‘Ενα “σύνηθες” μεθοριακό επεισόδιο

Του Νικ- Αλέξανδρου Λάκκα

«Υπάρχει μια διαφορά στις εκφράσεις που χρησιμοποιεί κάθε πολιτικός ανάλογα με το προσωπικό του ύφος. Αυτό συμβαίνει άλλωστε και μεταξύ πολιτικών που βρίσκονται στο ίδιο κόμμα. Εγώ χρησιμοποιώ τις εκφράσεις που πρέπει να χρησιμοποιούνται και σας λέω ότι πολλές φορές υπάρχει μια διαφοροποίηση στο ύφος…  Αυτή τη στιγμή είναι κρατούμενοι και περιμένουν να δικαστούν. Η δική μου άποψη είναι ότι μέχρι στιγμής στη συγκεκριμένη περίπτωση των Ελλήνων δεν προκύπτει το θέμα της ομηρίας, ακριβώς επειδή περιμένουν να δικαστούν».

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος απάντησε ευθέως στο περί “ομήρων” -για τους δυο στρατιωτικούς που βρίσκονται στις τούρκικες φυλακές- που είπε ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος. “Ο χρόνος που έχει περάσει δεν είναι τέτοιος ώστε να έχει ξεπεραστεί το όριο της δίκαιης δίκης και ακριβώς σε αυτό το επίπεδο η γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να βοηθήσουμε την Τουρκία να αναδείξει το επεισόδιο σε μείζον διπλωματικό γεγονός».

Την ίδια ώρα που ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας δηλώνει πως δεν είναι υπουργός του Καμμένου, αλλά έχει απευθείας σχέση με τον πρωθυπουργό, όλοι πρόσεξαν πως είναι αυτός που έκανε δηλώσεις για το θέμα- στη γραμμή της νηφαλιότητας και της ψυχραιμίας: “Έχουν γίνει και συνεχίζονται οι αναγκαίες ενέργειες, τόσο στο διπλωματικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Η Ελλάδα είναι χώρα της ειρήνης. Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο αντιμετωπίζεται με τη χρήσιμη νηφαλιότητα και την πολυεπίπεδη εξωτερική μας πολιτική. Τα σύνορά μας, άλλωστε, είναι σύνορα της Ευρώπης».

Προφανώς ούτε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, ούτε ο Φώτης Κουβέλης δεν κινούνται στο κλίμα των εμπρηστικών δηλώσεων του Πάνου Καμμένου -τύπου “Μολών Λαβέ”- που πρόσφατα δήλωσε στη Liberation πως η “Η Ελλάδα είναι πολύ κοντά σε ένα θανατηφόρο ατύχημα με την Τουρκία». Χθες μάλιστα από την Πάφο -κατά την επίσκεψή του στη βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» και μεταξύ άλλων είπε: «Έχουμε τις επόμενες ημέρες μία συνάντηση για τις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία και θα ήταν καλό μέχρι εκείνη τη συνάντηση – και το συντομότερο δυνατό – να λήξει η ομηρία των Ελλήνων, του αξιωματικού και του υπαξιωματικού».

Βέβαια η ομηρία ή η αιχμαλωσία ως λέξη που αφορά αρπαγή ή απαγωγή -όπως θέλουν διάφοροι να έχει συμβεί σε ελληνικό έδαφος-ως εγγύηση ή ανταλλαγή- παραπέμπει σε πόλεμο και σε δίκαιο πολέμου, ενώ τα περί κατασκοπείας δεν υποστηρίζονται στο δικαστήριο. Το ίδιο το ΓΕΣ στην ανακοίνωσή του έγραφε για “στρατιωτική περίπολο που  φέρεται να εντοπίστηκε από τουρκική περίπολο, σε τουρκικό έδαφος”.

Ούτε τα περί ανταλλαγής με του 8 αξιωματικούς υποστηρίχτηκαν- το αντίθετο- από την τουρκική κυβέρνηση που φαίνεται- αφού χρησιμοποίησε ειδική αστυνομία να τους παρέδωσε στην τουρκική δικαιοσύνη, αλλά σε φυλακές υψίστης ασφαλείας για παράνομη είσοδο στη χώρα με υποψία κατασκοπείας. Σύμφωνα με το άρθρο 332 του Τουρκικού Κώδικα, η παράνομη είσοδος σε απαγορευμένη στρατιωτική περιοχή σε καιρό ειρήνης, προβλέπει ποινή φυλάκισης από 2-5 χρόνια.

Το πρόβλημα είναι γιατί συνελήφθησαν και γιατί προφυλακίστηκαν για ένα πλημμέλημα που άλλες εποχές θα λυνόταν σε τοπικό επίπεδο, αλλά η απάντηση των τουρκικών αρχών είναι πως δεν έχουν τα εχέγγυα πως θα παραμείνουν στη χώρα αφού δεν …έχουν μόνιμη και γνωστή διαμονή στην Τουρκία. Η διαπόμπευση με τις στολές- κι ενώ κρύβουν τα πρόσωπά τους- είναι η τροφή του τουρκικού- αλλά και του ελληνικού τύπου- ωστόσο οι ίδιοι έκρυψαν τα πρόσωπά τους και την ώρα της σύλληψής τους φορούσαν στολές.

Οι γονείς των κρατουμένων δήλωσαν πως δεν κακοποιήθηκαν και η ελληνική κυβέρνηση άφησε την υπόθεση στους ίδιους -και το προξενείο που όρισε υπεράσπιση- προφανώς για να υποβαθμίσει το γεγονός και να μην το μετατρέψει η ίδια σε “μείζον” θέμα. Ήδη συνιστά ένα ταπεινωτικό γεγονός, δυσάρεστο, με ευθύνη των ίδιων και των διοικητών τους που τιμωρήθηκαν με μετάθεση μετά το γεγονός, ενώ λαμβάνονται αυξημένα μέτρα στις περιπολίες. Η τουρκική κυβέρνηση που φαίνεται να έβαλε το χέρι της στην υπόθεση- αν δεν την είχε παραγγείλει ή οργανώσει- τυπικά παίζει το παιχνίδι της “δικαιοσύνης” -αν και μάλλον παραμέρισε τους τοπικούς διοικητές -λίγες μέρες αφότου σχεδόν εμβόλισε ένα πλοίο του λιμενικού- ίσως με στόχο μια άλλη “αιχμαλωσία” στα Ίμια.

Τυπικά η προφυλάκιση μπορεί να διαρκέσει όσο του Γερμανού δημοσιογράφου- χωρίς να του αποδοθούν κατηγορίες- και περισσότερο από ένα χρόνο, όσο η κυβέρνηση της Τουρκίας -με εκατοντάδες χιλιάδες φυλακισμένους- παίζει το παιχνίδι της. Όχι τόσο να τιμωρήσει τους παραβάτες των συνόρων -που εισήλθαν με …όπλα στα εδάφη της- όσο να εξευτελίσει την ελληνική κυβέρνηση που όταν ζήτησε τους οχτώ αξιωματικούς που ζήτησαν άσυλο εκείνη τους είπε πως στην Ελλάδα η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη. Από αυτή την άποψη μπορεί να έχει δίκιο ο Καμμένος. Οι δυο συλληφθέντες στρατιωτικοί θα χρησιμοποιηθούν για άλλες υποθέσεις όπου θα συρθεί η ελληνική κυβέρνηση ή στην καλύτερη περίπτωση θα “επιστραφούν” σε μια επίδειξη γενναιοδωρίας και ανεξαρτησίας της …δικαιοσύνης-μιας χώρας που οι μισοί δικαστικοί είναι στις φυλακές.

Προφανώς ο πρωθυπουργός δεν τηλεφωνεί στον Ερντογάν, αλλά ούτε ο Ερντογάν …επεμβαίνει σε θέματα δικαιοσύνης. Είναι η πολεμική “διπλωματία” ενός καθεστώτος που ενώ είναι φασιστικό- μια δικτατορία- κρατά τους κοινοβουλευτικούς τύπους- αφού όπως ο ίδιος ο Τσίπρας είπε είναι μια κυβέρνηση εκλεγμένη. Εκλεγμένη, αλλά πώς; Η Ελλάδα, αλλά και η Ευρώπη, πληρώνει με τρόπο εξευτελιστικό έως ικεσίας την ανοχή της σε ένα καθεστώς που θάπρεπε να είχε καταγγείλει και απομονώσει για ανταλλάγματα στο μεταναστευτικό, πωλήσεις όπλων ή άλλες διευκολύνσεις αφού η Τουρκία -κι όχι η Ελλάδα- είναι τα πραγματικά σύνορα της Ευρώπης.

Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρώπη εξέθρεψαν ένα χωροφύλακα στην περιοχή που τους εξυπηρετούσε, αλλά τώρα τους απειλεί να ανοίξει τα σύνορα και να γεμίσει όχι απλώς πρόσφυγες, αλλά και τζιχαντιστές την Ευρώπη. Η Τουρκία εκβιάζει, αλλά η Ελλάδα θεωρεί πως η μόνη λύση είναι η ένταξή της στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Προφανώς, η άλλη είναι ο πόλεμος που μπορεί και νάχει με κάποια μορφή νάχει αρχίσει με ένα “σύνηθες” μεθοριακό επεισόδιο που μπορεί να μην είναι και τόσο σύνηθες, όσο θέλει η κυβέρνηση.