Τι γράφει ο δυτικός Τύπος
Το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel χαρακτήρισε τα μέτρα που ζητεί το Eurogroup «Κατάλογο με φρικαλεότητες». Η Liberation σήμερα κυκλοφορεί με εξώφυλλο την Μέρκελ και το ερώτημα ‘Τι παιχνίδι παίζει η Γερμανία;» Κι η Rebubblica γράφει Una Raza, Due Fasse» με εξώφυλλο την Αφροδίτη της Μήλου και αναφορές στην κοινή ιστορία των δύο χωρών.
Η Manifesto δημοσιεύει ένα σκίτσο που δείχνει τον Σόιμπλε να πετά μια κόρη- την Ελλάδα στη θάλασσα. Με τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Η Ευρώπη εκδικείται τον Τσίπρα» κυκλοφορεί αύριο, Δευτέρα, ο Guardian δίνοντας και το στίγμα της μεγάλης νύχτας των εκβιασμών στις Βρυξέλλες. Ο Αλέξης Τσίπρας δέχθηκε ωμό τελεσίγραφο: Είτε άμεση αποδοχή και ψήφιση σκληρών προαπαιτούμενων μέτρων έως την Τετάρτη, είτε Grexit και κατάρρευση των τραπεζών.
Σύμφωνα με αξιωματούχο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που επικαλείται η εφημερίδα, η σκληρή στάση των Ευρωπαίων – η σκληρότερη που έχει επιδειχθεί στα 5 χρόνια της κρίσης, όπως τονίζεται στο άρθρο – είναι η απάντηση στο «Οχι» του ελληνικού δημοψήφισματος.
«Είχαν προειδοποιήσει τον Τσίπρα ότι με ένα «Ναι» στο δημοψήφισμα θα έπαιρνε καλύτερους όρους, με ένα «Οχι» τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο σκληρά», φέρεται να δήλωσε ο εν λόγω αξιωματούχος.
Το μήνυμα στο Twitter του Περιφερειακού Διευθυντή για την Ευρώπη του «Intelligence Unit» του Economist, Άλεξ Γουάιτ είναι: «Το πολιτικό κεφάλαιο που έχει χάσει η Γερμανία μέσα στο Σαββατοκύριακο είναι τεράστιο και είναι άγνωστο πως θα αναπληρωθεί».
Σε άρθρο στους New York Times, ο Πολ Κρούγκμαν ασκεί σφοδρή κριτική για τα όσα συμβαίνουν στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, τονίζοντας πως «η λίστα απαιτήσεων του Eurogroup «είναι μια τρέλα». «Αυτό είναι πραξικόπημα».
«Ας υποθέσουμε ότι θεωρείτε τον Τσίπρα ανίκανο. Ακόμα και αν όλα αυτά είναι αλήθεια, αυτή η λίστα απαιτήσεων του Eurogroup είναι ΤΡΕΛΑ. Το hashtag ThisIsACoup (Αυτό είναι πραξικόπημα) είναι ακριβές. Αυτό ξεπερνά τα όρια του αυστηρού και γίνεται καθαρή εκδικητικότητα, ολοκληρωτική καταστροφή της εθνικής κυριαρχίας και με καμία ελπίδα για ανακούφιση».
“Δε φταίνε οι Έλληνες”
«Μπορεί κάτι να τραβήξει την Ευρώπη από το χείλος του γκρεμού; Οι φήμες θέλουν τον Μάριο Ντράγκι να προσπαθεί να συστήσει λογική, ο Ολαντ αντιστέκεται επιτέλους στα ηθικίστικο οικονομικό παιχνίδι της Γερμανίας, κάτι που δεν είχε καταφέρει στο παρελθόν. Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί ξανά τις καλές προθέσεις της Γερμανίας; Με έναν τρόπο, η οικονομία έχει μπει σχεδόν σε δεύτερο πλάνο. Ακόμα κι έτσι, ας είμαστε σαφείς: Αυτό που μάθαμε τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι πως το να είσαι μέλος της Ευρωζώνης σημαίνει ότι οι δανειστές μπορούν να καταστρέψουν την οικονομία σου, αν δεν ακολουθείς επακριβώς την γραμμή τους. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις υφιστάμενες οικονομικές συνθήκες της λιτότητας. Μοιάζει πιο αληθινό από ποτέ, το ότι η αυστηρή λιτότητα χωρίς μείωση του χρέους, είναι μια καταδικασμένη πολιτική ανεξάρτητα από το πόσο διατεθειμένη είναι μια χώρα να δεχτεί να υποφέρει. Και αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ακόμη και μια πλήρης ελληνική συνθηκολόγηση, θα ήταν ένα αδιέξοδη.
«Το ευρωπαϊκό εγχείρημα –ένα εγχείρημα που πάντα εξήρα και στήριζα- έχει δεχτεί ένα άσχημο, ίσως θανατηφόρο χτύπημα. Και ο,τιδήποτε και αν σκέφτεστε για τον ΣΥΡΙΖΑ, ή για την Ελλάδα, δεν φταίνε γι αυτό οι Έλληνες.»
“Βασανιστήριο εικονικό πνιγμού”
O Guardian γράφει ότι ο έλληνας πρωθυπουργός υποβλήθηκε σε «βασανιστήριο τύπου εικονικού πνιγμού». Το «Spiegel» μιλά για «ηθελημένη ταπείνωση» της χώρας. Τα πρώτα μέτρα θα πρέπει να περάσουν ως την επόμενη Τετάρτη 15 Ιουλίου στο ελληνικό κοινοβούλιο, προκειμένου να αποκατασταθεί η «εμπιστοσύνη» των εταίρων. Περιλαμβάνουν τις αλλαγές στο ΦΠΑ και το ασφαλιστικό σύστημα, μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος και πλήρη ανεξαρτησία της ελληνικής στατιστικής αρχής ΕΛΣΤΑΤ .
«Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίσει ως τις 20 Ιουλίου και πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων, θέματα όπως η εξεύρεση τρόπου αντιστάθμισης της δικαστικής απόφασης που έκρινε παράνομες τις περικοπές στα συντάξεις το 2012 . Θα πρέπει επίσης να επιλυθούν και «λεπτομέρειες», όπως το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή και η ιδιωτικοποίηση του ελληνικού φορέα εκμετάλλευσης του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας ΑΔΜΗΕ, γράφει το Spiegel.
«Επιπλέον, και αυτό είναι το νέο, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης ζητούν μια σειρά άλλων μέτρων,όπως περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις είτε με ελληνική πρόταση, είτε με την γερμανική που προβλέπει τη δημιουργία Ταμείου ύψους 50 δις.ευρώ», προσθέτει.
«To Eurogroup εκτιμά ότι οι ελληνικές χρηματοδοτικές ανάγκες για τα επόμενα τρία χρόνια – και επομένως το πεδίο εφαρμογής του νέου προγράμματος – ανέρχονται σε 82 -86 δις. ευρώ». Σχετικά με το θέμα του δημόσιου χρέους , το κείμενο του Eurogroup αναφέρει: «Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, αλλά δεν είναι δυνατόν να υπάρξει κούρεμα».
«Η Ελλάδα ζητά πλέον μία ελάφρυνση χρέους – κάτι που υποστηρίζουν πολλοί οικονομολόγοι, το ΔΝΤ και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Όλα αυτά για τον Σόιμπλε ακούγονται ως εξής: οι Έλληνες έκαναν πάλι ασαφείς προτάσεις, όπως τότε με τον Βαρουφάκη.
Η θιγμένη ματαιοδοξία του Σόιμπλε
Το Spiegel μιλάει για θιγμένη ματαιοδοξία του Γερμανού υπουργού. Κι αυτό γιατί, με τον Βαρουφάκη, ο Σόιμπλε είχε βρει για πρώτη φορά έναν αντίπαλο, ο οποίος έκανε δημόσια κριτική στη γερμανική φιλοσοφία λιτότητας, όπως αυτή εκφραζόταν ήδη και σε άλλες χώρες. Ο Σόιμπλε, ο οποίος πριν από λίγα χρόνια είχε τιμηθεί ως «μεγάλος Ευρωπαίος», είδε τον Βαρουφάκη να τον χαρακτηρίζει ως εκπρόσωπο μιας ιδέας για «ευρωζώνης της πειθαρχίας» κι είδε επίσης την εικόνα του να μετατρέπεται σε μπαμπούλα στην Αθήνα. Περισσότερο από όλα ίσως τον νευρίασε τελευταία, ότι ο Βαρουφάκης κατηγόρησε δίχως αναστολές τους πιστωτές για τρομοκρατία.
Ωστόσο τώρα αισθάνεται ότι έχει περισσότερη υποστήριξη σε εξωτερικό και εσωτερικό. Μέλη του CDU/CSU επαναστατούν ενάντια στην ιδέα νέας ελληνικής βοήθειας. Στην συνεδρία του κόμματος για την Οικονομία, ο Σόιμπλε έλαβε μεγάλο και διαρκές χειροκρότημα για τη στάση του. Ο Φινλανδός ομόλογός του σχετικοποίησε τις συνέπειες ενός Grexit. Δε θα είναι και τόσο άσχημο, είπε, όπως και μία πιθανή αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανία από την Ε.Ε. – κι αυτό είναι η διπλωματική διατύπωση. Και οι δύο πολιτικοί όμως δε φημίζονται για τη διπλωματική τους δεινότητα.