Του Γ. Λακόπουλου
Δεν ξέρουμε αν ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ενημερώνεται τακτικά για όσα θλιβερά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο- όχι για πρώτη φορά βεβαίως- ή περιμένει από τους αρμοδίους να τα χειριστούν και να κριθούν από το αποτέλεσμα. Σίγουρα όμως δεν τον καθιστά ευτυχή η εικόνα μιας χώρα στην οποία ένας ποδοσφαιρικός παράγοντας εισβάλει σε έναν αγωνιστικό χώρο οπλισμένος. Παραβιάζοντας όλους του νόμους και τους κανόνες του Πρωταθλήματος, της Πολιτείας και της αισθητικής. Πολύ περισσότερο όταν ο εν λόγω παράγοντας διάκειται ευμενώς προς την κυβέρνηση του και αντιστρόφως.
Δεν ξέρουμε επίσης αν ο Πρωθυπουργός ενημερώνεται λεπτομερώς για τις δηλώσεις των υπουργών του. Σίγουρα όμως θα το ικανοποιεί η εικόνα μιας κυβέρνηση στην οποία υπάρχει εμφανής διαφωνία ενός υπουργού μαζί του, καθώς ο υπουργός Άμυνας αντιμετωπίζει την υπόθεση των αξιωματικών στον Έβρο από διαφορετική σκοπιά, ως προς την παρουσίασή της τουλάχιστον. Πολύ περισσότερο όταν το ίδιο έκανε και με το Σκοπιανό, παραβιάζοντας τον κανόνα ότι διαφωνία υπουργού με τον Πρωθυπουργό δεν νοείται.
Αν αναφέρονται αυτές οι δυο περιπτώσεις δεν είναι γιατί ο Πρωθυπουργός προσωπικά “καλύπτει” κάποιον ή τον “κρατάει ” κάποιος, όπως διατείνονται πολιτικοί υψηλής πολιτικής ευθυκρισίας όπως ο Α. Γεωργιάδης και ο Θ. Πάγκαλος. Α, και ένας νεαρός του περιβάλλοντος Μητσοτάκη -που έκανε το λάθος να τον αναφέρει στη Βουλή ο Τσίπρας και επιδιώκει να του συμβαίνει κάθε μέρα για να γίνει φίρμα- νέος Άδωνις. Όσοι τα λένε αυτά μάλλον δεν ξέρουν τον Τσίπρα.
Αυτά έχουν αξία γιατί δείχνουν ότι ο Πρωθυπουργός, ο Τσίπρας, βρίσκεται κοντά αυτό που έγραφε ο Μπρεχτ: “Νίκησα τα λιοντάρια και με έφαγαν οι κοριοί”. Έχει στο ενεργητικό του τον σημαντικότερο απολογισμό από οποιονδήποτε πολιτικό στη Μεταπολίτευση: κατάφερε να πάει ένα κόμμα της Αριστεράς στην κυβέρνηση και να το κρατήσει εκεί, ξεφορτώνοντας τα βαρίδια. Και ταυτόχρονα να πάρει μια χρεοκοπημένη και ανυπόληπτη χώρα -διοικούμενη από οικογένειες – σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και να την ξαναστήσει στα πόδια της, όχι μόνο στα οικονομικά αλλά και στο πεδίο της διαφθοράς που είχε διολισθήσει από τα κόμματα των αντιπάλων του.
Ότι πρόκειται για άθλους αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα, που τον πιστώνει με διαμόρφωση προϋποθέσεων εξόδου από το Μνημόνιο, άρα και επιστροφής στην ανάπτυξη και την ευημερία σε υγιείς βάσεις- την επόμενη εποχή. Όσα κουσούρια και αν του βρει κανείς αυτός είναι κεκτημένος απολογισμός του. Τα έβαλε με τα λιοντάρια και όταν δεν νίκησε έγινε ένα από αυτά…
Παρόλα αυτό Τσίπρας ενδέχεται να την πατήσει από περιπτώσεις που αντιστοιχούν σε “κοριούς”. Καθίσταται κάθε λίγο στόχος για υποθέσεις που του προκαλούν φθορά όχι γιατί πάσχει κάτι στην κεντρική πολιτική του, ή ο ίδιος, αλλά για τις συμπεριφορές προσώπων στη κυβέρνηση, συνεργατών και άλλων που συνδεόταν, δικαίως ή αδίκως, με τον ζωτικό πολιτικό χώρο του.
Η περίπτωση ιδιοκτήτη ΠΑΕ που εισβάλει στο γήπεδο με το κουμπούρι στη μέση δεν είναι πρωτοφανής- τα έχουμε ξαναδεί για όσους δεν έχασαν τη μνήμη τους. Όπως δεν είναι πρωτοφανές να αναλαμβάνουν οι παράγοντες και η εξέδρα να συνεχίσουν ένα ματς ή τα δικαστήρια και το παρασκήνιο να διαμορφώσουν το αποτέλεσμα.
Δεν είναι επίσης πρωτοφανές ένας υπουργός να αυτονομείται και να χαράσσει τη δική του πολιτική. Άλλωστε το είδαμε και στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα, στην οποία ο Λαφαζάνης είχε τη δική του κυβέρνηση και τη δική του πολιτική και η Ζωή τη δική της πρωθυπουργία!
Όλα αυτά όμως -και αλλά παρεμφερή – είναι οι κοριοί που απειλούν να κατασπαράξουν ένα πολιτικό που νίκησε λιοντάρια ως τώρα. Δεν τον βαρύνουν προσωπικά φυσικά, αλλά ο ίδιος θα κριθεί από την αντιμετώπισή τους. Καθ’ όσον αφορά τον Πρωθυπουργό δεν υπάρχει άλλος χειρισμός από τη νομιμότητα.
Πρόκειται για υποθέσεις που απαιτούν παρέμβαση με τη πρώτη εκδήλωσή τους και πάντως προτού κλιμακωθούν και δημιουργήσουν αρνητικά στοιχεία για την κυβερνητική μηχανή. Πριν εξελιχθούν σε ποτάμια που πέφτουν ασταμάτητα στους μύλους της αντιπολίτευσης -όταν η ίδια έχει στερέψει. Δημιουργούν καταστάσεις που καθιστούν τον Πρωθυπουργό χλεύη των ηττημένων και των γελωτοποιών τους, όταν στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης δεν μπορούν να σταθούν απέναντί του.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι Πρωθυπουργοί για να ανακτήσουν τον έλεγχο των εξελίξεων και να προστατεύσουν το κύρος τους απλώς λειτουργούν ως πρωθυπουργοί. Κόβουν Γόρδιους δεσμούς, χωρίς δισταγμό, καθώς λογοδοτούν μόνο στους πολίτες.
Πρώτον, ομοιογενοποιούν την κυβέρνησή τους, με ανασχηματισμό και σε οποίον δεν αρέσει ας πάει τη Βολή να την ρίξει. Δεύτερον, αντιγράφουν έναν παλαιό πολιτικό που έλεγε στον αδρανούντα υφυπουργό του: “Σε βάλαμε για να λύνει τα θέματα. Αν δεν μπορείς κακώς και σε βάλαμε και αν μπορείς πρέπει να σκεφτώ γιατί δεν το κάνεις”. Και τα σκυλιά δεμένα…
