- Του Γ. Λακόπουλου
Ας μην πάμε στις πρώτες εποχές διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ,, τότε που έχανε η μάνα το παιδί. Να μείνουμε στα τελευταία, που είναι και πιο χαρακτηριστικά.
Στις αρχές του Σεπτεμβρίου ανεβαίνει ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη και παίρνει παραμάζωμα τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η δεύτερη αξιολόγηση έχει κλείσει με καλούς όρους, όλοι μιλούν για την κυβέρνηση με τα καλύτερα στην Ευρώπη, το κλίμα αρχίζει να αλλάξει.
Και την επόμενη γίνεται κεραμιδαριό. Ξεσπάει η υπόθεση με την καναδική εταιρία που απειλεί να φύγει από τις Σκουριές. Άλλο που δεν θέλει η ΝΔ και τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν. Όλοι στρέφονται σ’ αυτό το θέμα και ο θρίαμβος της ΔΕΘ πάει περίπατο. Πέταξε και τις μπαρούφες του ο Καρανίκας, ήλθαν και οι χειρισμοί με τη ρύπανση το Σαρωνικό και έδεσε το γλυκό. Το έργο «η κυβέρνηση παίρνει τα πάνω» της κατέβηκε εσπευσμένα.
Τις τελευταίες ημέρες η ΝΔ και ειδικότερα η οικογένεια Μητσοτάκη βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Κι ακόμη δεν τέλειωσε το πανηγύρι. Στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης βράζουν κατά του επικεφαλής της και των χειρισμών του. Η κυβέρνηση ανοίγει σαμπάνιες.
Και ξαφνικά σκάει το θέμα της άδειας στον Κουφοντίνα. Μάννα εξ ουρανού για την αντιπολίτευση και τον Κυριάκο. Η προσοχή μετατοπίζεται στην αντιπαράθεση που ξεσπάει με την κυβέρνηση. Βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη που πήγε αυτοπροσώπως στη Βουλή για να το απολαύσει και να κρατήσει το θέμα στο επίκεντρο.
Αυτή καθ’ αυτή η χορήγηση άδειας σε έναν 11 φορές ισοβίτη για τρομοκρατία είναι ένα θέμα που μπορεί να το δει κανείς από τη σκοπιά του, ανάλογα με τις νομικές γνώσεις του, την κουλτούρα του και τις πολιτικές του αντιλήψεις. Το θέμα είναι η συγκυρία.
Δυο γεγονότα που αποβαίνουν σε βάρος της κυβέρνησης σε τόσο κοντινό διάστημα είναι πολλά για να είναι σύμπτωση. Και ας αφήσουμε τις Σκουριές. Η υπόθεση της άδειας Κουφοντίνα πώς προέκυψε; Όχι αν έχει δίκιο ο υπουργός Δικαιοσύνης επί της ουσίας. Αν είχε υπόψη του ότι αυτό θα συμβεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αν είχε συναίσθηση ότι καλύτερο δώρο για την οικογένεια Μητσοτάκη δεν θα μπορούσε να υπάρχει.
Η αντιπολίτευση προσπαθεί να υποβάλει την ιδέα ότι η συγκεκριμένη άδεια δόθηκε με κυβερνητική προτροπή. Πρέπει να είναι κανείς πολύ ηλίθιος για να προτρέψει σε κάτι τέτοιο και μέχρι εκεί οι Συριζαίοι δεν έφτασαν ακόμη. Το ερώτημα όμως παραμένει. Είχε υπόψη της η κυβέρνηση τι θα συμβεί; Ο Κοντονής είπε ότι υπήρχε σύμφωνη γνώμη του αρμοδίου αντιεισαγγελέα στο Συμβούλιο που αποφάσισε. Αυτό για καλό το παίρνει ή για κακό;
Δεν είναι μία απάντηση που θα δώσει ποτέ ο αρμόδιος υπουργός δημοσίως και ούτε χρειάζεται. Οφείλει όμως να τη δώσει τον Πρωθυπουργό, που έχει και την εξουσία και την κρίση να πάρει αποφάσεις. Αν οι υπουργοί του δεν μπορούν να προστατεύουν στην κυβέρνηση στις καλές στιγμές φαντάζεται κανείς τι θα συμβεί στις κακές.
Επειδή η λέξη «προβοκάτσια» κυκλοφορεί πολύ εσχάτως, αυτά τα περιστατικά πρέπει να οδηγήσουν τον Αλέξη Τσίπρα στο ερώτημα; Ποιος κυβερνάει τελικά τη χώρα; Ή εν πάση περιπτώσει ποιος διαμορφώνει την επικαιρότητα;