Του Μελέτη Ρεντούμη
Το Κίνημα Αλλαγής όπως όλα δείχνουν σιγά σιγά διαμορφώνει την στρατηγική του και προσπαθεί να προσεγγίσει τόσο το εκλογικό του ακροατήριο όσο και να αποδείξει ότι έχει συγκεκριμένο κοινοβουλευτικό ρόλο μετά και τον από κοινού συντονισμό των κοινοβουλευτικών ομάδων ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού.
Παρόλα αυτά εκεί που όλοι περίμεναν ένα κόμμα με σύγχρονο πολιτικό λόγο με έμφαση στις μεταρρυθμίσεις και με μία έντονη αντιπολιτευτική ρητορική απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, παρατηρούμε ένα κλίμα διαφαινόμενης συναίνεσης, με φόντο μάλιστα την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση.
Είναι γεγονός ότι για πολλούς μεταρρυθμιστές τόσο η οργανωτική διάρθρωση του νέου Κινήματος όσο και η πολιτική του ταυτότητα είναι ιδιαιτέρως προβληματική.
Και αυτό γιατί παρά την σημαντική συμμετοχή των πολιτών στην διαδικασία ψήφισης αρχηγού και την εκλογή της Φώφης Γεννηματά, λειτουργεί ήδη μία
παλαιοκομματική αντίληψη μηχανισμών τόσο στην Κεντρική Επιτροπή όσο και στην Εκτελεστική Γραμματεία του κόμματος, καθώς υπάρχουν μέλη διορισμένα από όσους συγκροτούν το Πολιτικό Συμβούλιο το οποίο έχει ένα μόνιμο χαρακτήρα ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα του Συνεδρίου.
Η λογική των συσχετισμών και του διαμοιρασμού της εξουσίας θα έπρεπε να έχει ήδη απορριφθεί σαν νοοτροπία από τη νέα ηγεσία του κόμματος.
Πέραν όμως των οργανωτικών, η ταυτότητα ενός κόμματος κτίζεται καθημερινά και κατακτάται τόσο με τις καθαρές και μαχητικές απόψεις όσο και από το κοινοβουλευτικό έργο με λύσεις και νομοσχέδια ρεαλιστικά που θα οδηγήσουν την Ελλάδα μπροστά στη νέα εποχή που έρχεται.
Ένα δυνητικό κόμμα εξουσίας δεν μπορεί να φορά τον μανδύα ενός παλαιού σχηματισμού με στόχο μόνο την πολυσυλλεκτικότητα και επιδιώκοντας συναίνεση μόνο μέσω εκλογικών συγκυριών.
Η απλόχερη συναίνεση προς τον Σύριζα, με αφορμή τόσο την συνταγματική αναθεώρηση όσο και τα εθνικά θέματα είναι λογικό να δίνει λαβή για σχόλια, για μία νέα προσέγγιση και μετεκλογική συνεργασία με την παρούσα κυβέρνηση, με στόχο το Κίνημα Αλλαγής έστω και συνεργαζόμενο να επανέλθει στην εξουσία.
Προφανώς όμως δεν έχει κατανοηθεί ή αφομοιωθεί από την ηγεσία και τα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής, ότι υπάρχει μία συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που θέλουν κάτι διαφορετικό μέσα από ένα σχήμα μεταρρυθμιστικό, πέρα από τις μνημονιακές πρακτικές και έξω από συμβιβασμούς που νομιμοποιούν αν δεν μονιμοποιούν ταυτόχρονα την οικονομική, κοινωνική, ηθική και εθνική βλάβη που έχει συντελεστεί στα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η απλόχερη συναίνεση προς τον Σύριζα, με αφορμή τόσο την συνταγματική αναθεώρηση όσο και τα εθνικά θέματα είναι λογικό να δίνει λαβή για σχόλια, για μία νέα προσέγγιση και μετεκλογική συνεργασία με την παρούσα κυβέρνηση, με στόχο το Κίνημα Αλλαγής έστω και συνεργαζόμενο να επανέλθει στην εξουσία.
Θα είναι πρωτίστως καλό για την δημοκρατία στις επόμενες εκλογές, το Κίνημα Αλλαγής να κινηθεί με έναν σοβαρό προγραμματικό λόγο, με απόψεις που δεν παίζουν με τους θεσμούς και τα εθνικά θέματα και δεν δίνουν συναίνεση α λα καρτ με στόχο την κατάληψη της εξουσίας.
Οι διαχωριστικές γραμμές των κομμάτων οφείλουν πλέον να στηρίζονται σε αυστηρές παραδοχές, σε επιχειρήματα και σε τεκμηριωμένο λόγο μέσα από μετρήσιμα κριτήρια και όχι με ρητορικές του παρελθόντος, μέσα από υπόγειες διαδρομές συνεργασιών εν κρυπτώ που αναζητούν στο βάθος έναν ιδεολογικό και εννοιολογικό μανδύα για να γίνουν πράξη, νομιμοποιώντας την όποια εκλογική επιλογή.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι το Κίνημα Αλλαγής, αν θέλει να παίξει, πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό σύστημα, όσο είναι ακόμα αρχή οφείλει να ξεχάσει την πολιτική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να κινηθεί στην λογική των επιχειρημάτων σε κάθε τομέα της οικονομίας που οδηγεί νομοτελειακά στις όποιες συγκλίσεις ή αποκλίσεις με τα υφιστάμενα κόμματα εξουσίας.
Ευελπιστούμε ότι στο επόμενο διάστημα και στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές θα δούμε μία αλλαγή στάσης του Κινήματος με στόχο να πείσει το πλέον παραγωγικό κομμάτι του ελληνικού λαού που βρίσκεται στο περιθώριο, αντιδρώντας στις λογικές εγκατάστασης ενός συναινετικού βαθέως κράτους που θα κρατήσει την χώρα όμηρο σε μία οπισθοδρομική πορεία χωρίς αύριο.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός
