Ντροπιαστική και συρόμενη 

Toυ Ιωάννη Δαμίγου

Κι ωραία τα κατάφεραν, άφησαν τόσο κόσμο, όχι πολύ αλήθεια είναι, χωρίς μια πιθανή λύση, οι δήθεν “αριστεροί” και τάχα “προοδευτικοί” πολιτικάντηδες. Κανείς δεν αναφέρει και δεν γράφει, τι θ’ απογίνουν οι “εξόριστοι” ψηφοφόροι, οι εγκαταλειμμένοι σε ξερονήσια της πολιτικής κατάντιας.  Αν και όχι με τόση προθυμία, οι πραγματικά αριστεροί γνωρίζουν την μοναδική τους επιλογή. Οι υπόλοιποι στους πέντε ανέμους σκορπισμένοι, όπως πάντα.

Αμετανόητα οι προπαγανδιστές, μέσω ραδιοφώνων, τηλεοπτικών καναλιών και οι υποψήφιοι αντάμα, προσπαθούν μάταια να μας παρακινήσουν για το καλό της χώρας μέσα από το ευρωπαϊκό όνειρο διεκδίκησης. Εκτίθενται χωρίς να τους ενδιαφέρει, παρά μόνο η θέση τους σ’ αυτή, για μια Ευρώπη κατ’ όνομα μόνο. Μια Ευρώπη ντροπιαστική και συρόμενη από εταιρείες και συμβόλαια, εμπόρους θανάτου και ολέθρου, επικηρυγμένων στην συνείδηση, δολοφόνων παιδιών. Σε αγαστή συνεργασία του παίρνω και δίνω. Παίρνω για να τα δώσω στους λίγους και τα ψιχουλάκια αν, στους πολλούς και δίνω συγκατάθεση στις κατάπτυστες αποφάσεις σας και έμπρακτα με οπλική βοήθεια και ότι άλλο ζητηθεί. Για τέτοιο αλισβερίσι μιλάμε. 

Καλούμαστε λοιπόν να ψηφίσουμε εκπροσώπους, ανάμεσα σε στυγνούς καταστροφείς της Ευρώπης για ακόμη μια φορά! Με μεγαλοστομίες για πάλη αλλαγής από μέσα, ένα τόσο άστοχο ως επιχείρημα, όσο εύστοχες παρουσιάζονται οι σκληρές δεξιές και ακροδεξιές, μη γελιόμαστε  ηγεσίες της, σε δόλιες ενέργειες εναντίων αμάχων, μεταναστών και προσφύγων. Και με το υπόδουλο αντεπιχείρημα των “Μένουμε Ευρώπη”, γιατί έξω από αυτήν θα μας φάνε οι άλλοι οι λύκοι, οι πιο “αγενείς”. Παραμένοντες εντός με όποιο κόστος και τίμημα κι ας πρόκειται για παιδικές ζωές, που μας έχουν κόψει τον ύπνο και την διάθεση, ναι τότε …  αξίζει, φευ.

Η ακροδεξιά Ευρώπη ευθέως, που κάνει τα πάντα για να σπρώξει βίαια τους λαούς της στα συμφεροντολογικά οφέλη τρίτων, οδηγώντας τους στην βίαια λύση του πολέμου, δεν μας πρέπει. Πιθανό, τον σημερινό εφιάλτη των άλλων, να τον οικειοποιηθούμε οσονούπω. Άλλωστε στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν έχει συμβεί αυτό, ε;