Οι πιο ασυγχώρητοι Βρετανοί είναι ο Κάμερον και ο Τζόνσον

Της Sophie Fay (*)

Το σπίτι του βρίσκεται στην καρδιά του Τσέλσι. «Θα το βρείτε εύκολα, είναι καλυμμένο με γλυσίνες», μας λέει ευγενικά αυτό το επίτιμο μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας. Ο Γουίλιαμ Μπόιντ, συγγραφέας μεταξύ άλλων της «Απειλής», δέχθηκε να μιλήσει στο περιοδικό L’Obs για πολιτική, για το «show-business των άσχημων ανθρώπων» όπως λέει χαρακτηριστικά.

Για να περιγράψει αυτούς που την ασκούν, καταφεύγει στην αρχή του Πήτερ: «Οι άνθρωποι τείνουν να ανέλθουν μέχρι το επίπεδο της ανικανότητάς τους». Αυτό ισχύει τόσο για την Τερέζα Μέι, τη σημερινή πρωθυπουργό, όσο και για τον Τζέρεμι Κόρμπιν, τον αρχηγό των Εργατικών, τους οποίους ο συγγραφέας συνηθίζει να ψηφίζει. «Είναι πολύ περίεργο. Και ο ένας και ο άλλος αισθάνονται πολύ αμήχανα στις δημόσιες εμφανίσεις τους, ή στην τηλεόραση. Λες και φοβούνται μην παγιδευτούν. Η στάση αυτή δεν εμπνέει ομολογουμένως μεγάλη εμπιστοσύνη».

Κατά την άποψη του βρετανού συγγραφέα, η Μέι είναι ένα ανθρωποειδές ρομπότ: το “ Maybot”. Στην τηλεόραση, έχει κανείς την αίσθηση ότι πατάς το κουμπί “ start” κι αρχίζει να επαναλαμβάνει τις ίδιες φράσεις.

Αν και δεν κρατά τη σκωτσέζικη προφορά του, ο Μπόιντ έχει διατηρήσει στενούς δεσμούς με τον τόπο καταγωγής του. Για να βρει πολιτικούς της αρεσκείας του πρέπει να πάει πέρα από το Τείχος του Αδριανού. Οι γυναίκες πολιτικοί της Σκωτίας, για παράδειγμα, έχουν κρατήσει κατά την άποψή του τόσο τον αυθορμητισμό τους όσο και τη δημοτικότητά τους. Όταν τους κάνεις μια ερώτηση δεν σκέφτονται τι θα τους έλεγε ο επικοινωνιολόγος τους να απαντήσουν…

Οι πιο ασυγχώρητοι πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας είναι για τον Γουίλιαμ Μπόιντ ο πρώην πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, που προκήρυξε το δημοψήφισμα για την παραμονή ή την αποχώρηση της χώρας από την ΕΕ, και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον, που προπαγάνδισε το Brexit. «Πρόκειται για έναν τσαρλατάνο, έναν εγωμανή που είναι έτοιμος για όλα προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός», τονίζει ο Μπόιντ.

EPA/WILL OLIVER

Ο Τζόνσον αφιέρωσε μια βιογραφία στο ίνδαλμά του, τον Γουίνστον Τσόρτσιλ. «Δεν μου αρέσει που το λέω, αλλά δεν είναι και τόσο διαφορετικοί», αναστενάζει ο Μπόιντ, που μελέτησε και ο ίδιος τη βιογραφία του πρώην πρωθυπουργού για τις ανάγκες μιας τηλεοπτικής σειράς. Και ο Τσόρτσιλ ήταν έτοιμος για όλα αν αυτό βοηθούσε την καριέρα του, ακόμη και να αλλάξει κόμμα. «Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 ήταν ένας παρίας της πολιτικής. Θα γελούσαν εις βάρος σας αν λέγατε ότι μια μέρα θα γινόταν πρωθυπουργός. Ελεγαν ότι δεν ήταν αξιόπιστος, ότι έκανε κακές παρέες. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος όμως άλλαξε τα πάντα. Τότε ήταν που έγινε μύθος».

Από αυτό μέχρι το να πει κανείς ότι ο Μπόρις Τζόνσον μπορεί να έχει την ίδια τύχη… Ο Μπόιντ προτιμά προς το παρόν να μιλά για την επιτυχία της Τερέζα Μέι, «ενός προσώπου με μεσαίες ικανότητες που ακολουθεί τις συμβουλές των ανώτατων αξιωματούχων». Ισως αυτή να είναι και η μόνη δυνατή στρατηγική σε αυτές τις εξόχως τεχνικές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Το κόμμα της δεν θα την οδηγήσει όμως ποτέ στον Παράδεισο. Οι συντηρητικοί περιλάμβαναν πάντοτε στις τάξεις τους αυτούς τους «little Englanders» (τους στενόμυαλους Αγγλους), που έχουν πειστεί εδώ και καιρό ότι η έξοδος από την ΕΕ θα λύσει όλα τα προβλήματα. «Δεν αξίζει να συζητά κανείς μαζί τους», λέει ο Μπόιντ. «Είναι σαν να προσπαθείς να μεταπείσεις έναν Σαϊεντολόγο».

Οι πιο ένοχοι απ’όλους είναι έτσι οι οπορτουνιστές τύπου Τζόνσον. «Γνωρίζουν ότι η έξοδος από την ΕΕ χωρίς συμφωνία θα αποτελούσε καταστροφή για το Ηνωμένο Βασίλειο. Το λένε ιδιωτικά στους δημοσιογράφους, σε εμπειρογνώμονες που γνωρίζω. Δημοσίως όμως εξακολουθούν να υποστηρίζουν το αντίθετο…»

Την επομένη του δημοψηφίσματος, πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες ζήτησαν από τον Μπόιντ να αναλύσει το δράμα του Brexit. «Είναι αλήθεια ότι έκανα λάθος σε πολλά πράγματα, είμαι όμως πεισμένος ότι έχουμε ένα ταλέντο για συμβιβασμό». Κι έτσι, η υστερική αντίδραση των Brexiters στη συμφωνία που έκλεισε η Μέι έχει καταστήσει την πρωθυπουργό πιο συμπαθή στην κοινή γνώμη.

Το εθνικό αυτό ψυχόδραμα θα τον ενέπνεε άραγε να γράψει ένα μυθιστόρημα; Είναι ακόμη νωρίς. «Πρέπει να περάσει μια γενιά για να αξιολογήσει κανείς τη σημασία ενός γεγονότος που εκτυλίσσεται. Πάρτε τα μυθιστορήματα για την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Κανένα δεν είναι πραγματικά καλό γιατί όλα γράφτηκαν πολύ νωρίς. Ισως να πρέπει να περιμένει κανείς σαράντα χρόνια για να εξηγήσει ποια είναι η Τερίζα Μέι!»

(*) Η Σοφί Φε είναι αρθρογράφος του περιοδικού L’Obs

(Πηγή: L’Obs- ΑΠΕ ΜΠΕ)