Πώς εκπαιδεύεις έναν λαό στο να αισθάνεται εξαρτημένος και επαίτης

Του Βασίλη Σαββίδη*

Η κουβέντα για το αν ήταν σκόπιμο να δοθεί ή να δοθεί όπως δόθηκε το μέρισμα έχει τελειώσει.

Το ότι τα λεφτά του μερίσματος είναι κατά το ήμισυ περίπου λεφτά που η κυβέρνηση υποχρεούτο να επιστρέψει λόγω δικαστικών αποφάσεων για εισφορές που κρίθηκαν αντισυνταγματικές και κατά το ήμισυ προέρχονται από καθυστέρηση καταβολής των εφάπαξ για τις συντάξεις αλλά και από περικοπές που έχουν ήδη ψηφιστεί για το 2018 έχει αναλυθεί επαρκώς και από πολλούς.

Είπαμε, στα χρόνια της κρίσης πρώτος διδάξας ο Σαμαράς και ο Τσίπρας ο μαθητής που ξεπέρασε τον δάσκαλο.

Ήρθε λοιπόν η ώρα για να γίνουν οι αιτήσεις. Προσέξτε πως σκέφτονται και ενεργούν όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες που θεωρούν ότι είναι οι μαέστροι της χειραγώγησης των μαζών, ότι αυτοί είναι οι έξυπνοι κι ο λαός τα εσαεί κοροϊδάκια τους.

Τα στοιχεία που ζητάει το σύστημα, που είναι σύστημα της εφορίας κατά βάση, είναι όλα γνωστά στην εφορία.  Η εφορία θα μπορούσε απλά να δώσει σε όσους πληρούν τις προϋποθέσεις ανά κατηγορία και περίπτωση το ποσό που τους αναλογεί. Και μάλιστα το πράττει αυτό για μια συγκεκριμένη κατηγορία:

Για τους υπερήλικες, άτομα ή ζευγάρια, άνω των 70 που δεν φιλοξενούν οικείους. Αν φιλοξενούν -κατά πάσα πιθανότητα τα τέκνα τους- βάζει στην πράξη τα τέκνα να κάνουν την αίτηση, όπως βάζει και όλους τους άλλους να υποβάλλουν αίτηση ηλεκτρονικά.

Γιατί λοιπόν επιβάλλουν στον κόσμο όλη αυτή τη διαδικασία που εν πολλοίς δεν χρειάζεται; Καταρχήν για να μην υποβάλλουν πολλοί αίτημα και να μην τα δώσουν. Κυρίως όμως το κάνουν έτσι για να νιώθει ο αιτών πολίτης και να περάσει στο υποσυνείδητό του ότι αυτός ζητάει και ο “πολυχρονεμένος μας αφέντης-πατερούλης εκάστοτε πρωθυπουργός” δίνει, ελεεί.

Τάχα εμείς τον έχουμε ανάγκη και αυτός μας νοιάζεται, μας αγαπάει, μας συμπονάει, μας ελεεί και μας συμπαραστέκεται. Κι όλα αυτά με τα δικά μας λεφτά που μόλις πριν μας τα στέρησε και με το παραπάνω. Πρόκειται για το πιο παλιό κόλπο της εξουσίας. Το έκαναν για αιώνες βασιλείς και σουλτάνοι. Απλά τώρα έχουμε και υπολογιστές και γιούζερνέημ και πάσγουορντ.

Αφού υπάρχει αυτό το “υπερπλεόνασμα” γιατί δεν αναστέλλεται π.χ. για ένα έτος η κατάργηση του ΕΚΑΣ. Ή οι μειώσεις στις συντάξεις κατά το ανάλογο μέτρο.  Μα αυτό δεν εγγράφεται στο συνειδητό ή στο υποσυνείδητο ως ευεργέτημα; Αυτό το θεωρούμε σωστά κεκτημένο και το να παραμείνει δεν εγγράφεται ως χάρη. Άρα τα κίνητρα είναι μεν καθαρά ψηφοθηρικά αλλά και ο τρόπος, η διαδικασία δηλαδή αίτησης-έγκρισης που επιλέγεται είναι παιδευτικού χαρακτήρα. Μας εκπαιδεύουν στο να μας στραγγίζουν και μετά να λέμε κι ευχαριστώ.

Τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και οι χάρες που γίνονται μια φορά το χρόνο του τύπου “όσα ελεήσει ο αφέντης” άλλους σκοπούς εξυπηρετούν. Εξυπηρετούν τα ιδιοτελή συμφέροντα των πολιτικών αρχόντων και όχι τα πραγματικά συμφέροντα του λαού. Όποιος πραγματικά νοιάζεται τον λαό που υπηρετεί ως ίσος προς ίσο και ένας από τον λαό, οφείλει να χτίζει σχέσεις σταθερού και αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης, όπου οι πόροι και ο πλούτος αναδιανέμονται οργανικά και θεσμικά στον λαό που τους παράγει και δεν χαρίζονται εν είδει ελεημοσύνης από ηγεσίες οι οποίες κατά τα άλλα καθ’ έξη και κατ’ επάγγελμα απομυζούν και διασπαθίζουν αυτόν τον πλούτο για να συντηρούν τους κομματικούς τους στρατούς που τους διατηρούν στην εξουσία.

* Ο Βασίλης Σαββίδης είναι διεθνολόγος, υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού της Δημοκρατικής Ευθύνης