Του Γ. Λακόπουλου
“Τα λουλούδια στην κυρία από μένα”. Οι ανθοδέσμες που έφτασαν στη Χαρ. Τρικούπη είχαν δυο διαφορετικούς αποστολείς. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν κάθε λόγο να είναι ευτυχείς με τα δώρα που τους έκανε πρωτοχρονιάτικα -έστω με το παλιό ημερολόγιο – η Φώφη Γεννηματά, ανακοινώνοντας τον συνεταιρισμό της με τον Γ. Παπανδρέου που θα απολήξει στο αδιανόητο για την ιστορική διαδρομή της δημοκρατικής παράταξης: την απόσυρση του ΠΑΣΟΚ υπέρ της λεγόμενης …”Δημοκρατικής Συμπαράταξης”.
Δηλαδή για κάτι που δεν υπάρχει ως πολιτικός φορέας -είναι μια τυπική διευθέτηση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ στη Βουλή- και εν όψει της υποτιθέμενης μέλλουσας δημιουργίας του είναι αγνώστου περιεχομένου, ιδεολογίας, πολιτικής, στελέχωσης και …ηγεσίας!
Καταλύεται το ΠΑΣΟΚ για ένα … σκορποχώρι – με τη συμμετοχή ενός αποσυνάγωγου -για το ΠΑΣΟΚ- πρώην προέδρου του, που αποδοκιμάσθηκε ήδη στην κάλπη, όταν δοκίμασε τον μικρομεγαλισμό του με δικό του διασπαστικό “κόμμα”. Από μόνη της η εικόνα της συναλλαγής που αποπνέουν αυτά είναι αποκρουστική. Αλλά βολεύουν τους αντιπάλους του ΠΑΣΟΚ.
Ο τρίτος πόλος που θα τους απειλούσε θα μπορούσε να ήταν μόνο το ΠΑΣΟΚ, ως ΠΑΣΟΚ και εφόσον ξανάπαιρνε τη χαμένη του ιστορική ταυτότητα – όπως την όρισε ο Ανδρέας Παπανδρέου με την ιδρυτική πράξη του. Ώστε να ξαναβρεί την αίγλη του και να ανακάμψει εκλογικά, ως μαχόμενος ευρωπαϊκός σοσιαλιστικός φορέας στα βήματα της ελληνικής κεντροαριστεράς – που διαφέρει απο την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία- και όχι ως σκεύος ικανοποίησης προσωπικής κενοδοξίας.
Χωρίς ΠΑΣΟΚ η πολιτική στην Ελλάδα θα είναι διαφορετική- φτωχότερη. Η αφροσύνη της διάλυσής του εξυπηρετεί μόνο τους σημερινούς πρωταγωνιστές της πολιτική σκηνής, που είδαν με ικανοποίηση την ανίερη συμφωνία Φώφης-Παπανδρέου, που δείχνει έλλειψη σεβασμού στα ιερά και τα όσια των προοδευτικών πολιτών που αγωνίσθηκαν, ανιδιοτελώς, με το ΠΑΣΟΚ.
-Ο Κυριάκος πρέπει να εξέλαβε ως μάνα εξ ουρανού ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ -το οποίο θέλει να αφαιμάξει για να επεκταθεί στο χώρο του- του βάζει απέναντι τον πιο εύκολο στόχο: έναν αποτυχημένο πρώην πρωθυπουργό αποδιοπομπαίο και φορτωμένο με ποικίλες ευθύνες. Το παλιό παιχνίδι Παπανδρέου –Μητσοτάκηδες θα παιχτεί αυτή τη φορά ευνοϊκά για τους δεύτερους. Ποιος θα το πίστευε.
-Ο Τσίπρας μάλλον τρίβει τα χέρια του καθώς όσοι από τους ψηφοφόρους του εξέταζαν το ενδεχόμενο να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ θα μείνουν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν θα υπάρχει πλέον ΠΑΣΟΚ, αλλά στη θέση του ένα σχήμα με πρώτο τραπέζι πίστα εκείνον εξ αιτίας του οποίου έφυγαν.
Η πραξικοπηματική διάλυση του ΠΑΣΟΚ
Αν δεν υπάρχει το ΠΑΣΟΚ ποιος έχει λόγο να ψηφίσει μια πολιτικό με τα πολιτικά χαρακτηριστικά της Φώφης και έναν πρώην πρωθυπουργό με το πολιτικό μητρώο του Παπανδρέου;
Ένας οπαδός της δημοκρατικής παράταξης που δεν θέλει τον Μητσοτάκη επειδή είναι γόνος, γιατί να θέλει δυο πρόσωπα που διαχειρίζονται κληροδοτήματα και μεταχειρίζονται το ιστορικό Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου σαν να είναι τσιφλίκι τους;
Η σημερινή εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ γιατί να τους ακολουθήσει όταν η πρόθεσή τους είναι να το διαλύσουν, αποποιούμενοι, εκτός από την ιδεολογία, τα σύμβολα, το όνομα, τελικά και την ιστορία του;
Ποιος από τους -ανθεκτικούς, έως ηρωικούς – ψηφοφόρους του Κινήματος θα ακολουθήσει κάποιον που διέσπασε το κόμμα που τον έκανε πρωθυπουργό; Ή κάποια την οποία εξέλεξε για να ανασυντάξει το ΠΑΣΟΚ και αυτή μηχανεύεται στο παρασκήνιο την εξαφάνισή του από τον χάρτη –ευτυχής γιατί συγκεκριμένος επιχειρηματίας “την έχει σαν παιδί του”;
Ποιος πολίτης θα τους αναγνωρίσει ότι διαθέτουν τα προσωπικά χαρακτηριστικά να τεθούν υπεράνω του ΠΑΣΟΚ; Με τίνος εξουσιοδότηση θανατώνουν το Κίνημα που συσπείρωσε εκατομμύρια πολίτες , άλλαξε την χώρα και εξέπεσε αποκλειστικά εξ αιτίας των χειρισμών του ενός εκ των δυο σημερινών εταίρων που το εξέτρεψε από τις ράγες του, εκλαμβάνοντάς το ως ιδιόκτητο παιχνίδι;
Η συμπεριφορά της Γεννηματά είναι ανεξήγητη και για την ίδια. Αυτό σημειώνουν ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που τη στήριξαν και τώρα την βλέπουν να αυτονομείται και να μεθοδεύει τη διάλυση του κόμματος υπέρ του οποίου υπάρχει. Δηλαδή να οργανώνει πίσω από την πλάτη τους πραξικόπημα.
Ταυτιζόμενη με τον Παπανδρέου καταστρέφει ολοσχερώς τη βεβαιότητα που είχε να μπει στην επόμενη Βουλή ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ενισχυμένη και από τη συνεργασία με τον αξιόμαχο πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Θανάση Θεοχαρόπουλο, τον οποίο τώρα προφανώς θα παραμερίσουν.
Ο Θεοχαρόπουλος δεν έχει μεγάλες δυνάμεις, αλλά προσωποποιούσε την ανανέωση, τη διεύρυνση του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά και την στροφή στην αναζήτηση προσώπων με νέο ύφος και ήθος δημόσιας παρουσίας, αλλά και με πολιτική συνέπεια, όπως έδειξε η αξιοπρεπής στάση του στην υπόθεση της απλής αναλογικής. Αντί να προχωρήσει σ’ αυτή την κατεύθυνση η Φώφη, κατέφυγε στο μαγειρείο της οπισθοδρόμησης προς τον τελειωμένο νεοπαπανδρεϊσμό, με τους σκελετούς που σέρνει μαζί του.
Η κυρία δεν υιοθετεί μόνο τον πολιτικό και κομματικό βίο και την πολιτεία του προκατόχου της στην ηγεσία -τα οποία ως τώρα αποτασσόταν- αλλά και τις αμαρτίες του, όπως π.χ. την οικονομική κακοδιαχείριση που άφησε πίσω του. Το στυλ “εμείς τα στείλαμε στη Δικαιοσύνη” δεν βολεύει πλέον. Ακόμη και αν έχουν στο μυαλό τους να ξεφύγουν από τις τράπεζες, λάθος τρόπο διάλεξαν. Απλώς τώρα είναι υπόλογοι και οι δυο.
Η τοξικότητα του Παπανδρέου άρχισε ήδη εκδηλώνεται με όσα διακινεί η μικρή σέχτα που ονομάζει “Κίνημα” και σύντομα θα αρχίσουν όργανα. Ο ίδιος, την επομένη της συμφωνίας, δήλωσε ότι …διατηρείται η αυτονομία του “κόμματός” του. Κοροϊδεύει. Ποια αυτονομία; Με τα ίδια ψηφοδέλτια δεν θα κατέβουν στις εκλογές; Με τις ψήφους των οπαδών του ΠΑΣΟΚ δεν θα επιδιώξει να μπει στη Βουλή; Εκεί θα κλάψουν μανούλες καθώς η Φώφη στην ουσία πούλησε κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ υπέρ των νεοπαπανδρεϊκών που θα διεκδικήσουν έδρες σε βάρος τους.
Με άνεση πάντως ο πρώην πρωθυπουργός ήδη άρχισε να περνάει, δολίως, τη θηλιά στο λαιμό της Φώφης. Ακόμη και κλάκα ετοιμάσθηκε για την … υποδοχή του στη σύναξη του Σαββάτου. Παλιά μας τέχνη κόσκινο. Υπερασπιζόμενος -από την επομένη του συνεταιρισμού κιόλας- το … έργο του και το ” λεφτά υπάρχουν”, κατ’ ανάγκην συμπαρασύρει και τη Γεννηματά στην ίδια γραμμή. Καλά ξεμπερδέματα.
Η τρίτη ανθοδέσμη
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο έπρεπε να υπάρχει στη Χαρ. Τρικούπη μια ακόμη ανθοδέσμη: από την Άννα Διαμαντοπούλου και τον Γιάννη Ραγκούση. Διαλύοντας το ΠΑΣΟΚ, η Φώφη με τον ΓΑΠ, αποενοχοποιούν τη δική τους άποψη ότι “έκλεισε τον κύκλο του και πρέπει να διαλυθεί και να μπει κάτι άλλο στη θέση του”. Σύμφωνα με πολλούς κάνουν λάθος. Αλλά όταν θα το έχει διαλύσει, η νυν με τον πρώην πρόεδρο του, ποιος θα καταλογίσει το λάθος σ’ αυτούς; Αντίθετα τους δικαιώνουν, σ’ αυτή τη θεωρία.
Με την τελευταία εξέλιξη το πιθανότερο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ περιέρχεται στην κατάσταση της παλιάς Ένωσης Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, των Μαύρου-Ζίγδη κ.λ.π. Αν έχει όμως κάποιος πιθανότητες να βγει σώος απο τη χαώδη αποδιάρθρωση που δημιουργείται είναι οι δυο πρώην υπουργοί. Υπάρχουν επιχειρήματα γι’ αυτό.
Πριν από όλα ο “συνεταιρισμός των γόνων” τους έλυσε τα χέρια. Αν η πρωτοβουλία τους “να ενώσουν το χώρο” έπασχε γιατί οδηγούσε στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, τώρα μπήκε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και είναι ελεύθεροι να προχωρήσουν.
Αφού δεν είναι εφικτή η “συνένωση παραγόντων”-περί αυτού επρόκειτο- και δεδομένου ότι οι ίδιοι αφού είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων θα ήταν αδιανόητο να ενταχθούν στο “συνεταιρισμό των γόνων”. Μπορούν να οργανώσουν το δικό τους σχήμα και να προσέλθουν σε αναμέτρηση όχι με το ΠΑΣΟΚ πλέον -κάτι που θα τους εξέθετε γιατί του οφείλουν την πολιτική παρουσία τους- αλλά με δυο πρόσωπα που υπάρχουν στην πολιτική με τα οικογενειακά διαβατήρια. Δηλαδή από θέση ισχύος. Το επιχείρημα σε βάρος τους “γιατί δεν πάτε όλοι με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ;” χάνεται, αφού δεν θα υπάρχει ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε σημαία…
Έτσι εφόσον διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ αυτό που θα μπει στη θέση του δεν θα είναι ένα σχήμα, αλλά δύο -ίσως και τρία αν προχωρήσει και ο Βαγγ. Βενιζέλος στη συγκρότηση κόμματος- όπως νομιμοποιείται πλέον. Από τη μια θα υπάρχουν οι κληρονόμοι και από την άλλη αυτοδημιούργητα πολιτικά στελέχη.
Ως πολιτικοί η Άννα και ο Ραγκούσης δεν έχουν τα βάρη του Παπανδρέου και της Γεννηματά. Ότι καταλογίζεται στον καθένα είναι διαφορετικής τάξης -αφορά πολιτική κριτική για τη διαδρομή τους. Οι ίδιοι δεν είναι δημιουργήματα των οικογενειών τους. Δεν έχουν “ιδρύματα” στο όνομα των προγόνων τους, ούτε υπάρχουν με “δανεικά” πολιτικά ονόματα στο δημόσιο βίο. Το πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτουν τους ανήκει.
Πέρα από τις πολιτικές επικρίσεις που δέχονται, ειδικά η Διαμαντοπούλου – και το ΑΠ δεν της χαρίστηκε- είναι φανερό ότι έχουν ορατές διαφορές ουσίας από τους δυο γόνους στο επίπεδο των ικανοτήτων.Τα στοιχεία της πολιτικής ανωτερότητας και της προσωπικής συγκρότησης είναι με το μέρος των δυο πρώην υπουργών. Π.χ. κανείς δεν μπορεί να συγκρίνει την ευρωπαϊκή παρουσία της Άννας Διαμαντοπούλου με την ανούσια –τύποις-παρουσία της Φώφης στις συνεδριάσεις των Ευρωσοσιαλιστών στις οποίες πλέον κυριαρχεί ο …Τσίπρας.
Ο Παπανδρέου δεν φτάνει ούτε στο μικρό δακτυλάκι τον Ραγκούση ως διαχειριστής δημοσίων και κομματικών υποθέσεων. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιπλέον έχει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση για την, αδιευκρίνιστη πάντα, επιμονή του να νταραβερίζεται σε ανύποπτο χρόνο με τον γνωστό πλέον θαμώνα ροζ ξενοδοχείων Στρος Καν ως επικεφαλής του ΔΝΤ. Χωρίς απόφαση κανενός κομματικού και κυβερνητικού οργάνου. Όπως και για την επιλογή να οδηγήσει τη χώρα άκριτα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, χωρίς να έχει λαϊκή εντολή και εξουσιοδότηση από κανέναν.
Η Φώφη απλώς δεν έχει καταγραφεί, αφού από τους ρόλους της υφυπουργού και της αναπληρώτριας, που έπαιρνε κατ’ απονομήν ως τώρα, δεν παρουσίασε ποτέ κάτι.
Απέναντι τους θα βρουν δυο πρόσωπα που υπήρξαν αναμφίβολα επιτυχημένοι υπουργοί και εμφανώς εξελίχτηκαν από τότε που μπήκαν στη πολιτική. Έχουν τα μειονεκτήματα τους, αλλά στην αξιολόγηση οι -αντίπαλοί τους πλέον -ΓΑΠ-Φώφη- υστερούν. Αν τους βγάλει κάνεις το κέλυφος των κληρονόμων τι μένει;
Είναι προφανές λοιπόν ότι αν ολοκληρωθεί η σχεδιαζόμενη εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ, η αμοιβαδοποίηση του χώρου θα διαμορφώσει δυο συγκρουόμενες τάσεις. Με τον άξονα Ραγκούση – Διαμαντοπούλου να έχουν περισσότερες πιθανότητες από τον “συνεταιρισμό των γόνων”, να συγκινήσουν -όχι μόνο την παραδοσιακή κομματική βάση, αλλά και νέες δυνάμεις.
Εφόσον δεν θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ το παιχνίδι κυριαρχίας στο χώρο θα παιχτεί εξ αρχής και με με όρους που θα ευνοούν όσους έχουν περισσότερα προσόντα- εφόσον βέβαια δεν αυτοακυρωθούν με ανταγωνισμούς μεταξύ τους.Το δικό τους προφίλ πάντως έχει ποιοτικότερα χαρακτηριστικά από την βαλκάνια εικόνα της Γεννηματά και από την αλαλούμ διεθνή κινητικότητα του Παπανδρέου- που σταδιακά ξεμένει από καύσιμα.
Άλλωστε οι κληρονόμοι φροντίζουν ήδη να τους διευκολύνουν, συγκεντρώνοντας ότι πιο καθυστερημένο βρίσκεται στα ντουλάπια του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχουν άλλωστε και σημαντικά πολιτικά πρόσωπα στο περιβάλλον της Φώφης. Ήδη ο πρώτος που έβγαλε εναντίον τους για να αποφανθεί ότι “δεν έχουν τύχη” ήταν ο …ξεχασμένος παλιός πορτ παρόλ του Σημίτη, Χρ. Πρωτόπαπας, εξ απορρήτων της πλέον.
Για τους πολίτες που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως μόνιμους κατοίκους του χώρου του ΠΑΣΟΚ θα τεθεί πλέον ένα ζήτημα στέγης με την εξαφάνιση του και δεν μπορεί να είναι η “συμπαράταξη των γόνων”. Αν ο Ραγκούσης και η Διαμαντόπουλου φερθούν έξυπνα και κινηθούν σοβαρά και μεθοδικά -θα βρουν καθαρό το τραπέζι. Από σκελετούς τουλάχιστον. Παίρνοντας αποστάσεις απο τον περιθωριακό σημιτισμό, στον οποίο έχει έφεση η δεύτερη και τιμώντας την ιστορική διαδρομή και τις ιδεολογικές αναφορές του κόμματος που τους ανάθρεψε στο δημόσιο βίο -αφήνοντας σε κάποιους συνεταίρους της Γεννηματά να βρίζουν τον Ανδρέα Παπανδρέου και στον Κυριάκο τη θεωρία “δεν υπάρχει Δεξιά και Αριστερά”.
ΥΓ. Εκ παραλλήλου είναι προφανές ότι ένα συγκεκριμένο σύστημα εκτός πολιτικής- που προσπάθησε ως τώρα ανεπιτυχώς να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ για να βάλει στη θέση του το Ποτάμι – μετά την αποτυχία του Σταύρου Θεοδωράκη προσπαθεί να διαλύσει το Ποτάμι και να βάλει στη θέση του τη Φώφη. Για να διαλύσει αυτή το ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία πλέον με τον Γ. Παπανδρέου που το προσπάθησε ήδη διασπώντας το. Της έστειλαν έναν βουλευτή, ετοιμάζουν άλλους δύο. Μπερεκέτια.