Του Ιωάννη Δαμίγου
Τεστ αποκτήνωσης; Πείραμα αντοχής; Πρόκληση ανοχής; Τι παρακολουθούμε και τι κοιτάμε άραγε; Λοιπόν, παρακολουθούμε την ριμέικ έκδοση του σύγχρονου φασισμού, σε ζωντανή και πραγματική μετάδοση! Οι νέοι φασίστες του 2023, μακελεύουν γυναικόπαιδα και τραυματίες, βομβαρδίζοντας με μαχητικά νοσοκομείο στην Γάζα! Στόχος ξεκάθαρος των SS το νοσοκομείο, σκοπός των SS ο θάνατος αμάχων.
Ο νέος μακάβριος αριθμός, μετά τις πρώτες πληροφορίες, ξεπερνά τα 500 θύματα με εκατοντάδες άλλες τραυματισμένες γυναίκες και παιδιά. Καθώς είχαν καταφύγει εκεί χιλιάδες εκτοπισμένοι από τα σπίτια τους, θεωρώντας οι άτυχοι πως θα τύχουν μεγαλύτερης ασφάλειας. Αλλά δυστυχώς έχουν να κάνουν με ισότιμους των τότε Γερμανών Ναζί σε πράξεις θηριωδίας και εγκλημάτων, αν δεν τους έχουν ξεπεράσει ήδη ανταγωνιστικά, οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί πάντα φασίστες.
Γαλουχημένοι για χρόνια πολλά σε ακροδεξιές εγκληματικές ενέργειες και εκπαιδευμένοι άριστα σε ζωντανούς στόχους Παλαιστινίων, ανδρών, γυναικών και παιδιών, αντιγράφοντας πιστά και όχι ειρωνικά, τα όσα υπέστησαν οι ίδιοι από Γερμανούς φασίστες πριν χρόνια, δεν εκπλήσσουν πλέον. Έπαθαν δεν έμαθαν και βρίσκοντας στο κατακτητικό διάβα τους αδύναμους και φτωχούς από πολλά δεινά ιθαγενείς, θεώρησαν πως έφτασε η ώρα για να πρωταγωνιστήσουν οι ίδιοι ως δημιουργοί, σε ολοκαύτωμα Παλαιστινίων!
Σε απάντηση των παραπάνω ερωτημάτων, παρακολουθούμε λοιπόν, άρρωστα ψύχραιμοι και σαδιστικά αδιάφοροι, μια ευθέως σύγχρονη γενοκτονία, να εκτυλίσσεται σε απ’ ευθείας μετάδοση, εμπρός στα τσιμπλιασμένα μάτια μας. Πώς μένουμε στις θέσεις μας απαθείς, πίνοντας το ποτό μας με ξηροκάρπια και καπνίζοντας, πριν πάμε για ύπνο ήσυχοι, φιλώντας πρώτα τα παιδιά μας; Πώς καταντήσαμε τόσο εύκολα και γρήγορα αναίσθητοι; Ίσως γιατί έχουμε σταθεί τυχεροί, ως ανίκανοι, μέχρι σήμερα.
Μα η ιστορία, όπως θα έπρεπε να παρατηρήσεις πιο προσεχτικά, κάνει βόλτες εμπρός πίσω, πάνω κάτω και επί τα αυτά. Τότε και μόνο τότε, όταν κάποιοι άλλοι θα σε παρακολουθούν να σφαγιάζεσαι, ατάραχοι ως απλοί παρατηρητές, θα νοιώσεις αυτό που τώρα αισθάνονται οι άνδρες, οι γυναίκες και τα παιδιά της Παλαιστίνης, την έκπληξη του θανάτου τους. Δευτερόλεπτα πριν ξεψυχήσουν, με την τελευταία απορία στα θολά ήδη μάτια τους ζωγραφισμένη “Μα τι παρακολουθούν;”