Στις 9 Μαΐου, τέτοιες μέρες, πριν 25 έτη, η ελληνική κυβέρνηση επισημοποίησε τον διορισμό της Γ. Αγγελοπούλου ως πρώτης γυναίκας στον πλανήτη που βρέθηκε επικεφαλής οργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων
Πώς τα κατάφερε η Αθήνα και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 ήταν πετυχημένοι; Ένα από τα βασικά ερωτήματα που ακόμα το συζητάνε πολλοί, σχεδόν 21 έτη, όπως και γιατί δεν αξιοποίησε όσα μπορούσε όσα πέτυχε και γιατί δεν επαναλήφθηκε ο τρόπος της επιτυχίας; Το βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Λακόπουλου, «Η μπαλάντα των Ολυμπιακών Αγώνων» (εκδόσεις Λιβάνη) με υπότιτλο «τα πρόσωπα, η λάμψη, οι σκιές και η Γιάννα Αγγελοπούλου» μας δίνει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα.
Στο επίκεντρο της αφήγησης η πρόεδρος του Αθήνα 2004, Γιάννα Αγγελοπούλου, ένα πρόσωπο που όπως ανέφεραν τα πρωτοσέλιδα των ελληνικών και ξένων μέσων ενημέρωσης στους περισσότερους τίτλους: «Η Γιάννα Αγγελοπούλου κέρδισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Αυτό το πρόσωπο ακολουθεί η αφήγηση σε ένα συναρπαστικό βιβλίο για ένα γεγονός, αυτό των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που στη συνείδηση των πολιτών βρίσκεται στην κορυφή των γεγονότων από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το τέταρτο κεφάλαιο με τον τίτλο, «διάσωση», όπου αποκαλύπτει ο Γ. Λακόπουλος άγνωστα παρασκήνια για το πως επιλέχθηκε η Γιάννα Αγγελοπούλου για πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ανατρέχουμε την Άνοιξη του 1998 όταν κατά τον Γ. Λακόπουλο ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης επιδιώκει επαφή με την οικογένεια Αγγελόπουλου. «…σε μια από τις επισκέψεις του στο Λονδίνο ως πρωθυπουργός πήγε, με τη σύζυγό του, στο σπίτι τους. Στον πύργο τους, για την ακρίβεια. Εκεί, μετά από διάφορες περιστροφές –και αφού έδειξε κάτι… φακίρικα κόλπα στα παιδιά τους-, ζήτησε από την οικοδέσποινα να αναλάβει… αντιπρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής. Με αρμοδιότητα τις… διεθνείς σχέσεις –χωρίς να μετακινηθεί από την Αγγλία. Απίστευτο! Πρότεινε θέση νούμερο 2, στη γυναίκα που κέρδισε τους Αγώνες, ως νούμερο 1!».
Η Γ. Αγγελοπούλου όμως αρνήθηκε και περιγράφει ο Λακόπουλος: «Δεν πρέπει να αισθάνθηκε άνετα, όταν η Αγγελοπούλου του είπε ευγενικά, αλλά ψυχρά: Δεν θα δεχθώ τίποτα που να μη μου δίνει την απόλυτη ευθύνη για τις αποφάσεις. Και η συνάντηση έληξε άδοξα».
Σύμφωνα με την αφήγηση Λακόπουλου, την άνοιξη του 2000, το ζεύγος Αγγελοπούλου, ήταν απασχολημένο πρωτίστως με τις επιχειρήσεις του. «Ετσι το μόνο που δεν περίμεναν την ώρα που δειπνούσαν στο Σάλτσμουργκ της Αυστρίας -που είχαν πάει για Σαββατοκύριακο- ήταν το τηλεφώνημα της Λένας Ζαχοπούλου από την Αθήνα: «Θέλει να σας μιλήσει ο Πρωθυπουργός».
Η Γ. Αγγελοπούλου καλεί τον τότε Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και όταν του είπε που την πετυχαίνει, πρώτα ζήλεψε και μετά, κατά τον Λακόπουλο, «ρώτησε -με τον τυπικό, άχρωμο τρόπο του- πότε σχεδιάζουν να βρίσκονται στην Ελλάδα. Ο Πρωθυπουργός της λέει: «Ελάτε στο Μαξίμου τη Δευτέρα το βράδυ, που τα πράγματα θα είναι πιο ήσυχα και θα έχουν φύγει και οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι».
Η Γ. Αγγελοπούλου τηλεφωνεί στον Πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Χουάν Αντόνιο Σάμαρανγκ που της είπε, όπως αναφέρεται στο βιβλίο: «Βρίσκονται κοντά στην κόκκινη κάρτα και είναι στο έλεός σου. Ο Σημίτης σε χρειάζεται και θα συμφωνήσει σε οτιδήποτε ζητήσεις. Αλλά σε εξορκίζω, να τα πάρεις γραπτά». Η Γ. Αγγελοπούλου όμως ήταν διστακτική και του απαντά: «Δεν οργανώνονται Ολυμπιακοί Αγώνες σε τέσσερα χρόνια».
Όμως βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου τη Δευτέρα 8 Μαϊου 2000, εκτός προγράμματος. Συζητά με τον Κ. Σημίτη που υπόσχεται πλήρη στήριξη, πλήρεις εξουσίες και κατά τον Λακόπουλο, «πρακτικά της ζητούσε να αναλάβει επιχείρηση διάσωσης εν πτήσει».
Στις 9 Μαΐου, τέτοιες μέρες, πριν 25 έτη, η ελληνική κυβέρνηση επισημοποίησε τον διορισμό της Γ. Αγγελοπούλου ως πρώτης γυναίκας στον πλανήτη που βρέθηκε επικεφαλής οργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων. Ένα όμορφο και συναρπαστικό ταξίδι άρχιζε που αποθεώθηκε από τους πάντες. Περισσότερα στις 190 σελίδες του βιβλίου με ένα πρόσωπο στο κέντρο της αφήγησης: τη Γιάννα Αγγελοπούλου.
ΑΠΟ ΤΟ BHMA
