείλει το διορισμό της.
Σε συνθήκες φυσικής άσκησης των προνομίων του ρόλου της η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα προκαλούσε πειθαρχικό έλεγχο του αντιεισαγγελέα Ζήση- στον οποίο η ίδια ανέθεσε το φάκελο. Υπάρχουν λόγοι.
Τι είδους έρευνα διενήργησε χωρίς μάρτυρες όσους παρακολουθούσε η ΕΥΠ; Η «νομιμότητα» που διακήρυξε ο Πρωθυπουργός- εμπλεκόμενος εκ της αρμοδιότητάς του- αποτυπώθηκε στο πόρισμα ως θέσφατο- η ως υπόδειξη;
Πόση αξία έχει ένα πόρισμα που απαλλάσσει τον παρα-κρατικό ιστό από την- αναδειχθείσα με πλήθος στοιχείων ,συνέργειά του με τους ιδιώτες διαχειριστές του παράνομου λογισμικού;
Με ποια μέθοδο βρήκε απλώς «ενδείξεις» ανώδυνου πλημμελήματος- με … πολιτικό υπονοούμενο σε βάρος άλλης κυβέρνησης – για την αξιολόγησητων πράξεων τους; Χωρίς να έχει ερευνηθεί για λογαριασμό τίνος τις διέπραξαν.
Τηρήθηκε “απαρέγκλιτα» ο νόμος
Η κυρία Αδειλίνη το κάλυψε συστήνοντας εμμέσως την επιβολή ..προστίμων- όπως κάνουν και αλλού!
Σε βάρος του κύρους του αξιώματός της, αντί να προβληματιστεί νομικά για το περιεχόμενο του πορίσματος που παρέλαβε, η προσωπική της ανακοίνωση το επιχρωματίζει με χαρακτηρισμούς που μόνο απόσταση και ψύχραιμη κρίση δεν δείχνουν.
Ποιο «πλούσιο αποδεικτικό υλικό» – όταν βοά ο νομικός κόσμος ότι είναι ελλιπές; Ποιων ακριβώς «μπλεκομένων, όλα τα αιτήματα ικανοποιήθηκαν; Πώς προκυπτει το «αναντίλεκτα» -όταν είναι βουνό οι ενστάσεις; Ποια νομιμότητα, όταν η ΕΥΠ, παρανόμως, δεν ενημερώνει τους «επισυνδεθέντες», με πρώτον τον Ανδρουλάκη;
Εντυπωσιάζει η εισαγγελική έμφαση: «δεν υπήρξε καμία απολύτως εμπλοκή» της ΕΥΠ και του κράτους με το Predator. Και πως στις «νόμιμες» παρακολουθήσεις πολιτικών -που … συνεχίζονται!- «τηρήθηκε απαρέγκλιτα» ο νόμος. Συν τον ισχυρισμό ότι …δεν χρειάζονταν καν «αιτιολογία»- όχι αιτιολόγηση…
«Ουδεμία ανάμειξις της κυβερνήσεως διεπιστώθη»
Κείμενο «καθαρά επικοινωνιακό και όχι όπως έπρεπε νομικό», που εκδόθηκε εκ του περισσού, είπε ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος. Αντί για το στερεότυπο «δεν προέκυψαν επαρκείς ενδείξεις»,περιέχει κατηγορηματικές διατυπώσεις που προδίδουν προκατάληψη απαλλαγής.
Αν ο αντιεισαγγελέας που το συνέταξε εκθέτει την εισαγγελία του Αρείου Πάγου, γενικά, με την ανακοίνωση της η Γεωργία Αδειλίνη αυτό-εκτίθεται: δείχνει σπουδή υποστύλωσης ενός πορίσματος που δεν πείθει ούτε πρωτοετή της Νομικής.
Η κυβέρνηση την προστάτευσε, με την πλειοψηφία της στη Βουλή- όχι με επιχειρήματα. Η πρόσκλησή της από την αντιπολίτευση, δεν αφορούσε την ουσία, αλλά τις διαδικασίες. Η πρώτη εισαγγελέας της χώρας δεν αντελήφθη ότι δεν τηρήθηκαν και χρεώθηκε αυτοβούλως ένα πόρισμα παρωδία.
Η Σία Αναγνωστοπούλου υπενθύμισε ένα άλλο πόρισμα – πριν την έρευνα Σαρτζετάκη -στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη: «Ουδεμία ανάμειξις της κυβερνήσεως διεπιστώθη»
Ούτε στο σκάνδαλο, ούτε στο πόρισμα… Ο αείμνηστος Σπύρος Λιναρδάτος θα έλεγε: «Η Δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».
