Η πολιτική και παιδαγωγική αξία των συναντήσεων Τσίπρα με τους αρχηγούς…

Του Γ. Λακόπουλου

Ο κύκλος της ενημέρωσης των πολιτικών αρχηγών από τον Πρωθυπουργό εγγράφεται ως θετική παράμετρος των εξελίξεων. Οι αρχηγοί πήγαν στο μέγαρο Μάξιμου με αίσθηση της σημασίας που έχει αυτή τη ενημέρωση, άκουσαν ότι τους είπε ο αρμόδιος χείριστης των υποθέσεων της χώρας, του είπαν ότι είχαν να του πουν και για τα υπόλοιπα υπάρχει η πολιτική δραστηριότητα καθενός.

Εξαίρεση αποτέλεσε η Φώφη Γεννηματά που νόμισε ότι την κάλεσε η Τοπική του ΠΑΣΟΚ της γειτονιάς της και πήγε να πουλήσει πνεύμα μπροστά στις κάμερες, με φτηνιάρικες -και ανιστόρητες- αναφορές σε «θηλιές» που έδειχναν εκτός από περιορισμένη ευθύνη και περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων. Κρίμα στο κόμμα της…

Αντίθετα η στάση του προέδρου της ΝΔ μπροστά στις κάμερες ήταν υποδειγματική. Παρά την πατερναλιστική επίσκεψη που δέχθηκε από τον Σαμαρά την προηγούμενη -που ως Πρωθυπουργός δεν ενημέρωνε ποτέ κανένα- ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε με ευπρέπεια και συναίσθηση των θεμάτων που επρόκειτο να συζητήσει με τον Πρωθυπουργό.

Χωρίς να παραλείψει τη δήλωση που πρέπει κάνει πάντα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «στα εθνικά θέματα είμαι στη διάθεση της κυβέρνησης». Ήταν συμπεριφορά υπευθύνου πολιτικού -που ενδέχεται να γίνει ο ίδιος οικοδεσπότης το μέγαρο Μαξίμου- και την πιστώνεται.

Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι την επόμενη οι γνωστοί μιντιακοί κύκλοι που τροφοδοτούν τον τυφλό αντικυβερνητισμό και την πόλωση έσπευσαν να τραβήξουν και τον Κυριάκο και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς από το μανίκι, αλλοιώνοντας το χαρακτήρα που είχε η στάση τους. Προφανώς θα προτιμούσαν να συμπεριφερθούν όλοι σαν τη Γεννηματά. Ίσως να πετάξουν και κανένα γιαούρτι φεύγοντας από το μέγαρο Μαξίμου.

Ο Μητσοτάκης, ο Θεοδωράκης, ο Κουτσούμπας, ο Λεβέντης, δεν τους έκαναν το χατίρι. Πήραν μέρος σε μια διαδικασία που επαναφέρει στο προσκήνιο τον παιδαγωγικό χαρακτήρα της πολιτικής. Δεν ξέρουμε τι είπαν στον πρωθυπουργό και ούτε χρειάζεται. Ο χειρισμός των υποθέσεων της χώρας δεν γίνεται πάντα στο ξέφωτο. Αυτό που έχει αξία είναι το ότι κλήθηκαν, πήγαν, άκουσαν και είπαν. Και ότι δεν έδωσαν αφορμή για αποπροσανατολισμό διαρκούσης αυτής της διαδικασίας.

Τις πολιτικές τους διάφορες με την κυβέρνηση θα τις λύσουν εκεί που πρέπει να λύνονται. Στη Βουλή και στη δημοσιά παρουσία τους. Στη διατύπωση του δημοσίου λόγου τους και στις επαφές των κομμάτων τους με την κοινή γνώμη και τους πολίτες.

Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι την επόμενη οι γνωστοί μιντιακοί κύκλοι που τροφοδοτούν τον τυφλό αντικυβερνητισμό και την πόλωση έσπευσαν να τραβήξουν και τον Κυριάκο και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς από το μανίκι, αλλοιώνοντας το χαρακτήρα που είχε η στάση τους. Προφανώς θα προτιμούσαν να συμπεριφερθούν όλοι σαν τη Γεννηματά. Ίσως να πετάξουν και κανένα γιαούρτι φεύγοντας από το μέγαρο Μαξίμου.

Αν υπάρχει κάτι που αλλάζει είναι ότι τώρα θα έχουν υπόψη τους επισήμως την κατάσταση της χώρας. Θα ξέρουν όσα δεν λέγονται δημοσίως. Και προφανώς θα το συνυπολογίσουν στην πολιτική τους. Αυτό είναι το κέρδος για την κυβέρνηση, για τα κόμματα και για την ποιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Αντίθετα η στάση του προέδρου της ΝΔ μπροστά στις κάμερες ήταν υποδειγματική. Παρά την πατερναλιστική επίσκεψη που δέχθηκε από τον Σαμαρά την προηγούμενη -που ως Πρωθυπουργός δεν ενημέρωνε ποτέ κανένα- ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε με ευπρέπεια και συναίσθηση των θεμάτων που επρόκειτο να συζητήσει με τον Πρωθυπουργό.

Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Η κυβέρνηση προσπαθεί να υλοποιήσει το σχεδιασμό για τον οποίο πήρε λαϊκή εντολή προτού τη διεκδικήσει εκ νέου και η αντιπολίτευση προτάσσει το δικό της σχεδιασμό, επιδιώκοντας να αποσπάσει υπέρ της δικής της προοπτικής τη λαϊκή ετυμηγορία.

Συχνά αυτό γίνεται με ένταση, με υπερβολές, ακόμη και με κακοπιστία ή και με αθέμιτα μέσα και προφανή εξάρτηση από συμφέροντα. Αλλά είναι κι αυτό μέρος του δημοκρατικού παιχνιδιού. Το θέμα είναι να γίνεται έχοντας ο καθένας όλα τα δεδομένα υπόψη του και κανείς να μην μπορεί να ισχυριστεί «δεν ήξερα».

Τώρα όλοι ξέρουν, αν μιλάμε για τα δυο θέματα της ατζέντας στις συναντήσεις του Πρωθυπουργού με τους πολίτικους αρχηγούς. Ο καθένας θα κάνει διαχείριση αυτού που ξέρει κατά την κρίση του. Αλλά πλέον είναι διαφορετικά. Με αυτόν τον κύκλο των συντμήσεων όλοι ωφελήθηκαν και πρωτίστως η δημοκρατική διαδικασία. Για να υπόλοιπα θα αποφασίσει ο ξενοδόχος όταν κάνει το λογαριασμό.

Αυτό, όμως, που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο είναι η αντίδραση των ακραίων και των φανατικών. Υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν να υποβαθμίσουν την αξία της πολιτικής ως διαδικασίας αντιμετώπισης των προβλημάτων και να μετατρέψουν το δημόσιο βίο σε ζούγκλα.

Υποβάλουν την ιδέα ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι τίποτε περισσότερο από εσμός απατεώνων – γιατί κατά τη χυδαία θεωρία τους μόνο αυτό μπορεί να είναι η Αριστερά. Ότι υπάρχει μεθόδευση επιβολής «καθεστώτος» με επίκληση σε διαπλοκή και «νταβατζήδες» που τους κατασκεύασαν η Αριστερά και ο… Καραμανλής. Υπάρχουν μόνο έντιμοι επιχειρηματίες που προσφέρουν έντιμη ενημέρωση και συκοφαντούνται από τους αγύρτες της κυβέρνησης, αλλά, που θα πάει, έρχεται η ώρα τους για το ειδικό δικαστηρίου.

Η διείσδυση του ακροδεξιού, αντιαισθητικού και φτηνιάρικου λόγου ακόμη και σε σοβαρά μέσα ενημέρωσης είναι προφανώς ενοχλητική και γελοία. Αλλά είναι και λίγο χρήσιμη ως στοιχείο που υποδηλώνει πανικό και προσπάθεια προέκτασης της ατιμωρησίας της ασυδοσίας.

Αυτός ο βάρβαρος λόγος προσπαθεί να αποτρέψει τον πολιτικό διάλογο, να υποβαθμίσει ή να μποϋκοτάρει την επικοινωνία -και τη συνεννόηση- των πολίτικων δυνάμεων, γιατί στηρίζει την επικράτηση της διαπλοκής -που υπήρξε και υπάρχει- στον έλεγχο του πολιτικού συστήματος με το διχασμό και την τυφλή σύγκρουση.

Ωστόσο, υποβαθμίζοντας προκλητικά ακόμη και τη δημοκρατική διαδικασία των συναντήσεων των πολίτικων ηγετών για τα κρίσιμα θέματα της χώρας, ανεξάρτητα από τη συμφωνία ή διαφωνία μεταξύ τους, αναδεικνύει την αξία της και ως απάντηση στους αβανταδόρους της πόλωσης – σε όποιο κόμμα και αν βρίσκονται…